Knokke is dit weekend opnieuw hét mekka voor wie houdt van tijdloze bolides. De Zoute Grand Prix, zowat het meest prestigieuze auto-evenement van ons land, zal opnieuw duizenden fanaten van stijlvolle wagens naar onze kust lokken. Onder hen ook Thierry Dehaeck (71). De Ieperling is de trotse eigenaar van een zestigtal unieke oldtimers, waar hij met veel liefde voor zorgt. “Ik beschouw mijn auto’s als kunstwerken”, zegt hij. “En die wil ik bewaren voor de volgende generaties.”
Als een kind in een veel te grote snoepwinkel. Zo voelden we ons toen we de loods van Cady Cars, op een anoniem bedrijventerrein langs het kanaal tussen Ieper en de IJzer, binnen stapten.
Zeven tot in de kleinste details verzorgde Rolls Royces staan er broederlijk naast een vijftal Maserati’s, iets verderop stelen evenveel Ferrari’s en een reeks Jaguar F-Types de show, met tussendoor enkele oogverblindende Bentley’s, Cadillacs, Mercedessen en zelfs twee iconische Mustang Shelby’s.
Een beetje autoliefhebber komt hier ogen te kort, want het industriële pand zelf is óók perfect ingericht. Aan de muren hangen historische reclamepanelen van brandstofmerken uit vervlogen tijden en nostalgische kermiswagens, inclusief prachtige draaimolen van weleer, zorgen voor de finishing touch.
“Ik beschouw mijn auto’s als kunstwerken. En die wil ik bewaren voor de volgende generaties”
Mocht u nog op zoek zijn naar de Efteling voor petrolheads, dan hebben wij die voor u gevonden. “Dat klopt ergens wel”, glimlacht Thierry Dehaeck (71) wanneer we hem de vergelijking voor de voeten werpen. “Ik word ook zelf nog elke keer gelukkig wanneer ik hier ’s ochtends binnen stap. Een mooie wagen doet na al die jaren mijn hart nog altijd sneller kloppen. Mijn vader heeft altijd gezegd dat er geen baksteen, maar een auto in maag zit. Hij heeft gelijk.”
Rolls van Nicolas Cage
Thierry’s passie ontstond al in zijn jeugdjaren. “Bij ons thuis stond een Chevrolet Impala op de oprit”, blikt hij terug. “Die auto maakte iets bij me los, stak iets in mijn DNA… Toen ik twintig was, zag ik in de krant een annonce van een Antwerps bedrijf in ceremoniewagens dat een hagelwitte Cadillac van hand deed. Die moest ik hebben. Toen ik voor het eerst achter het stuur zat, voelde ik me de koning te rijk. Enkele jaren later heb ik die doorverkocht aan een hoteluitbater in Zuid-Frankrijk.”
Op zijn 28ste stak de microbe opnieuw de kop op. Tijdens mijn huwelijksreis reden we van van New York City naar Montréal en onderweg tikte ik twee Cadillacs op de kop: een cabrio en een coupé. Terug in Ieper was ik preus om mijn vader het nieuws te vertellen, maar die verklaarde me net niet gek. Maar toen ik ze allebei met winst verkocht, veranderde zijn houding. Doe moar deure, zei hij. En dat heb ik gedaan.”
Thierry’s vader, André, was banketbakker en richtte Pidy op, gespecialiseerd in bladerdeegproducten. “We hadden fabrieken in België, Engeland, Frankrijk en de Verenigde Staten. Ik stond in voor de verkoop en vertoefde zo om de twee maanden telkens een tiental dagen in de States.”
“Ik bezocht er onze Pidy-klanten, maar kocht er ook auto’s om die in Europa opnieuw te verkopen. Als ik iets écht bijzonder vond, hield ik die zelf bij. Ik heb nog de goeie tijd meegemaakt: voor 27 frank had je een dollar en in Amerika reden toen nog van die prachtige cabrio’s rond. Zo is mijn verzameling gestart.”
“Ik ga nooit in op de vraag hoeveel mijn collectie waard is. Mij gaat het vooral over het emotionele aspect. En dat is onbetaalbaar”
In 2016, toen Pidy aan een Franse voedingsgroep verkocht werd, schakelde Thierry een versnelling hoger en verdubbelde zijn collectie. “Ik heb altijd gefocust op auto’s met een verhaal, exemplaren die uit de band springen. Net daarom wil ik ook dat de documenten volledig in orde zijn. Van elke auto die hier staat kan ik in een vingerknip de stamboom tevoorschijn toveren. Afkomst, wie de vorige eigenaars waren…”
“Zo heb ik een Rolls Royce die nog van Hollywood-ster Nicolas Cage is geweest. Eén keer heb ik de fout begaan om een wagen zónder papieren te kopen: een Rolls waar mode-ontwerper Calvin Klein nog mee zou gereden hebben. Maar toen ik ‘m wilde verkopen, kon ik dat niet bewijzen. Dat wil ik geen twee keer meemaken.”
Thierry troont ons mee naar een bureau waar een volledige wand met opbergmappen getooid is. “Het geheugen van mijn collectie”, glimt hij van trots. “Die classeurs zijn mijn toevluchtsoord.” En bepalen ongetwijfeld mee de waarde van een auto, al blijft Dehaeck daar zelf over op de vlakte. “Ik krijg die vraag héél vaak”, glimlacht hij. “Maar daar ga ik nooit op in. Voor mij gaat het trouwens over de emotionele waarde. En die is onbetaalbaar. Net daarom weiger ik ook een favoriete auto te kiezen. Ze zijn me allemaal even dierbaar.”
Telefoon van Maserati
Thierry omschrijft zijn collectie als een uit de hand gelopen hobby, al heeft hij er zeer goed over nagedacht. “Ik beschouw deze wagens als kunstwerken. Erfgoed, zelfs. Ik wil die bewaren voor de komende generaties. Ik stel mijn collectie dan ook bewust open voor het grote publiek. Ikzelf en mijn drie medewerkers geven rondleidingen, je kan tussen de auto’s een feest of evenement organiseren en we verhuren ook enkele classic cars als ceremoniewagen.”
“Want wat heb je aan een dergelijke collectie als niemand er van kan meegenieten? Vorige week nog kreeg ik telefoon van de fabriek van Maserati, of ze mijn Maserati Ghibli mochten gebruiken voor een event in Rome. Als het hoofdkwartier zelf contact met je opneemt, weet je dat je unieke stukken in je bezit hebt.”
Tijdens onze rondgang valt op dat elke oldtimer een geldige nummerplaat heeft. “Ze zijn stuk voor stuk ingeschreven”, benadrukt Thierry. “En om de twee maanden rijden we met elke auto minstens een uurtje, hier in de streek. Zo krijg de tand des tijds er minder vat op. En het is ook telkens weer genieten. Wanneer ik op draai ben, vergeet ik even de wereld rondom me. Elke wagen heeft een andere rij-ervaring. Ze verrassen me na al die jaren nog steeds.”
Nostalgie
Tijdens de Zoute Grand Prix neemt Thierry met een Ferrari 512TR uit 1993 deel aan de Iconic Rally. “Die heb ik nieuw gekocht en is met zijn vuurrode kleur een echte eyecatcher. Maar we zijn met een Rolls Royce Wraith uit 1939 en een Citroën DS Le Caddy uit 1967 ook te zien tijdens het Concours d’Élégance – zeg maar een schoonheidswedstrijd voor oldtimers. Voor mijn Citroëns heb ik zelfs een aparte zaal ingericht – in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw stond het Franse merk synoniem met design en elegantie.”
“Voor Citroën heb ik zelfs een aparte zaal ingericht. In de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw stond het Franse merk synoniem met design en elegantie”
Wie denkt dat Thierry elke dag met een van zijn oldtimers op weg is, heeft het bij het foute eind. “Mijn dagelijkse wagen is een Bentley uit 2023. Een zeer recent model, ja”, glimlacht hij. “En daar kan ik óók van genieten , maar mijn klassieke wagens maken toch iets extra bij me los. En bij veel mensen. Het zit hem in de beleving, het nostalgisch gevoel die ze naar boven brengen. Wanneer ik mensen hier zie genieten van wat ik doorheen de jaren verzameld heb, voel ik me een gelukkig mens. Dat is wat telt, toch?”
Thierry’s collectie bezoeken? Alle info via www.cadycars.be.
Zoute Grand Prix praktisch
De Zoute Grand Prix Car Week loopt van woensdag 8 tot en met zondag 12 oktober en herbergt tal van evenementen. Er zijn verschillende rally’s, op de Zeedijk kan je in een gigantische kadertent exclusieve oldtimers en droomwagens ontdekken, tijdens twee veilingen zullen topwagens van eigenaar wisselen en de Concours dÉlégance op de Approach Golf deelt schoonheidsprijzen uit. De Car Boulevard, een stijlvolle openluchtexpo, is dan weer gratis te bezoeken.
Info en tickets:www.zoutegrandprix.be
The post “Mijn Rolls Royce was vroeger van Nicolas Cage”: Thierry Dehaeck (71) heeft indrukwekkende autocollectie en neemt deel aan Zoute Grand Prix is provided by KW.be.
