“Nermin Qawas, Ola Ata Allah, Salem Mustafa Al-Naffar…” Elk om de beurt lazen Filip Deheegher, Wouter Sinaeve en Sien Demasure dinsdagavond in Ieper de namen voor van bijna driehonderd journalisten die het leven verloren in Gaza.
Het aflezen van de namen vond dinsdagavond plaats op het Beeldenplein tussen de Ieperse bib en academie, exact twee jaar na de start van het conflict. “Volgens Reporters Without Borders werd Palestina in 2024 het gevaarlijkste land ter wereld voor journalisten”, zegt Deheegher, vredesambtenaar van de stad. “In de voorbije twee jaar werden verslaggevers tijdens het uitoefenen van hun werk gedood door het Israëlische leger. Verschillende Israëlische politici hebben opgeroepen tot bestraffing van journalisten in Gaza.”
Straffeloosheid
“Zolang straffeloosheid heerst, bestaat het vrije woord niet”, stelt Sinaeve, educatief medewerker in de Ieperse musea. “Straffeloosheid is de reden waarom honderden journalisten worden vermoord, waarom ambulances bewust worden tegengehouden door soldaten tot de gewonden ter plaatse zijn doodgebloed, waarom een tweejarig kind een kogel door het hoofd krijgt van een sluipschutter terwijl ze met haar familie binnen aan het eten was, waarom illegale kolonisten het erf van een Palestijnse familie komen oplopen met knuffels en staven. Het leger kijkt niet alleen toe, maar begeleidt hen. Straffeloosheid is wat hen drijft, als een motor.”
Apathie
“Onze apathie is de brandstof”, vervolgt Demasure, ook educatief medewerker van de musea. “Voor de ogen van de wereld wordt Gaza om het leven gebracht. Er heerst straffeloosheid en de wereldleiders kijken toe. Gelaten, apathisch, sommigen zelfs goedkeurend. Journalisten die berichten over de gruwel in Gaza maken zichzelf tot doelwit van lastercampagnes en bedreigingen. Of worden omwille van hun berichtgeving zelf om het leven gebracht. Inmiddels stierven de voorbije 24 maand bijna driehonderd journalisten die deze straffeloosheid aan de kaak stelden. Omdat wij in Ieper ook wilden stilstaan bij de twee jaar gruwel in Gaza, kozen we om hun namen één voor één uit te spreken.”
Baby’s
“Die mensen mochten bij naam genoemd worden”, vindt Deheegher. “Door het uitoefenen van hun beroep wilden ze de waarheid aan het licht brengen en daarom werden ze slachtoffer van het conflict of doelbewust om het leven gebracht.” Deheegher en Sinaeve lazen eerder dit jaar de namen voor van 587 baby’s die omkwamen in Gaza. “Om aan te tonen dat het conflict weerloze levens opeist.”
“Of er nog gelijkaardige initiatieven volgen? Laat ons vooral hopen dat het conflict in eerste instantie zo snel mogelijk opgelost raakt”, aldus Deheegher. “Zodat de burgers, de grootste slachtoffers, eindelijk een rustpauze vinden en opnieuw aan hun leven kunnen werken en bouwen, zoals wij allemaal. Blijft het conflict duren, dan zullen we geregeld nog initiatieven organiseren om het onder de aandacht te brengen.”
Lezing
Na de herdenking van de journalisten nam VRT-journalist Majd Khalifeh het woord in de bib. Hij kwam als asielzoeker aan in ons land en maakt intussen reportages voor onder meer Het Journaal over conflicten en menselijke verhalen in het Midden-Oosten. Majd deelde reportages en sprak over zijn leven, van ex-vluchteling tot journalist in Vlaanderen. De betekenis van zijn Palestijnse afkomst kwam aan bod, net als de strijd om Nederlands te leren en de uitdagingen rond integratie. (TP)
The post Filip, Sien en Wouter herdenken bijna 300 gedode journalisten in Gaza: “Ze wilden de waarheid aan het licht brengen” is provided by KW.be.
