Meer dan 25.000 maagverkleiningen voerde hij de voorbije 40 jaar uit. Nu brengt de Brugse obesitaschirurg Bruno Dillemans het boek ‘Operatie nieuw leven’ uit, waarin hij uitlegt wat obesitas is, wat de oorzaken zijn en hoe iemand de strijd ertegen kan winnen. “We moeten zwaarlijvige mensen helpen. Voor zichzelf én voor onze maatschappij.” Zondag stelt hij het boek voor op Boektopia.
Bruno Dillemans (64), hoofd van het Departement Algemene Heelkunde van het Brugse AZ Sint-Jan, stond eind vorige eeuw mee aan het begin van de obesitaschirurgie. Hij introduceerde in 2004 de ‘laparoscopische gastric bypass’ of maagverkleining via kijkbuisjes, die voor de patiënt niet alleen minder pijnlijk is maar het verblijf in het ziekenhuis nadien, zonder complicaties, reduceerde van twaalf tot één dag. Een operatie duurt daardoor nog slechts 50 minuten.
Hij blijft de techniek tot vandaag perfectioneren, introduceerde ze bij chirurgen uit de hele wereld en richtte zelf ook teams voor obesitaschirurgie op in tal van landen. En hij beschouwt het medisch platform BARIAlink dat hij oprichtte in 2016 als zijn ‘legacy’. Op dat platform delen en bespreken bariatrische chirurgen en andere specialisten uit de hele wereld complexe casussen met elkaar, zowel via een virtueel klaslokaal als via een bibliotheek van geselecteerde casussen.
De laatste jaren leggen Dillemans en zijn team zich ook toe op revisiechirurgie of heroperaties. “Dat gaat dan om patiënten bij wie na verloop van jaren complicaties optreden – een geslipte maagring bijvoorbeeld, waardoor mensen voortdurend overgeven – of omdat hun gewicht als gevolg van diverse factoren opnieuw toeneemt”, aldus Bruno Dillemans. “Niet elke bariatrische operatie is immers eeuwigdurend, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de verwijdering van een appendix, die komt nooit meer terug uiteraard.”
Hoe ziet obesitas er vandaag uit in Vlaanderen?
Bruno Dillemans: “In Vlaanderen heeft 16 procent van de bevolking een BMI hoger dan 30. Bij overgewicht – een BMI tussen 23 en 30 – loopt dat op tot 35 procent. Die cijfers lijken bij ons enigszins te stabiliseren, maar het blijft een hoog percentage.”
Wordt er volgens u genoeg gedaan op vlak van bewustmaking en preventie?
“Scholen promoten fruit en weren suikerrijke dranken, er zijn overheidscampagnes overheidscampagnes zoals ‘ Vinnig Vlaanderen‘ dat gezonde voeding en beweging stimuleert. Er wordt wel degelijk iets ondernomen, maar het zou nog beter kunnen. In Hongarije bijvoorbeeld wordt junkfood duurder gemaakt dan gezond eten, en dat heeft een grote impact. Een aanpak op Europees niveau zou veel kunnen helpen. Maar obesitas is bovendien een multifactoriële aandoening. Er spelen factoren mee als iemands thuissituatie, genetische aanleg, al of niet veel bewegen, en daar heeft een overheid nu eenmaal geen impact op. Een kind met obese ouders is bijna gedoemd om dat ook te worden.”
U wijst in uw boek op het belang om obesitas niet alleen als een individueel probleem te beschouwen, maar ook als een maatschappelijke uitdaging.
“Absoluut! Het beeld van mensen die geen zin hebben in diëten en bewegen en dan maar hun toevlucht nemen tot een maagverkleining, is onterecht. Zij moeten geholpen worden, en daar draagt de bariatrische chirurgie grotendeels toe bij. Als we door zo’n ingreep iemands ongezond hoge BMI kunnen terugbrengen naar een gezond niveau, dan verdwijnen ook veel van de gezondheidsklachten die daarmee samen gaan. Wat positief is voor de patiënt, maar ook de kosten voor de maatschappij die obesitas met zich meebrengt, terugdringt. Stel dat iemand een hersentrombose krijgt door overgewicht, en vervolgens jarenlange intensieve zorgen nodig heeft, dan kost dat onze maatschappij bákken geld. Maar ook bij patiënten met suikerziekte, hoge bloedruk of hoge cholesterol die na de ingreep geen of minder medicatie nodig hebben, ligt een belangrijke besparing voor de gemeenschap èn de patiënt zelf. “
“Maar er worden wel degelijk stappen ondernomen om dat probleem aan te pakken. Zo is er nu ook sinds 2023 financiering uitgetrokken voor het PMOC of Pediatrisch Multidisciplinair Obesitascentrum om zwaarlijvige kinderen tussen 2 en 17 jaar intenser op te volgen.”
“Een kind met obese ouders is bijna gedoemd om dat ook te worden”
Wat vindt u van medicatie als Ozempic om obesitas te bestrijden?
“Ik ben daar niet tegen. We hebben voor het eerst medicatie die wérkt, de zogenaamde GLP-1 receptor-analoge medicatie en aanverwanten die voornamelijk het hongergevoel drastisch terugdringen. Die kunnen leiden tot 15 tot 20 procent gewichtsafname, wat positief is. Alleen blijft de duurzaamheid ervan een probleem: zodra je er mee stopt, gaat je gewicht weer omhoog. Gaan we dan iemand die obees is op zijn dertigste voor de rest van zijn leven medicatie geven? Dat is toch waanzin? Bovendien is die medicatie nu nog heel duur, niet iedereen kan daarvoor elke maand een paar honderd euro neertellen. Daar komt nog bij dat het om medicatie met hoog gedoseerde hormonen gaat, waarvan we de effecten op echt lange termijn nog niet kennen. Het zijn geen snoepjes, hé. Maar voor patiënten voor wie opereren te veel risico inhoudt, of voor ouderen, kan medicatie zeker al een oplossing bieden. Ik schrijf ze soms tijdelijk voor, in de hoop dat iemand daardoor weer op het goeie spoor geraakt. Maar de succesratio daarvan is niet groot helaas.”
Uw boek kreeg als titel ‘Operatie nieuw leven’?
“Wel, ik denk dat ik tevreden mag zijn met wat ik heb verwezenlijkt in mijn carrière. Uit de patiëntenbevraging achteraf blijkt dat 97 procent van hen ‘blij tot zeer blij’ is en opnieuw voor een operatie zou kiezen. Dat betekent toch wel wat. Van heel wat mensen kreeg al die jaren te horen dat ik hen een nieuw leven had bezorgd, die titel was dus gauw gevonden.”
De officiële voorstelling van het boek ‘Operatie nieuw leven’ door Bruno Dillemans (Uitgeverij Lannoo) vindt plaats op zondag 2 november tijdens Boektopia in Kortrijk.
The post “Heel veel mensen zeggen dat ik hen een nieuw leven heb bezorgd”: chirurg Bruno Dillemans voerde 25.000 maagverkleiningen uit is provided by KW.be.
