Vorige zomer debuteerden Bavo Ketels (43) en Lars Vandenbussche (33) met de nodige plankenvrees als klaroenblazer bij de Last Post. Een jaar en elk ongeveer 200 ceremonies verder worstelen ze nog steeds om het instrument onder de knie te krijgen. “Collega-muzikanten wijzen soms naar het instrument en zeggen: ‘That’s a beast!’”, vertelt Bavo.
Als geboren en getogen Ieperling keek Bavo Ketels (43) als klein mannetje al op naar de klaroenblazers onder de Menenpoort. “Ik ben al trompettist sinds mijn zeven jaar”, vertelt Bavo. “Met Ypriana heb ik al veel ceremonies opgeluisterd onder de Menenpoort, van kleinsaf kwam ik in aanraking met de klaroenspelers. Tonny (Desodt, red.) zat met mij in de muziekschool. Door met Tonnie en andere brandweermannen te praten groeide de interesse om de brandweer te vervoegen. Ik ben wel een laatbloeier, want ik startte pas op 40-jarige leeftijd.”
Ondertussen voelt Bavo zich als een vis in het water in het Ieperse brandweerkorps. “Ik ben programmeur en geef les. Maar er ontbrak iets in mijn leven, de praktische kant. Bij de brandweer kan ik mijn technische knobbel, die ik in het VTI ontwikkelde, verder ontplooien”, vervolgt Bavo. “Na een paar jaar merkte ik dat ze bij de klaroenspelers een probleem hadden. Ze waren nog met zes, van wie één langdurig door een blessure was uitgevallen. Met vijf personen twee teams vormen was een uitdaging, dus keken ze uit naar nieuw bloed.”
Beest om op te spelen
Aangezien Bavo al ervaring had met trompet, stoomde hij zich in sneltempo klaar om in de bres te springen. “Het kostte me drie maanden om het instrument meester te kunnen, en dan nog zeker drie maanden tegen dat ik me comfortabel voelde. Het is niet omdat je al heel lang muziek speelt, dat het een gemakkelijk instrument is om te spelen. Mensen aan de Menenpoort, collega-muzikanten, wijzen soms naar het instrument en zeggen: ‘that’s a beast!’. Het is effectief een ‘beest’ om op te spelen!”
Op 25 juli 2024 blies Bavo zijn eerste Last Post. “Dat was toch een stresserende ervaring. Ik stond te trillen op mijn benen. Aangezien ik Ieperling ben in hart en nieren, waren er veel mensen die mijn debuut wilden bijwonen. Ouders, familie, goeie vrienden…”, vertelt Bavo. “Als je als enige met acht trompettisten eens een wat minder zuivere noot blaast, dan valt dat niet op. Maar hier hoor je alles. Als een klaroenspeler een foutje speelt, dan hoor je het tot op de Markt.”
“Bij mijn eerste optreden onder de Menenpoort stond ik te trillen op mijn benen” – Bavo Ketels
Een maand na Bavo, 28 augustus 2024, maakte Lars Vandenbussche (33) zijn debuut. Hij kwam uit de andere richting bij de klaroenspelers terecht. “Ik groeide op in Watou. Toen de brandweer daar opgedoekt werd, ben ik 13 jaar geleden voor de brandweer verhuisd naar Ieper. Vanaf dag 1 was ik gefascineerd door de klaroenblazers. In coronatijd kreeg ik van Tonnie een klaroen om eens te proberen. Na corona had ik wat minder tijd om de klaroen op te nemen, maar een kleine twee jaar later heb ik me dan toch – op aanraden van Tonnie –ingeschreven in de Academie.”
Dagelijks oefenen
“Ik ben van nul begonnen, dus de eerste keer was pittig, met behoorlijk wat plankenkoorts. Je wil een zo goed mogelijk resultaat neerzetten uit respect voor de slachtoffers en de familieleden die de ceremonie bijwonen. Ik oefen dagelijks om de techniek een beetje onder de knie te krijgen. Het is al een stuk beter dan een jaar geleden, maar er is nog veel werk aan de winkel.”
Collega Bavo mag dan wel een ervaren trompettist zijn, ook voor hem blijft de klaroen een uitdaging, zeker in de omstandigheden die ze soms onder de Menenpoort moeten trotseren. “Ik kwam eens toe met de fiets, helemaal ondersneeuwd. De 11-novemberceremonie, waar je meer dan een uur moet stilstaan tegen dat alle kransen gelegd zijn, is ook een uitdaging. Dan verwachten ze dat de eerste noot er meteen goed uitkomt, maar dat is geen sinecure. In de winter is het mondstuk een ijsblokje dat je op je mond zet. Dat zorgt sowieso voor een soort van verkramping”, pikt Lars in. “We kregen wel tips van de ervaren spelers, zoals je mondstuk afdekken met de handschoen. Thuis je instrument op een plaats te zetten waar hij op temperatuur is. Het instrument onderhouden…”
Ondertussen hebben zowel Lars als Bavo al een 200-tal Last Post op de teller. “Het is een hele eer om het te mogen doen ter herdenking van de slachtoffers. Dat je de familieleden dat eerbetoon kan aanbieden, geeft veel voldoening”, zegt Lars. “Je ontmoet heel veel mensen met bijzondere verhalen”, vult Bavo aan. “Ooit sprak ik iemand die de namen van drie familieleden had staan op de Menenpoort. Ik vind het nog steeds indrukwekkend dat er op de Menenpoort meer dan 54.000 namen van soldaten staan die nooit meer teruggevonden werden. Het is belangrijk voor de nabestaanden dat zij nog het laatste eerbetoon krijgen die ze nooit gehad hebben.”
The post Bavo (43) en Lars (33) zijn de 21ste en 22ste klaroenblazers bij de Last Post: “Geen sinecure om dit instrument te bespelen” is provided by KW.be.
