De voorbije jaren werd er druk gedebatteerd over de pensioenleeftijd. Jacques Cappelle kan daar alleen maar om glimlachen. Hij is inmiddels 76, maar werkt nog steeds voltijds én met volle goesting als accountant bij Vandelanotte in Kortrijk. “Maar vanaf volgend jaar wil ik stilaan afbouwen.”
Jacques was 21 toen hij in 1970 als boekhouder aan de slag ging in het kleine familiebedrijf dat Roger Vandelanotte kort daarvoor had opgericht in Wevelgem. Dat bleek meteen a match made in heaven. Vandaag is hij één van de 800 werknemers op de loonlijst. Het piepkleine kantoor van weleer is uitgegroeid tot het grootste familiale accountants- en auditkantoor van België, met vestigingen op twintig plaatsen in Vlaanderen en een bijhuis in Rijsel.
We ontmoeten Jacques in de hoofdzetel aan het President Kennedypark 1A in Kortrijk, waar Vandelanotte al ruim 20 jaar gevestigd is. Inmiddels heeft Rogers kleinzoon, Nikolas Vandelanotte, de leiding in handen. Jacques troont ons mee naar een van de vergaderzaaltjes voor een gesprek. En praten, dat kan hij goed en doet hij graag, zeker als het over zijn job gaat.
“Mijn werk is mijn hobby”, zegt hij. “Ik ben graag met cijfers bezig, maar ik ben vooral blij dat ik op die manier veel mensen kan helpen. En daar doe ik het toch voor. Natuurlijk ook voor de vele contacten die ik op die manier heb met tal van ondernemers en collega’s.”
Hoe zien jouw werkdagen er uit?
“Ik begin elke dag om 8 uur en dan stap ik hier als een van de eersten binnen (glimlacht). Zo rond 18 uur ga ik terug naar huis. Ik ben niet alleen in het kantoor aan de slag met jaarrekeningen en alles wat cijfermatig met ondernemingen te maken heeft, ik ben ook vaak op pad naar klanten. Meestal bezoek ik er toch twee of drie per week. Het grootste deel daarvan woont in het arrondissement Kortrijk. Ik doe het allemaal zeer graag. Bovendien zou het niets voor mij zijn om een hele dag thuis te zitten. Ik werk wel graag in mijn tuin, maar daarmee zou ik mijn dagen niet kunnen vullen.”
Accountant is een knelpuntberoep en op de site zie ik dat er meer dan 25 vacatures zijn bij Vandelanotte. Dat speelt zowaar in je voordeel.
“Het klopt dat iemand van mijn leeftijd daardoor nog een rol kan spelen bij Vandelanotte. Maar neem het van mij aan dat ik even goed moet presteren als mijn jongere collega’s. Net als iedereen moet ik ook veertig uren per jaar bijstuderen om op de hoogte te blijven van de recente evoluties in het vak.”
“Het zou niets voor mij zijn om een hele dag thuis te zitten”
“Vooral het digitale verhaal maakt dat de sector bliksemsnel verandert. En dan denk ik in eerste instantie aan AI (artificiële intelligentie) dat we helemaal in de vingers moeten hebben.”
Je zei daarstraks dat werken je hobby is. Was dat altijd al zo?
“Altijd. Ik heb dat van mijn vader meegekregen. Hij was vlashandelaar, werkte hard en hij eiste dat ook van ons, zijn kinderen. We moesten altijd klaar staan om mee te helpen. Zaterdag en zondag, dat was werkendag. Dat vonden we niet erg. Meer nog, we deden het graag. Reizen en hobby’s, dat heeft me altijd veel minder geïnteresseerd. Daardoor heb ik een mooie boterham kunnen verdienen.”
Wist je al snel dat je boekhouder wou worden?
“Dat heeft toch even geduurd omdat mijn vader lang hoopte dat mijn broer en ik in zijn voetsporen zouden treden. Maar het ging niet goed in de commerce en dus ben ik dan voor boekhouder gaan studeren. Na mijn studies klopte ik aan bij Roger Vandelanotte, de stichter van het accountantskantoor en een nonkel van mij. Ik kon er starten en was toen de vierde medewerker op de payroll. Veel later ben ik vennoot geworden.”
Roger Vandelanotte speelde dan wel een belangrijke rol in jouw carrière.
(knikt) “Tot op vandaag denk ik, jaren na zijn overlijden, met het grootste respect aan hem terug. Ik ben hem altijd blijven aanspreken met meneer Roger. Hij heeft ook enorm veel gedaan voor de sector in het algemeen en voor zijn familiebedrijf in het bijzonder. Op zijn 76ste was hij net als ik ook nog aan de slag hier en nadien ben ik hem thuis nog vaak gaan opzoeken tot aan zijn overlijden. Overigens heb ik evenveel respect voor diens kleinzoon Nikolas, die nu de leiding heeft. Al zijn de tijden wel veranderd en spreken we hem als ceo gewoon met de voornaam aan.”
Je woont in Wevelgem, maar is er in Kortrijk een plek die je koestert?
“De Vlasblomme in de Etienne Sabbelaan vind ik een heel tof restaurant. Samen met een collega ga ik er vaak iets eten over de middag. Het is er lekker en gevarieerd en we worden er perfect op tijd bediend. Van zodra we toekomen, krijgen we onze lunch geserveerd zodat we in een uur heen en terug zijn in het bedrijf.”
The post “Vanaf volgend jaar toch stilaan gaan afbouwen”: Jacques (76) werkt nog altijd voltijds als boekhouder is provided by KW.be.
