Lien Vansteenbrugge vertelt over haar leven in Tielt.
Terwijl de meesten onder ons de zomer al lang weer vergeten zijn, krijgt die van mij nu nog zijn apotheose. Ik knijp er heel even tussenuit om nog eens te proeven van de wereld buiten Tielt. Albanië, ’t schijnt vreed schoon te zijn.
’t Schijnt ook dat reizen je empathie vergroot: door rechtstreeks in contact te komen met andere talen, gewoonten, gebruiken en mensen, blijkt de ‘ander’ toch niet zo anders en vooral, toch niet zo dreigend. Om daar achter te komen, hoef je zelfs niet eens de grens over. In mijn geval is het bijvoorbeeld voldoende om de grens van mijn achtertuin over te steken. Ik kom meteen in T-park terecht en ik moet zeggen, ik vertoef er graag.
“Vaak is de ander niet zo anders, laat staan dreigend”
Maar blijkbaar is dat niet voor iedereen het geval. Ik schrok me een hoedje toen ik op Facebook een petitie zag, in naam van ‘de’ buurtbewoners. Die willen hun rustige buurt terug, want die is op dit moment blijkbaar zwaar verstoord door hele hordes jongeren van al dan niet buitenlandse origine. Een aantal van hen speelt in het weekend al graag eens een partijtje cricket. Dat weet ik, omdat ik al stond te kijken en besloot dat ik er niets van snapte. Een beetje saai ook. Maar de rondvliegende ballen en geschreeuw zouden alle vrouwen en kinderen binnenshuis gekluisterd houden.
Ik zuchtte, maar haalde ook opgelucht adem toen ik zag dat de meeste reacties heel gemoedelijk waren. De volgende keer ga ik proberen een praatje te slaan met de jongeren in kwestie, maar misschien is het cricketseizoen al afgelopen als ik terug voet op Tieltse bodem zet.
The post Cricket is provided by KW.be.
