Grégory Lewyllie woont sinds kort in het Waalse Ellezelles en zag zowat de helft van de wereld op zijn avontuurlijke reizen, maar zijn hart ligt in het Ieper waar hij opgroeide en nog steeds voorzitter van de lokale afdeling van Davidsfonds is. Als cultuurliefhebber komt hij nog regelmatig naar het Perron, zijn favoriete plek in de kattenstad, ook al is dat niet meer bij de deur.
Hoe zou je jouw band met Ieper omschrijven?
“Mijn band met Ieper is er één van diepe verbondenheid. Ik groeide er op, liep school in het College en vond al vroeg mijn plaats in het rijke verenigingsleven. Het toneel speelde daarin een sleutelrol: eerst bij het jeugdtoneel Crescendo Thuyne Gilde en later bij Kunstkring Richten, onder de bezielende leiding van Rik Morisse.”
Twee jaar met fiets door Azië
Grégory werd geboren in Waregem op 21 december 1970, maar kwam al op vijfjarige leeftijd in Ieper wonen. De lagere school volgde hij eerst in de Sint-Michielsschool, na zijn vijfde leerjaar trok hij naar het College, waar hij zijn middelbare school afsloot in de richting wetenschappen.
Daarna studeerde hij eerst twee jaar rechten om vervolgens over te stappen naar de opleiding master in de audiovisuele kunsten. Grégory begon zijn carrière bij VRT en Hittrick, maar maakte nadien de overstap naar het onderwijs. Hij geeft deeltijds les en is deeltijds pers- en communicatieverantwoordelijke voor CVO-Cervo GO in het volwassenonderwijs.
In 2018 ondernam hij een bijna twee jaar durende fietstocht door Azië. Hij is voorzitter van Davidsfonds Ieper en bestuurslid bij Filmuniversiteit Ieper. Sinds 2020 woont hij met zijn vriendin in het Waalse Ellezelles.
Wat is je mooiste jeugdherinnering aan Ieper?
“Het clublokaal ‘De Roeispaan’ aan de Oostkaai. Het was daar, tussen het gerinkel van peddels en het zachte klotsen van het water, dat ik de smaak te pakken kreeg voor het kajakken. Louis Man was onze gids, een man die met eindeloos geduld en aanstekelijk enthousiasme de geheimen van de sport met ons deelde. Al snel staken we de grens over naar Frankrijk, waar het wildwater ons uitdaagde en waar het raften ons een kick gaf die moeilijk te evenaren viel.”
En je favoriete plek?
“In mijn jeugd was er één plek die er met kop en schouders bovenuit stak: Het JOC nabij de Vismarkt. Tegenwoordig is CC Het Perron zonder twijfel mijn favoriete plek. Elke keer opnieuw weet de programmering me te verrassen, niet alleen door de kwaliteit van de voorstellingen, maar ook door de rijkdom en de variatie. Vaak grap ik dat mijn vriendin en ik de enigen zijn die 160 kilometer heen en terug rijden voor een avondje cultuur. En toch, geen enkele kilometer voelt verspild.”
“Deze stad voelt als een dorp op mensenmaat, maar met een rijk toeristisch en cultureel aanbod”
Welke lokale horecazaak raad je iedereen aan?
“Wie in Ieper gaat eten, mag Markt 22 niet missen. Chef Pascal Roegiers tilt klassieke gerechten naar een gastronomisch niveau, zonder de gezelligheid uit het oog te verliezen. De absolute must-try is de côte à los: royaal, perfect bereid en telkens weer een feest op het bord.”
En om te shoppen?
“Ik ben eigenlijk helemaal geen shoppers-type. Door mijn vele en lange fietsreizen heb ik geleerd om met weinig door het leven te gaan. Op de fiets is minimaal gewicht in de bagage uiteraard primordiaal en die ingesteldheid neem ik ook mee in mijn dagelijks leven. Mijn kleerkast is daardoor niet veel groter dan wat er in een viertal fietstassen past.”
Wat is er het meest veranderd in Ieper sinds je jeugd?
“Gebouwen die vroeger een vaste plek innamen in het stadsleven, zoals de muziekschool of de bibliotheek, hebben intussen een andere bestemming gekregen. Het is boeiend om te zien hoe die vertrouwde plaatsen nieuwe functies aannemen en zo mee-evolueren met de noden van vandaag. Ieper is duidelijk een stad in volle ontwikkeling.”
Wat zou je graag anders zien?
“De heraanleg van De Leet had een groene oase kunnen zijn, een ademruimte in het hart van de stad, waar schaduw en ontmoeting samenkomen. Helaas kreeg het asfalt opnieuw de bovenhand en werd de auto op een voetstuk geplaatst.”
Als je één ding mocht realiseren voor Ieper, wat zou dat zijn?
“Een festival dat de ziel van onze stad opnieuw laat zingen, zoals in de gloriedagen van Leet 86. Toen gonsde Ieper van de muziek: op elke hoek een andere klank en op elk plein een ontmoeting van muziekstijlen.”
Welke persoon of vereniging verdient volgens jou meer erkenning?
“Ik blijf me verbazen dat zo weinig Ieperlingen weten dat er in hun stad al 70 jaar een cinefiele organisatie bestaat. Waar vroeger de projecties plaatsvonden in Cinema Oud-Ieper, heeft de Filmuniversiteit inmiddels zijn vaste stek gevonden in CC Het Perron.”
Zou je hier willen oud worden?
“Vijf jaar geleden bracht de liefde me naar het pittoreske Ellezelles. Het landelijke leven heeft zijn eigen charme: de stilte, de natuur, het trage ritme. Toch sluit niets uit dat ik ooit opnieuw het platteland inruil voor de stad. In dat geval zou mijn hart me ongetwijfeld terug naar Ieper leiden. Deze stad voelt als een dorp op mensenmaat, maar combineert dat met een rijk toeristisch en cultureel aanbod.”
The post “160 kilometer heen en terug voor een avondje cultuur”: wereldreiziger en voorzitter Davidsfonds Grégory Lewyllie (54) is thuis in Ieper is provided by KW.be.
