Na 16 seizoenen als profwielrenner hangt Baptiste Planckaert (37) zijn fiets aan de spreekwoordelijke haak. Op 12 oktober rijdt de Zwevegemnaar met Parijs-Tours zijn laatste koers. “Ik wilde met een goed gevoel afsluiten en dat is me gelukt.”
In 2010 vierde Baptiste Planckaert zijn debuut in het profpeloton als renner van het procontinentale Landbouwkrediet. Op 6 februari werd hij twaalfde in de Gran Premio Costa degli Etruschi, een UCI 1.1-eendagswedstrijd in Italië. Alessandro Petacchi won. “Die koers herinner ik me nog goed”, vertelt de Zwevegemnaar. “Ik was enorm geschrokken van het niveau in de aanloop naar de massasprint en van het niveau dat Petacchi bergop haalde, ook al lagen zijn beste jaren al achter de rug.”
Luc Wante als coach
De eerste twee jaar had Planckaert het moeilijk. “Landbouwkrediet was niet de beste opleidingsploeg, dus moesten we vooral onszelf behelpen. Pas toen ik halfweg 2011 met Luc Wante als trainer ben beginnen samen te werken, zag je een groot verschil. Vanaf 2012 kon ik eindelijk enkele mooie resultaten behalen.”
Planckaert won tijdens zijn profcarrière 15 wedstrijden, waarvan zeven UCI-koersen: de Kattekoers Ieper (2015), een rit- en de eindwinst in de Tour de Normandie (2016), de Tour du Finistère (2016), La Poly Normande (2016), een rit in de Czech Cycling Tour (2016) en Rund um Köln (2019). Daarnaast won hij de Belgische kermiskoersen in Zwevegem (2011, 2015), Westrozebeke (2013), Zele (2013), Houtem-Vilvoorde (2014), Melle (2014) en Kortemark (2015, 2018). In 2016 won hij bovendien de UCI Europe Tour, een regelmatigheidsklassement van alle UCI-wedstrijden op procontinentaal niveau.
“Op basis van resultaten was 2016 mijn topjaar, maar ik heb nog uitstekende seizoenen gekend. Bij Katusha in 2017 en 2018 lag mijn niveau hoog, maar won ik minder makkelijk. Mijn mooiste overwinning? Dan zou ik La Poly Normande zeggen, omdat het half aangekondigd was dat ik die koers ging winnen. Maar anderzijds vond ik mijn zege in Keulen ook speciaal, omdat ik enkele renners versloeg van Katusha, de ploeg waar ik het jaar ervoor geen nieuw contract had gekregen.”
Ereplaatsen
Naast zijn 15 profzeges reed Planckaert in de loop der jaren ook een resem dichte ereplaatsen bijeen. 45 keer eindigde hij op het podium. 101 keer behaalde hij een topvijfplaats in een profwedstrijd. Straffe cijfers. “Ik weet niet hoe dat bij andere renners zit, maar ik was stabiel in mijn uitslagen en altijd gemotiveerd om prijs te rijden. Dat heeft vooral met mijn verleden bij kleinere ploegen te maken, omdat je alles moet geven om het jaar erna een nieuw contract te krijgen. In de WorldTour kruip je als renner veel sneller in een knechtenrol.” Eén keer reed Planckaert in zijn carrière een grote ronde, de Giro in 2018. Twee keer werd hij vierde in een etappe. “In 2017 had ik normaal al de Vuelta gereden, maar door een val brak ik mijn schouderblad op twee plaatsen en ging dat plan niet door. Tijdens mijn carrière stond ik ook twee keer als eerste reserve voor de Tour ingepland. Het is jammer dat het er nooit van gekomen is.”
Parijs-Tours
Planckaert is tevreden dat hij zijn profcarrière dit jaar bij Van Rysel Roubaix kon afsluiten. “Ik heb zo weinig mogelijk aan mijn afscheid proberen te denken. In het begin van het seizoen vlotte het trouwens echt goed, maar daarna werd ik wat ziekjes. De voorbije weken moest ik me echt naar het einde slepen. Conditioneel en op vlak van uitslagen is het allemaal wat minder geworden, maar ik wilde met een goed gevoel mijn carrière afsluiten. Dat is me gelukt. Ik vond het dit seizoen een stuk aangenamer dan tijdens mijn twee laatste jaren bij Intermarché.” Op 12 oktober sluit Planckaert af in Parijs-Tours. “Vroeger vond ik dat een mooie koers, maar nu moet je met die gravelstroken gewoon veel geluk hebben. In drie deelnames kreeg ik vier lekke banden en haalde ik twee keer het einde niet. We zullen zien. Laat ons hopen dat het ditmaal wat meer mee zit.”
Het juiste contract
We vragen Planckaert of hij van iets spijt heeft. “Van enorm veel dingen”, glimlacht hij. “Als ik zie wat de jeugd er nu voor doet en hoe ver ze in hun ontwikkeling staan, zou ik heel wat zaken anders hebben kunnen aanpakken. En ik had tijdens mijn carrière af en toe eens een contract bij een andere ploeg moeten tekenen. Twee keer deed ik dat en belde een groter team me een week later op.” En wat met de toekomst? “Die is nog niet concreet. Ik heb een paar ideeën, maar aangezien plan A nog niet zeker is, wacht ik nog af met plannen B en C. Het liefst wordt het een nine-to five-job. We hebben drie kindjes. Ik wil hen vaker rondvoeren en zien opgroeien. De oudste is intussen twaalf jaar. Het is tijd dat ik wat vaker thuis ben.”
The post Baptiste Planckaert hangt na 16 jaar als prof fiets aan de haak: “Tijd dat ik wat vaker thuis ben” is provided by KW.be.
