Exact tien jaar geleden, op 6 oktober 2015, overleed Pieterjan ‘Peejee’ Deleu (29) uit Rollegem-Kapelle. De jongeman zakte in elkaar tijdens een minivoetbalwedstrijd in Sint-Idesbald in Roeselare. Er kon geen hulp meer baten. Een decennium later is de leemte die hij nalaat in het gezin van Martin Deleu (67) en Christine Clarysse (64) nog erg groot. “We vragen ons vooral ook af waar hij nu in het leven gestaan zou hebben? Zou hij een gezin hebben, kinderen… Maar dat zullen we nooit weten natuurlijk.”
“We willen jullie en de krant nog eens uitdrukkelijk bedanken. Het doet deugd dat Pieterjan nog niet vergeten”, berichtte mama Christine ons na een babbel waar de tranen vaak nog opwelden. Dat bedankje hoeft uiteraard niet. Het is het minste wat we kunnen doen voor de familie van de jongeman die ook medewerker van deze krant. Hij werkte in de school waar zijn mama directrice was, de Vrije Basisschool van Rollegem-Kapelle, op zowat 100 meter van de ouderlijke woning. Christine is er ondertussen met pensioen. Pa Martin was actief in de Middenschool in Izegem, hij is al enkele jaren langer met pensioen.
Twee bekercompetities naar Peejee vernoemd
Pieterjan woonde nog thuis, maar had geen zittend gat. “Hij engageerde zich bij Kazou, soms was hij bijna de hele vakantie weg, van het ene kamp naar het andere. Hij speelde ook in vijf (mini)voetbalploegen”, sommen Marin en Christine op. Zelf zijn ze ook nog altijd in de weer in het bestuur van MVRK, de minivoetbalcompetitie in Rollegem-Kapelle, ook Pieterjan was bestuurslid. “Zowel bij ons, als in Roeselare is er nog een bekercompetitie opgedragen aan Pieterjan, ieder jaar zijn we er ook nog gevraagd om die beker te overhandigen.”
Om maar te zeggen, Pieterjan is nog niet vergeten. Maar dat gemis, dat is er ook nog altijd. “Het is als de dag van gisteren, de telefoon ging iets na 22 uur. We zijn toen naar de sporthal in Sint-Idesbald gereden, zijn minivoetbalvrienden stonden buiten. Zelf ben ik niet naar binnen geweest, Martin wel. Maar de spoedarts was meteen duidelijk: er kon geen hulp meer baten, het was wellicht een hartaderbreuk. Hij had die gekregen tijdens de match, hij was gewoon ineen gestuikt. We hebben nooit verder onderzoek laten doen, dat bracht hem toch niet terug. Maar achteraf gezien hadden we het misschien toch moeten doen, om duidelijkheid te krijgen.”
Het was ook de dag van Winkel Koerse. “Ook dat herinnert ons nog telkens aan het overlijden van Pieterjan. Nee, we gaan nu ook niet naar Winkel Koerse. Misschien moet ik dat wel weer eens doen, maar momenteel heb ik nog niet echt behoefte aan”, zegt Martin.
Op de ‘verjaardag’ van het overlijden komt het gezin in principe altijd samen. Zus Ann-Sophy (40) woont met haar partner Brecht Vandelanotte en hun zoontjes Swa (9) en Fil (8) in Roeselare, Gertjan (34) huist met echtgenote Charlotte Goddeeris en zoontje Lowie (2) in Kortrijk. “Onze dochter verhuist deze week, iets verderop in de straat waar ze al woont. We zullen dit keer mogen helpen met de verhuizing. We komen dan wel eens op een ander moment samen. Ieder jaar komen wat vrienden van hem nog samen rond de datum waarop hij stierf. Dit jaar was dat afgelopen zondagavond, in café De Voerman waar hij ook graag langs ging. Dan drinken ze een Duveltje – dat dronk hij ook enorm graag – ter nagedachtenis. En dan trakteren wij er eentje”, lacht Christine. “Weet je, het is pas op zijn begrafenis dat we te weten gekomen zijn hoeveel vrienden hij wel had. Hij was ook in zoveel verenigingen actief. Hij werd op een woensdag ten grave gedragen. Te midden de week, dus dachten wij dat heel wat mensen niet zouden kunnen komen. Het waren de mensen van de gemeente die ons verwittigden, dat er op sociale media al heel wat te doen was rond de begrafenis. De opkomst was dan ook overweldigend.”
De Kazou-leiding had ook een liedje gemaakt voor hem, op de tonen van Fix You van Coldplay. Iedere keer dat we dat liedje horen, steken de rillingen weer de kop op. “Ik moet dan nog maar naar haar kijken”, zegt pa Martin richting Christine. “En zo zijn er 1.001 dingen die ons aan hem herinneren.”
“Voor ons is er voor altijd het leven voor en na de dood van Pieterjan” (ouders Martin en Christine)
Maar ondertussen dendert het leven verder. “Maar voor ons is er altijd, het leven voor de dood van Pieterjan en het leven erna. We praten dikwijls ook tegen onze kleinzonen over nonkel Pie. We vragen ons ook af waar hij zou gestaan hebben in het leven, met een gezin… kinderen…? Vrijdag nemen we ook afscheid van het Bondstoneel, ook daar speelde Pieterjan in mee. Maar we hebben te weinig jonge gasten die zich willen engageren. Mocht hij nog geleefd hebben, hij had misschien wat vrienden kunnen overtuigen. We zijn daar ook al enkele mensen verloren. De uitnodiging voor het afscheidsfeest is een rouwbrief. We hebben dat ook goed doorgesproken, ook daar zal er een eerbetoon aan Pieterjan gebracht worden.”
Briefje van Koen Wauters
Minstens één keer per week trekken ze ook nog naar het kerkhof. “Het gebeurt vaak dat er iets nieuw op het graf staat, soms met een briefje aan, soms ook zonder. Dan weten we uiteraard niet van wie het is. Er stond ook al eens een Duvelke op. En ook bij ons thuis hebben we nog heel wat zaken, van een briefje van Koen Wauters (Peejee was nog moni op een taalkamp waar zoon Nono Wauters aan deelnam, red.) tot een gebeeldhouwd aandenken, die een speciaal plaatsje hebben gekregen.”
The post Tien jaar na het overlijden van Pieterjan Deleu (29) is het gemis nog altijd immens groot: “1.001 dingen doen ons aan hem denken” is provided by KW.be.
