Een West-Vlaamse horecadynastie met drie cafés en vier generaties cafébazen viert meer dan 75 jaar achter de toog. Sinds Leopold Depoorter en Martha Vuylsteke in 1949 café De Vismarkt in Poperinge openden, heeft de familie zich uitgebreid naar Nieuwpoort en Ieper. Kleinzoon Stefaan (52) is trots om te zien hoe zijn eigen zonen Arthur (25) en Edward (23) nu ook elk een zaak runnen.
Alles begon in 1949, met Leopold Depoorter en Martha Vuylsteke die de deuren openden van café De Vismarkt in het centrum van Poperinge. Het koppel stond 17 jaar aan het roer van de horecazaak. In 1966 lieten ze de kroeg over aan hun zoon Gilbert Depoorter en schoondochter Nelly Boudeweel. Nelly is de dochter van café De Hopbeurs op de Grote Markt in Poperinge. Ook zij hielden het lange tijd vol, tot in 1999 hun zoon Stefaan de zaak kocht.
Nieuwpoort en Ieper
In 2012 kreeg Stefaan de kans om in Nieuwpoort een restaurant over te nemen en dat om te bouwen tot café Bierhuis De Vismarkt. “Waarom ik toen naar zee trok? Mijn ouders hadden er een weekendverblijf en tijdens mijn jeugdjaren was ik heel veel in Nieuwpoort. Ik vond dat er een tekort was aan horeca aan de kust en daarom dat ik dat wou doen. Maar zelf stond ik nooit veel in de zaak, ik gaf het altijd aan iemand anders uit. Wel sloot ik mijn café in Poperinge op zondag om die dag in Nieuwpoort te gaan werken.”
In 2019 volgde er nog een uitbreiding met een nieuw café, namelijk The Times, in het centrum van Ieper. Daarbij kwam de vierde generatie van de familie op de voorgrond: Arthur, de oudste zoon van Stefaan. Die jongeman, toen 19 jaar oud, nam het roer in Poperinge over.
Psycholoog
“Ik heb altijd geweten dat ik op een dag cafébaas zou worden”, vertelt Arthur. “Voor mij is er geen mooiere stiel, hoewel het echt niet te onderschatten is. Je zit altijd in het plezier dat mensen hebben en je werkt steeds in een gezellige sfeer. Je bent ook nooit alleen en je leert heel veel mensen kennen. Vaak speel je echter psycholoog voor je klanten. Hier in Poperinge heb ik veel vaste klanten en je ziet sommigen elke dag. Dat is fijn, maar soms heb je ook wel eens een momentje dat je even rust nodig hebt.”
Toen ik mijn vriendin leerde kennen, heb ik haar onmiddellijk duidelijk gemaakt dat het café voor mij op de eerste plaats komt
Zo’n 2 jaar geleden vroeg Edward, een andere zoon van Stefaan, of ook hij geen café mocht uitbaten. Dat was voor vader Stefaan een beetje een verrassing. De jongeman kwam echter niet onbeslagen ter ijs, want hij draaide al drie seizoenen mee in de Calypso in Nieuwpoort. In het begin kreeg hij hulp van jongste broer Michiel in zijn zaak ‘De Vismarkt aan zee’ in Nieuwpoort, maar toen alles vlotjes begon te gaan, keerde die laatste terug naar zijn bakkerij in Brugge.
Ander publiek
“Nieuwpoort is een groot verschil met Poperinge”, vertelt Edward. “Aan de kust vind je een heel ander publiek, er zijn veel meer toeristen en er is veel meer doorstroming. Ik heb wel mijn vaste klanten. Mensen die twee of drie keer per jaar of in het weekend naar hun buitenverblijf komen, zijn bij wijze van spreken eveneens vaste stamgasten. Wie bij mij iets komt drinken, is veelal in vakantiestemming.”
Dat zijn zonen de zaken in Poperinge en Nieuwpoort behartigen, gaf Stefaan de mogelijkheid zich volledig op Ieper te concentreren. “Net zoals aan zee, heb je in Ieper heel veel toerisme. Specifiek voor Ieper is dat ik heel veel Engels moet spreken. Nog een groot verschil met Poperinge is dat Ieper minder een nachtleven kent.” Stefaan sluit The Times steevast af rond 23 uur. “Nooit vroeger. Ook al zit er niemand meer om 22.30 uur, ik zal openblijven. Idem bij Edward in Nieuwpoort, maar hij doet zijn deuren om 1 uur dicht uit respect voor de appartementsbewoners.”
Lange dagen
Wie een café uitbaat, slijt soms lange dagen, maar voor Arthur zijn die vaak wel heel lang. In Poperinge is er markt op vrijdag en die dag komen al vanaf 9 uur de eerste klanten over de vloer. “Daarna wordt het opnieuw wat kalmer. Vaak duurt de langste avond van de werkweek – de vrijdag – tot 4 uur zaterdagochtend. Rond 10 uur die dag gaat het café opnieuw open en dat opnieuw tot ’s nachts. De zondag terug van hetzelfde. De maandag en dinsdag is De Vismarkt gesloten, maar ook op de andere weekdagen ligt Arthur vaak pas laat in zijn bed.”
Het was onder meer dat nachtelijk bestaan dat Stefaan deed beslissen om op zijn 46ste naar Ieper te trekken. De cafébaas zegt zijn job nog altijd heel graag te doen. Hij ontkent echter niet dat er in de loop van de jaren ook wel momenten waren dat het allemaal wat minder vlot ging. “Ik denk aan de periode Lernout & Hauspie. Ik kon in dat bedrijf niet investeren, want ik had op dat moment geen stuiver meer omdat ik net het café had gekocht. Elke dag, maar echt elke dag, waren er hier mensen aan het praten over hun aandelen. Maanden aan een stuk, ik was het kotsbeu. Tot het plots keerde, het verhaal is gekend. Hetzelfde bij het begin van de oorlog in Oekraïne. Toen waren de klanten over niets anders bezig dan over de prijs van het gas en de elektriciteit en dat alles duurder werd. Dan moet je soms eens een momentje nemen om te ontsnappen.” Wat de waard wel heel fijn vindt, is dat hij door zijn café een heel grote vriendenkring opbouwde, waarbij ook veel Britten. “Ik trok vroeger al graag naar Engeland, maar nu ga ik nog liever. Soms ga ik op bezoek bij een van mijn klanten.”
Interesse tonen
Een goede cafébaas toont interesse in de mensen die in zijn café te gast zijn, zegt Stefaan. “Doe je dat niet, dan ben je geen echte cafébaas. Je zit als waard ook niet op je smartphone. Zelfs als er slechts één iemand aan de toog zit, praat dan met die man of vrouw. Als je veel klanten hebt, moet je geen woord zeggen, want dan praten ze allemaal tegen elkaar. Edward was als kind minder sociaal, maar is daar sterk in gegroeid. Veel mensen waren verbaasd toen Edward in Nieuwpoort het café zou uitbaten. Maar als je ziet hoe hij is opengebloeid, dan kan je alleen maar heel trots zijn. Van Arthur was dat onmiddellijk wel duidelijk. Die wist meteen dat het iets voor hem was.”
Ook belangrijk wanneer je een café uitbaat, is een partner die daar begrip voor heeft. Stefaan is getrouwd met Eva Leroy. “Eva is een belangrijke schakel in ons verhaal”, zegt Stefaan. “Haar ondersteuning is van een onschatbare waarde.”
Café op de eerste plaats
“Toen ik mijn vriendin leerde kennen, heb ik haar onmiddellijk duidelijk gemaakt dat het café voor mij op de eerste plaats komt”, voegt Arthur daaraan toe. “Familiefeestjes en zo, dat zit er niet in. In die zes jaar dat we samen zijn, ben ik welgeteld een keer kunnen meegaan naar zo’n feestje, ik was toen net in congé. Maar de maandag en dinsdag zijn mijn sluitingsdagen en op dinsdag ben ik er wel voor haar. Ze helpt soms wel eens mee in de zaak, maar het is niet de bedoeling dat ze dat frequent doet. We willen dat gescheiden houden.”
Stefaan zag in de loop der jaren het caféwezen heel veel veranderen. “Vroeger sprongen mensen, toen ze van hun werk kwamen, nog vlug eens binnen om een pintje te drinken en wat bij te kletsen. Door de jaren heen is dat enorm verminderd, ook omwille van de aanpak van alcohol in het verkeer. Daarnaast kunnen we niet ontkennen dat de coronacrisis nog altijd impact heeft. Mensen ontvangen hun vrienden sneller thuis om bijvoorbeeld te barbecueën. Voor jonge gasten is een cafébezoek ook duurder dan voorheen. Maar klagen doen we niet. Ik denk dat we trots mogen zijn op wat we allen samen hebben bereikt!”
The post Horecafamilie Depoorter viert 75 jaar achter de toog in West-Vlaanderen: “Toen ik mijn vriendin leerde kennen, heb ik haar onmiddellijk duidelijk gemaakt dat het café op de eerste plaats komt” is provided by KW.be.
