Nu ook de universiteiten uit de startblokken zijn geschoten, zit het nieuwe academiejaar helemaal op kruissnelheid. Maar hier en daar wordt aan de alarmbel getrokken: onze studenten zouden de typische studentencafés steeds vaker links laten liggen. Wij trokken naar de Gentse Overpoort, waar café Salamander al decennialang een West-Vlaams bastion vormt. “De Overpoort is allesbehalve op sterven na dood.”
Maandagnamiddag, iets na de klok van 15 uur. In en rond de Gentse Overpoortstraat heerst een gezellige drukte. Alle terrasjes zitten vol (nieuwbakken) studenten, de pinten, glazen witte wijn en Aperols worden er gretig aan de lippen gezet. In het midden van de legendarische uitgaansbuurt is café Salamander te vinden. De bruine kroeg werd in 1978 door volbloed-West-Vlamingen Luc Pottie D’Haens (78) en Rita Van Rijsselberghe (75) boven de doopvont gehouden en is sinds september 2022 in handen van Vincent Vanhee (41).
De van Koekelare afkomstige Aartrijkenaar ontdekte als rechtenstudent de Overpoort en belandde er achter de toog van café De Coulissen. “Ik heb mijn thesis nooit afgewerkt en ben uiteindelijk gerant geworden van de overbuur van de Salamander”, knipoogt hij. “Ik heb er heerlijke tijden beleefd en had ook een goed contact met Rita en Pottie. Ik ging geregeld een pintje bij hen drinken.”
Perfecte moment
Toen Pottie hem zei dat ze een overnemer voor de Salamander zochten en daarbij expliciet aan hem dachten, twijfelde Vincent geen seconde. “Dit is een instituut, misschien wel het bekendste studentencafé van het land. Bovendien begonnen die nachtelijke uren wat in mijn kleren te kruipen – De Coulissen is een danscafé en vaak tot ’s ochtends vroeg open. De Salamander houdt het midden tussen nacht en dag. De vraag kwam op het perfecte moment.”
“Op woensdag- en donderdagavond is het hier koppen lopen” – Vincent Vanhee, café Salamander
Vincent friste de voormalige stamkroeg van bekende koppen als Marc Coucke en Guy Verhofstadt wat op – nieuwe elektriciteits- en gasleidingen, andere barstoelen en -meubilair, een likje verf tegen de muur en gevel… – en zwaaide drie jaar geleden de deuren open. “Ik heb de look & feel behouden. Hier hangt nog dezelfde sfeer als dertig jaar geleden. De toog is ook nog dezelfde want de verhalen die daar zijn ontstaan, zijn goud waard.”
Nu Vincents vierde academiejaar als barvader van de Salamander voor de deur staat, plus 17 jaar ervaring in een andere zaak in de rugzak, kan hij ‘zijn’ Overpoort goed inschatten. “Er zijn momenteel zes cafés op zoek naar een nieuwe uitbater, maar bepaalde zaken in deze straat hebben nu eenmaal een regelmatig verloop. De vaste waarden, zoals de Salamander er een is, doen het goed.”
“Maar tegelijk moet ik erbij zeggen dat de piek van het academiejaar voor de horeca in relatief korte periodes zit samengebald. Een academiejaar kan je in twee keer twaalf weken opsplitsen, los van de blok- en examentijd. De eerste zes weken van die twee periodes zijn voor ons van levensbelang. Daarin moeten we knallen en keihard werken. Bij de start van het eerste en tweede semester zijn de studenten enthousiast en komen ze graag buiten, daarna volgt vaak een reality check en wordt het hier wat kalmer. Maar tijdens woensdag- en donderdagavonden in september en oktober is het hier koppen lopen.”
“De piek van het academiejaar voor de horeca valt tijdens de eerste zes weken van elk semester. Dan moeten we knallen” – Vincent Vanhee, café Salamander
“Ik heb ook het voordeel een dagcafé te runnen. We starten om 15 uur en sluiten gemiddeld twaalf uur later. Veel studenten kiezen er in die minder drukke maanden voor om na de lessen een pintje te komen drinken en het ’s avonds wat rustiger aan te doen. Maar de Overpoort is verre van dood. Integendeel, momenteel is het hier constant volle bak.”
Rustpunt tussen beats
De Salamander is sinds jaar en dag ook de vaste thuisbasis van tal van studentenclubs. “Waaronder héél veel West-Vlaamse”, knipoogt Vincent. “Het grootste deel van mijn klanten is trouwens van West-Vlaanderen afkomstig. We zijn een beetje het dorp van Asterix, hier in de Overpoort. Maar uiteraard is iedereen hier welkom.”
De kracht van de Salamander schuilt volgens Vanhee in de gemoedelijkheid. “We zijn een rustpunt tussen alle beats die uit de andere café weergalmen. Hier speelt ook muziek en wordt er eveneens gedanst, maar bij ons kan je ook nog met elkaar praten en gewoon aan de toog hangen. Het is voor veel mensen een beetje thuiskomen. Zaken als de Salamander vind je bij wijze van spreken in elk West-Vlaams dorp. Die herkenbaarheid is onze grote troef.”
Cafébaas… en psycholoog
Opvallend: Vincent houdt er naast de Salamander nog een tweede job op na. “Ik ben in Koekelare en De Pinte nog als psychotherapeut aan de slag. Een beetje als tegengewicht voor mijn bestaan als cafébaas, maar beide jobs vloeien vaak naadloos in elkaar over.”
“Aan de toog wordt ook al eens een hart uitgestort, hé. En met mijn achterliggende expertise weet ik perfect hoe daarmee om te gaan. Er wordt al eens lachend gezegd dat de beste therapeut achter een toog staat, maar in de Salamander bewijzen we dit elke dag.”
The post “Het is hier constant volle bak”: Gentse Overpoort dood? Niet volgens deze West-Vlaamse cafébaas is provided by KW.be.
