In andermans schoenen staan, dat doet een theatergezelschap de komende weken voor bijna duizend schoolkinderen. Vanuit honderden schoenen verbeelden verloren burgers oude en actuele vluchtverhalen in een historische schuilplaats onder de Ieperse vestingen.
“Onze mama’s plaatsten een berichtje op Facebook, dit is het resultaat.” Honderden schoenen vullen een van de Ieperse Kazematten, waar ooit geschuild werd voor kanonskogels en ander oorlogsgeweld. “De vele bottines, pantoffels, Crocs en slippers gebruiken we voor onze theatervoorstelling Speel niet speelgoed“, vertellen Mil Sinaeve (23) en Tibbe Walckiers (23), de artistieke kern van theatercollectief Compagnie Gérard. “Hoeveel schoenen hier liggen? We hebben ze nog niet geteld. Moeders op Facebook hebben een verrassend groot bereik”, grapt het duo. “Ook een kennis, verantwoordelijk voor kostuums in de filmwereld, hield grote kuis in zijn schoenendepot voor ons.”
“We leerden elkaar kennen in het Conservatorium Antwerpen”, zegt Mil die opgroeide in Ieper en nu in Antwerpen woont. “Speel niet speelgoed is onze derde productie en een fijne samenwerking met het Ieperse In Flanders Fields Museum. De voorstelling actualiseert vluchtverhalen die het museum brengt in de tijdelijke expo Ontheemd. Bij hen mochten we heel wat archieven doorploeteren. Als verloren burgers in een bunker brengen we een stroom van beeld en dans.” Over hoe het was, hoe het is, of hoe ze zich de wereld boven de bunker voorstellen.
“Speel niet speelgoed is onze derde productie en een fijne samenwerking met het Ieperse In Flanders Fields Museum”
“Uit het archiefmateriaal selecteerden we vooral kinderverhalen omdat we voor kinderen spelen”, aldus Tibbe die ook in Antwerpen woont. “We hebben al heel wat kilometers overbrugd om dit voor te bereiden. Door letterlijk in andermans schoenen te gaan staan, worden verhalen van toen artistiek samengebracht met verhalen van nu. Daarbij willen we de aanwezige kinderen graag betrekken en een rol geven. Zo wordt het een verhaal van ons allemaal.”
Historische schuilplaats
“In november spelen we vijftien keer voor schoolgroepen, telkens kinderen uit het zesde leerjaar”, vertelt Mil. “Tegen het einde van elke voorstelling staat de ruimte vol ontheemde schoenen. Eindigen doen we met een nagesprek en reflectie rond de impact van conflict en ontheemding. De locatie is een cadeau. Hier hangt de geschiedenis nog binnen: mensen schuilden er voor de talloze beschietingen tijdens de Eerste Wereldoorlog.”
“In Ieper ontdekte ik een heel rijke en pijnlijke geschiedenis, waardoor ik totaal anders begin te kijken naar België. Wat hier gebeurde, had ik niet verwacht. Ik was ontroerd”, bekent regisseur Mokhallad Rasem (43). Hij verhuisde van de Iraakse hoofdstad Bagdad naar Antwerpen. “Ik ben niet echt gevlucht, maar door de oorlog kon ik niet meer terug naar Irak toen ik met een visum aan het werk was in Berlijn.” Sinds 2005 woont en werkt hij in België.
Paradijs in de bunker
“In mijn thuisland heb ik drie oorlogen meegemaakt. Ik bekijk deze ruimte vanuit een ander perspectief. Niet alleen de zware verhalen, maar ook de mooie kant. Ik leefde acht jaar elke avond in een bunker in Irak, van 1980 tot 1988, de oorlog met Iran. De realiteit was zó lelijk waardoor de bunker een paradijs werd, de mooiste plek. Ik heb er gespeeld en lekker gegeten, samen met de familie. Mijn vader heeft die bunker gebouwd om ons te beschermen en rust te brengen. We hebben er gedanst en genoten. Dat is ook vluchten, in de verbeelding. Van de horror naar een romantische film als het ware.”
Kinderlijke onschuld
“De archieven van het museum zitten vol duisternis, gruwel en pijn”, ondervond Mil. “We gaan dit niet uit de weg tijdens de voorstelling, maar vertrekken vanuit schoonheid.” Vanuit de kinderlijke onschuld, vult Mokhallad aan. “Wat is een bunker eigenlijk? Waarom kruipen mensen daarin?”
Duizend scholieren
In de Kazemat is plaats voor een 90-tal kinderen. Er worden dit najaar bijna 1.000 scholieren verwacht. Komend voorjaar worden voorstellingen gepland voor de derde graad in het secundair onderwijs. Er worden scholen verwacht vanuit heel Vlaanderen. Ze kunnen de voorstelling combineren met een bezoek aan de museumexpo en geleide wandeling door de stad. Op 5 november is iedereen welkom voor een publieke vertoning om 20 uur. “Na onze passage in Ieper nemen we onze schoenen mee, voor voorstellingen elders in Vlaanderen, en hopelijk daarbuiten.” (TP)
The post Schuilplek onder vesting zit plots tjokvol schoenen voor bijzonder theater: “Deze locatie is een cadeau” is provided by KW.be.
