Na twee EK’s en de Olympische Spelen in Parijs maakt Rani Vincke (25) zich op voor haar eerste WK atletiek in Tokio. De Gistelse, die een studentencontract bij Sport Vlaanderen heeft, mikt hoog met de Belgian Rockets, de 4×100 meter-damesploeg. “Als we niet in Los Angeles 2028 geraken, zal ik ontgoocheld zijn.”
Februari 2023, een telefoongesprek met Patrick Himschoot. De gewezen 400m-hordeloper kent zijn pappenheimers. Himschoot was in de zomer van 2008 assistent-coach van de 4x100m-ploeg met boegbeeld Kim Gevaert die in Peking goud veroverde, coachte Cedric Van Branteghem en stelt al jaren de trainingsschema’s op van twee West-Vlaamse atleten, hordeloper Michael Obasuyi en sprintster Rani Vincke. “Maar van Rani hebben we het laatste nog niet gezien”, benadrukt Himschoot die avond. “De voorbije jaren boekte ze een heel mooie progressie, zeker op vlak van topsportmentaliteit. Er zit nog marge op.”
Wanneer we Vincke met de woorden van haar coach confronteren, haalt ze haar schouders op. “Dat leven als een topsportster is bij mij echt moeten groeien”, geeft ze toe. “Als je als tiener aan een internationaal jeugdkampioenschap mag deelnemen, ben je er nog lang niet. Ik kan het weten. Toen ik in 2022 in München op mijn eerste EK bij de grote mensen stond, ben ik serieus geschrokken, alleen al door dat veel grotere stadion waarin ik plots moest lopen, met dan ook nog eens veel mensen in de tribune. Geloof me, als tiener moet je vooral plezier beleven aan je sport.”
Ik vond een quote van jou uit 2023 terug: “2022 was het eerste jaar waarin ik dacht dat er dus echt wel iets in mij zat.”
“Het is moeilijk te beschrijven, maar ik denk dat ik het Imposter Syndroom heb(je eigen prestaties onderschatten, red.). Het is niet dat ik onzeker ben, maar misschien heb ik wel altijd het gevoel gehad dat mijn prestaties onderschat werden. En misschien leeft dat nog altijd in mij. Er is een tijd geweest dat de kranten vol stonden als iemand 11”28 liep. Ik heb die tijd dit jaar gelopen en toch word ik precies genegeerd. Pas op, ik vind dat niet erg, hé. Het belangrijkste is dat ik er zelf plezier aan beleef.”
“In mijn ogen hebben we nog nooit zo’n sterke generatie gehad”
Topsport is de voorbije jaren nog meer geprofessionaliseerd. Jullie moeten er nog meer voor doen en laten dan vroeger. Vind je dat vervelend?
(schudt het hoofd) “Het hoort erbij. Ik weet intussen dat ik talent heb, maar met talent alleen geraak je er niet. Ik train niet om, met alle respect, de kermisloop in Ninove te winnen. Ik leid een apart leven, maar zie het niet als een opoffering. Op financieel vlak is atletiek zeker geen goudmijn. Maar ook dat heeft zijn charmes.”
In 2023 vertelde Himschoot ook dat het goed zat met de 4x100m-ploeg. “Er zal zelfs voor een plekje in de basisploeg geknokt moeten worden”, voorspelde hij.
“Patrick wordt soms wat onderschat. Wat hij zei, is uitgekomen. Kijk naar mij. Met mijn 11”28 ben ik de vierde snelste Belgische aller tijden. De drie die ooit sneller liepen, zijn Kim Gevaert en twee generatiegenotes van mij. Dat zegt veel.”
Sinds dat EK in 2022 is het snel gegaan. Je mocht naar de Spelen en trekt nu naar jouw eerste WK. Wat is de ambitie?
“In het begin konden we nog zeggen dat we jong waren en ervaring wilden opdoen. Maar nu gaan we naar het WK om te presteren: om een Belgisch record (42”54, Vincke en co liepen al 42”80, red.) te lopen of om de finale te halen. We moeten alles eruit halen wat erin zit. De ambitie is er. In mijn ogen hebben we nog nooit zo’n sterke generatie gehad. Drie meisjes liepen al onder de 11”3 (Rani Rosius 11”10, Delphine Nkansa 11”20 en Rani Vincke 11”28, red.) en het vierde meisje liep al 11”4.”
Alleen mag het niet fout gaan bij de stokwissels, zoals op de Spelen in Parijs.
“Je hebt het nooit volledig in de hand. De weken en maanden ervoor verliep alles goed, maar net die dag ging het mis.”
Ook op het EK U20 in 2019 en het EK U23 in 2021 haalde je de finish niet.
(knikt) “Ook toen liep het telkens fout, terwijl het ervoor wel vanzelf ging. Parijs was zo frustrerend. Ik had een déjà vu-gevoel.”
De factor stress speelt op zo’n kampioenschap toch een niet te onderschatten rol?
“Absoluut. De 4×100 meter is pure chaos.”
Ook individueel blijf je progressie boeken. Zowel indoor (7”28 op de 60m) als outdoor (11”28 op de 100m) liep je in 2025 naar een persoonlijk record. Hoe dicht sta jij bij een individuele deelname aan een groot kampioenschap?
“Dankzij die 11”28 in juli heb ik een mooi stapje gezet. Als ik in 2026 meer regelmaat in mijn prestaties kan leggen, mag ik beginnen hopen op een individuele EK-deelname. Dit jaar miste ik wel een constante in mijn prestaties. Sommige mensen zijn, niet slecht bedoeld, ontgoocheld als ik eens wat minder presteer, maar het is niet zo evident. Ik studeer nog altijd (een master stedenbouw en ruimtelijke ordening, red.), wat me best veel stress bezorgt. Ik wil dan ook niet te hard van stapel lopen en mezelf niet te hoge verwachtingen opleggen. Want dan kan het bij mij mislopen. Toen ik op mijn 16de naar de Topsportschool ging, was ik zo met resultaten bezig dat ik geen poot vooruit geraakte. Een jaar liep ik plots wel een halve seconde sneller. Ik ben nog jong. Dat wordt soms vergeten. Maar sowieso wil ik in 2028 naar de Spelen in Los Angeles. Als ik daar niet geraak, zal ik ontgoocheld zijn”
“Ik zou opnieuw voor dit leven kiezen, maar ik weet niet of ik het zou aanraden”
Je hebt een studentencontract bij Sport Vlaanderen. Voel je jezelf profsportster?
“Ja, toch wel. Al zou het wel fijn zijn, mocht ik eind dit jaar op zijn minst een halftijds contract kunnen bemachtigen. Het zou niet meer dan terecht zijn, want ik ben al heel lang een van de vier basislopers van de Rockets. Op zich ben ik wel blij met dat studentencontract, maar ik ben 25 jaar en moet zelf mijn boodschappen betalen. Ik wil niet altijd afhankelijk zijn van mijn ouders. Rond mij zie ik al mijn vrienden een job en normaal loon hebben, terwijl ik mijn tijd niet verdoe, maar wel veel energie steek in iets waarvoor ik amper iets terugkrijg. Gelukkig kan ik sinds dit jaar rekenen op enkele sponsors (Poetspunt, Tectim, Apotheek Vital in Gistel en Tuinonderneming Monbaliu, red.). Daar ben ik hen heel erg dankbaar voor.”
Mis je het normale leven niet?
(schudt het hoofd) “Het is een heel apart en uniek leven waar ik telkens opnieuw voor zou kiezen, alleen weet ik niet of ik het iemand anders zou aanraden. Je moet er een sterk karakter voor hebben. (korte stilte) Ik bekijk het eerder als een fase in mijn leven. Plots zal het voorbij zijn en ga ik er met veel mooie herinneringen op kunnen terugkijken. Dan zal ik ook vaker met mijn vriendinnen kunnen afspreken. (glimlacht) En kunnen mijn vriend en ik ook eens aan kinderen beginnen te denken.”
The post Rani Vincke (25) is als snelste vrouw van West-Vlaanderen klaar voor eerste WK: “Ik had lang het gevoel dat ik onderschat werd” is provided by KW.be.
