Ita Goemaere is pas 15, maar worstelt al jaren met donkere gedachten en depressie. In een poging om aan de buitenwereld uit te leggen hoe ze zich voelt, schreef ze een boek dat ze uitgeeft in eigen beheer. Een diepere kijk in het hoofd van een ogenschijnlijk vrolijke tiener.
Als we het erf van het ouderlijk huis van Ita oprijden, staat ons een vriendelijk, bijna verlegen meisje op te wachten. Oma is net toegekomen met de fiets, om zoals gebruikelijk op woensdag een handje toe te steken. Even later arriveren papa Kris (52) en jongste broer Mio (7). Mama Eva (46) is aan het werk, zus Aude (17) en broer Bauwe (8) komen straks ook thuis. Niets in het plaatje doet vermoeden dat Ita depressief is, maar schijn bedriegt. En dat doet haar pijn. Daarom schreef ze haar gedachten neer in een boek. “Ik wil proberen mensen te laten begrijpen wat er omgaat in mijn hoofd,” zegt ze.
“Ik weet vaak zelf niet hoe ik precies in elkaar zit. Mijn gevoelens, mijn gedachten, het lijkt allemaal een wirwar van draden die niemand kan ontwarren zelfs ik niet. Soms zoek ik hulp, want ik wil niet verdrinken in mijn eigen hoofd. Dan ga ik naar mensen die het zouden moeten weten: dokters, therapeuten, psychologen. Maar keer op keer zie ik dezelfde blik in hun ogen, hoor ik dezelfde vragen uit hun mond rollen: “Hoe voel je je?” “Waar kan ik mee helpen?” “Zeg eens…” Die laatste vraag zeg eens is altijd het moeilijkst. Alsof ik zomaar op commando moet weten wat ik moet zeggen. Moet ik vertellen wat ik vandaag heb gedaan? Wat ik dacht? Mijn zorgen opsommen? Welke dan? Er zijn er zoveel dat ik zelf niet eens weet waar ik moet beginnen.” schrijft Ita in de inleiding van haar boek, dat de naam ‘Het masker’ meekreeg.
Psycholoog
“Ik ga niet meer naar de psycholoog,” zegt Ita. “Het ergste wat iemand als ik kan overkomen is dat de afspraak valt op een moment dat ik me net wél even wat beter voel. Om dan gedwongen te worden om toch aan de mindere dingen te denken is afschuwelijk!”
“Als mensen mij zien, zien ze niet de Ita die binnen in mij zit,” vertelt ze. “Ook al lijk ik uiterlijk vrolijk, diep in mijn hoofd liggen er altijd donkere gedachten op de loer. En ik kan niet kiezen wanneer die de kop zullen opsteken … Ik probeer dat niet te tonen aan de buitenwereld, ik zet meestal een masker op. Een glimlach die zo groot is dat ik hem zelf bijna begin te geloven.” Ita heeft ook al met de gedachte gespeeld om uit het leven te stappen. “Ik weet dat ik daar tegen moet vechten, en tot nu toe lukt dat ook.”
Masker
Dat ‘masker’ maakt het voor de buitenwereld niet gemakkelijk om een juist beeld van Ita te krijgen, en dat beseft ze zelf ook. “Veel mensen denken dat depressieve mensen altijd verdrietig zijn. Dat klopt niet. Verdriet kan erbij horen, ja, maar depressie is veel meer dan dat. Het kan leegte zijn, of juist te veel voelen. Het kan een glimlach zijn op je gezicht terwijl je vanbinnen langzaam kapot gaat. Daarom schreef ik ‘Het masker’.”
“Ik ga ook niet meer naar school, ik ga mijn diploma halen via de examencommissie,” zegt Ita. “Ik voelde mij opvallend vaak slecht op school, was veel thuis met ziektebriefjes, maar dat kan natuurlijk niet blijven duren. Nu studeer ik dus thuis, met hulp en steun van mijn ouders. Ik denk dat zij zo ongeveer de enigen zijn die min of meer weten wat het is om met een depressie te leven. Mijn zus en broertjes tonen wel begrip maar ook voor hen is het moeilijk om te begrijpen en om te weten hoe ze zich dan moeten gedragen.”
Ita is best wel creatief, net zoals de rest van de familie eigenlijk. “Ik ben misschien wel de meest creatieve van de familie,” lacht ze. “Het probleem is dat ik mezelf moeilijk kan motiveren om iets heel lang vol te houden. Daarom had ik mezelf voor dit boek een strakke deadline opgelegd, en die heb ik gehaald. Dat is voor mij al een overwinning op zich.”
Wie het boek wil aankopen kan Ita contacteren via Facebook, bestellen via Amazon kan via de volgende link.
The post Ita (15) schrijft een boek over haar depressie: “Ik ga niet meer naar school, ik ga mijn diploma halen via de examencommissie” is provided by KW.be.
