Leon Baele uit Jabbeke is 98 jaar, maar dat zou je niet denken als je hem ziet lopen. Als oudste lid van de Jabbeekse boldersvereniging ‘Rond de Stake’ is hij nog altijd een begenadigd bolder.
Voor wie bollen of boltra niet meer kent, geven we kort het concept mee. Je speelt het spelletje op een baan, de ‘tra’, die wat helt en hol is. Je gooit in ploegverband de bollen richting een mikpunt. De bollen die dichterbij dat punt liggen dan de dichtstbijzijnde bol van de tegenpartij leveren een punt op.
Ouder publiek
“Er zijn andere verenigingen in West-Vlaanderen die heel competitief zijn. In feite zijn we als vereniging vooral met oudere spelers bezig. We hebben vier negentigplussers en een groot aantal spelers die in de tachtig zijn”, zegt Frederik Smessaert (79), voorzitter van ‘Rond de Stake’.
Hij is zelf afkomstig uit het Mechelse en leerde boltra in Jabbeke kennen. “Het bollen zit in de familie. Mijn vader was er nog bij toen de boltra in Jabbeke-dorp opgericht werd. Ook mijn grootvader was een bolder. Ik ging al mee toen ik tien jaar was, samen met mijn vader en grootvader. Er was toen nog een andere jongen van mijn leeftijd. Als de bolders niet bezig waren, konden wij zelf ook eens bollen”, herinnert Leon zich.
“Dat was toen nog op café achter de Legeweg, maar dat is al lang verdwenen. Het gebeurde altijd op zondagmiddag, want op zaterdag waren de mensen aan het werk. We speelden onder een afdak, dus enkel in de zomer. In de winter was het te koud. In de ogen van de tienjarige ik waren het toen de ‘oede vintjes’ die speelden, zoals mijn grootvader. Maar voor een tienjarige waren die ‘oede vintjes’ eigenlijk dertigers en veertigers.”
Groot verschil met vroeger
“Zo amuseerden de mensen zich vroeger. Dat is een mensenleven verschil. Ik herinner me nog dat er in heel Jabbeke drie auto’s waren. Als we naar school gingen, speelden we met van alles langs de straat. Voetballen kon niet, want we hadden geen bal”, blikt Leon terug op die lang vervlogen tijden. “In die tijd waren er meer cafés dan auto’s. Ik geloof dat er wel twintig cafés waren, om de drie huizen stond er één. Het verschil is bijna niet te bevatten.”
“Vroeger kon je ook gaaibollen in de Stationsstraat. Er stonden staven op het einde die je moest omsmijten. Ik vind het jammer dat deze volkspelen wat aan het verdwijnen zijn. Maar ook bij de sport is het zo: vroeger waren er hier twee of drie koersen, maar die bestaan nu niet meer. Ze waren toen ook eerlijker, terwijl er nu al eens een kant wordt afgesneden.”
“Ik vind het jammer dat deze volkspelen wat aan het verdwijnen zijn”
Ondanks zijn leeftijd is Leon nog erg fit. Hij stapt vlot naar de boltra en ook met het bollen heeft hij geen moeite: “Wanneer ik ga wandelen, kunnen mensen niet geloven dat ik al zo oud ben. Ze schatten me in de tachtig. Laatst vroeg iemand of ik echt 98 was en nog alleen op straat liep. Maar zolang het gaat, zei ik. Als ik mensen zie die meer dan twintig jaar jonger zijn en al een karretje nodig hebben, doet dat me wel pijn. Ik loop waar ik wil en ga vaak wandelen. Als ik naar het Vloethemveld ga, zit ik altijd rond de zes kilometer.” Zijn geheim is een gezonde voeding: “Ik weeg me elke dag. Mijn controlegewicht is 76 kilo, op mijn 25e woog ik 75 kilo.”
Groot talent
“Ik heb altijd talent gehad. Met knikkers was ik ook een specialist. Ik mocht niet meer met mijn leeftijdsgenoten meespelen omdat ik te goed was. Bij het bokspringen op school werden ze kwaad op mij omdat ik te ver kon springen”, herinnert hij zich.
Ook in het bollen kan Leon nog vlot mee: “Ik praat nu veel, maar straks ga ik niet veel babbelen. Dan ben ik met het bollen bezig. Ik let op het spel, hoe een ander bolt en hoe ze zouden moeten bollen. Maar commando’s geven is niets voor mij.”
Nu hij er de tijd voor heeft, komt hij vaak over de vloer in de boltra. “Het is al meer dan vijfendertig jaar dat ik kom bollen. Sinds ik ongeveer veertig jaar geleden op pensioen ging, ben ik vaker thuis en kan ik vaker weggaan.”
The post Leon Baele uit Jabbeke bolt nog op zijn 98: “Ik doe al mee sinds mijn tiende” is provided by KW.be.
