Om meer bij z’n familie te zijn zou advocaat Herman Baron (70) eind dit jaar z’n toga aan de haak hangen, maar hij overleed vlak voor Allerheiligen aan de gevolgen van een longontsteking. “Het komt onverwacht, ook al sukkelde hij al even met z’n gezondheid”, zegt z’n vrouw Cathérine.
Op de avond van Allerzielen gaat Cathérine Lamaire (60) door de foto’s van Herman Baron, haar man die een paar dagen eerder overleed in het Ieperse Jan Yperman Ziekenhuis. Baron was gekend als oud-schepen in regio Ieper en als advocaat tot in het Internationaal Gerechtshof van Den Haag. Hoewel zijn gezondheid de voorbije jaren achteruitging, bleef hij pleiten. “Maar hij had beslist om eind dit jaar met pensioen te gaan om meer bij zijn familie te zijn”, vertelt Cathérine.
Achter haar in de woonkamer hangt de toga van Herman aan een kapstok, netjes gewassen. “Voor de uitvaartplechtigheid. Daarna keert de toga terug naar ons huis, samen met zijn urne.” Het koppel was net verhuisd naar een woning wat verder van de kerktoren maar nog steeds in hun geliefde Elverdinge. “Herman kon geen trappen meer doen. Hij was op de sukkel met zijn gezondheid sinds een coronabesmetting in 2020. Dat sloeg op zijn longen, die witte wolkjes vertoonden op foto’s in UZ Gent.”
Zwaardmoord
Het ging om longfibrose, vorming van littekenweefsel ter hoogte van de longblaasjes. “Hij bleef kortademig en had pijn. Intussen werd hij behandeld voor huidkanker.” Daarna is ook nog neuropathie vastgesteld. “Waardoor hij slecht te been werd. Maar hij bleef pleiten, met z’n wandelstok. Op het einde bracht familie hem naar de rechtbank. Hij heeft dit jaar zelfs nog een assisenzaak gedaan in Brugge.” Baron verdedigde er de burgerlijke belangen in de zaak van de ‘zwaardmoord’ in Marke. “Zijn zoon Edouard sprak een kunstenaar aan in de assisenzaal om enkele portretten te maken. Een verjaardagscadeau voor zijn zeventigste verjaardag. Ik ben net zestig en we zouden dit najaar samen vieren. Het is er niet meer van gekomen.”
Longontsteking
In z’n nieuwe huis kwam Herman een paar weken geleden ten val. “Hij werd overgebracht en kreeg een dubbele longontsteking. Hij moest aan de beademing gelegd worden en zijn longen werden wat beter, maar andere organen begonnen te falen door zuurstoftekort. Hij was bang, want hij besefte dat het einde naderde.” De man stierf op 31 oktober. “Zijn overlijden komt onverwacht, ook al sukkelde hij al even met z’n gezondheid.”
Tussen de foto’s die Cathérine op tafel legt, springt een jonge Herman in het oog aan de zijde van wijlen ‘nonkel Henri’, oom van koningin Mathilde, advocaat en oud-burgemeester van Poperinge. “De grote baron en de kleine Baron: Herman zei altijd ‘meneer Henri’”, zegt Wilfried Baron (74). “Mijn broer was eerst de stagiair van Henri d’Udekem d’Acoz, werd z’n medewerker en uiteindelijk z’n advocaat. Als hij in Poperinge was blijven wonen, dan had hij Henri opgevolgd als burgemeester, zeker weten. Herman wordt daar nog altijd op handen gedragen.”
Leterme
In 1985 verhuisde Herman naar Elverdinge, maar de politiek liet hem niet los. Mede door de bekendste politicus van Ieper. “Zijn goede vriend Yves Leterme heeft hem geïntroduceerd”, aldus Cathérine, die een foto bovenhaalt van beide oud-CD&V’ers op de koersfiets. “Herman werd voorzitter, eerst van de jongeren en daarna van de CVP-afdeling in Ieper, tot hij schepen werd voor een periode van twaalf jaar. Daarna was hij nog zes jaar gemeenteraadslid en benoemd tot ereschepen. Een mooie politieke carrière.”
Opstel Vandelanotte
De advocatuur bleef zijn grootste passie. “Ik was altijd preus op hem”, vertelt Wilfried. “Ook onze vader, een kleine middenstander, was trots op z’n zoon die studeerde voor advocaat. Herman is altijd ‘rap’ geweest. In het college in Poperinge deelde hij de schoolbank met een andere bekende politicus: Johan Vandelanotte. Herman verklapte eens dat ze mekaars opstel maakten. Ach, hij kende zoveel mensen. Bekend en minder bekend. Ook door de ‘gewone’ mensen was hij erg graag gezien en Herman bleef een man van het volk. Op zondag ging hij op café in Elverdinge met z’n vriendengroepje ‘de zevende dag’ met wie hij praatte over de lokale politiek.”
Koersfamilie
Net als zoon Edouard (39) en dochter Eugenie (38) koerste Herman een tijdje bij de jeugd. “Hij was meer dan een vader, maar onze beste vriend. Een steun en een gevoelige man met een groot hart. We zullen hem enorm missen”, zegt Edouard. De fietsmicrobe is intussen overgedragen aan de jongste generatie. “Hij was zo fier toen zijn vierjarige kleinzoontjes hun eerste koersje reden dit jaar”, vertelt Eugenie.
Koningin Beatrix
“Herman was voorzitter van de wielerploeg van Edouard in Ingelmunster”, herinnert Cathérine zich. “Hij was altijd een bezige bij.” Naast het pleiten was hij bijvoorbeeld juridisch adviseur van Filip Carpentier, de betreurde Minerva-baas en een goede vriend, en hij was een tijdlang dijkgraaf van de Zuidijzerpolder. “In die hoedanigheid is hij eens uitgenodigd bij de Nederlandse koningin Beatrix.”
Herman trok vaak op citytrip naar de noorderburen. “Hij was gek op Den Haag en het Internationaal Gerechtshof. Op een bepaald moment kon hij daar rechter worden, maar dan moest hij daar wonen. Achteraf heeft hij zich beklaagd dat hij die kans niet gegrepen had”, weet Cathérine. “Herman was te graag gezien door de mensen hier.”
Plastron Berlusconi
De advocatuur en politiek brachten hem nog verder dan Nederland. “Hij kreeg eens een plastron cadeau van Berlusconi en een ereteken in Kazachstan, nu te zien in onze inkomhal.” Pleiten deed hij zelfs tot in Marokko. “Wist je dat het verfilmde boek De Hel van Tanger gebaseerd is op een van zijn oude zaken? Hij was zelfs kind aan huis bij de familie van een cliënt in Tunesië. Herman maakte zoveel grote namen mee, maar bleef gewoon. Hij was een sociale advocaat en hielp zeker ook de kleine man. In aanraking komen met het gerecht is een beangstigende ervaring, maar Herman slaagde erin zijn cliënten op hun gemak te stellen.”
De familie wordt overspoeld met steunberichten. “Vanuit heel Vlaanderen, het is ongelooflijk. Met zo’n groot verlies te maken krijgen in de periode van 1 en 2 november is niet makkelijk. We zijn blij dat hij nog de geboorte meemaakte van de negen maand oude Hugo, het jongste van zijn vier kleinkinderen. Opa is nu een sterretje naast z’n vroegere hond Eros, zeggen ze. Ik troost mezelf met de gedachte dat ik nog achttien jaar zijn partner mocht zijn. Hij was mijn zielsverwant, mijn steun en toeverlaat, mijn alles.”
Huwen op 1 april
Cathérine en Herman huwden op 1 april 2022. “Of het een aprilgrap was, reageerde Leterme op z’n uitnodiging. ‘Nee, maar er zal wel vis op het menu staan.’ Dat was Herman. Na z’n pensioen had hij nog graag reisjes gemaakt en hij wou meer tijd doorbrengen met de familie. Het heeft niet mogen zijn.” (TP)
Het afscheid vindt plaats in intieme kring in de aula van Uitvaartzorg Leo.
The post Cathérine (60) verliest Herman (70) vlak voor z’n langverwacht pensioen als advocaat: ”We wilden nog reisjes maken samen” is provided by KW.be.
