Vijf jaar geleden adopteerden wij Kouzie, een asielhond met een rugzak vol angst. Geen ‘perfecte’ hond, zeiden mensen. En dat klopt, maar wie van ons is dat wel? Kouzie heeft tijd, zorg en vertrouwen nodig, net als wij allemaal.
Want wie voorbij het blaffen durft kijken, ziet een dier dat gewoon bang is. Kouzie had nooit geleerd dat de wereld veilig kon zijn. Met geduld en liefde zijn we samen beginnen bouwen. Elke dag opnieuw. Vandaag is hij nog steeds geen ‘ideale’ hond, maar hij is trouw, lief en gevoelig. Samen wandelen we vaak in Oostende: op het strand, in het bos of in het park. Daar leeft hij op en daar gebeurt iets bijzonders. Honden verbinden mensen. Een knikje, een babbeltje, herkenning. Huisdieren doorbreken het zwijgen tussen onbekenden.
‘Elk dier vertelt een verhaal”
Oostende telt duizenden huisdieren. Honden, katten, konijnen… Elk dier vertelt een verhaal. Ze maken onze stad levendiger, zachter. Oostende is best diervriendelijk: losloopweides, wandelroutes en diervriendelijke horecazaken. Wat Kouzie me leerde? Dat liefde en geduld veel kunnen verzachten. Dat dieren ons helpen groeien. En dat we via hen niet alleen dichter bij onszelf maar ook bij elkaar komen. Als we elkaar liefde geven, krijgen we vertrouwen, rust en onvoorwaardelijkheid terug.
Kouzie is geen gemakkelijke hond. Maar achter zijn geblaf zit veel warmte en liefde. Hij leerde me dat kwetsbaarheid geen gebrek is, maar een uitnodiging. Tot zachtheid. Tot echte connectie. Een hond als Kouzie is geen last. Hij is een cadeau.
The post Als woorden grommen en liefde blaft is provided by KW.be.
