Lien Vansteenbrugge vertelt over haar leven in Tielt.
Gewoon zorgen dat je een goed zicht hebt op het oosten, dat was het devies.
Maandagavond 7 september was er een totale maansverduistering en door nog wat extra toevalligheden zou het ook een bloedmaan worden: de volle maan, of de randen tijdens de verduistering, toont zich dan in dieprode en gouden tinten. Ik ken niet bijster veel van ons hemelrijk, maar dit schouwspel wou ik absoluut niet missen. Met het oosten zat het ook snor: eerst moest de maan vlug even boven de magazijnen van De Stalen Greep zien uit te stijgen, daarna zou ik ze vanuit de tuin kunnen bewonderen.
“De wolken besloten mijn feestvreugde te dempen”
Naarmate 20.12 uur naderde, begon ik echter in de smiezen te krijgen dat de wolken wel eens een domper op de feestvreugde zouden kunnen zetten. En dat vermoeden bleek correct. Niets zag ik, werkelijk niets. Ik vroeg een Leuvense vriend of hij rode verduisterde bol kon bemerken, maar nee, ook Leuven lag blijkbaar verscholen onder een dik wolkendek. Ik voelde me onrechtvaardig behandeld en kreeg goesting om gelijk een klein kind in een hoekje ergens te zitten mokken en kniezen. Alleen, daarmee zou die bloedmaan niet tevoorschijn komen en zou ik de rest van die mooie zondagavond ook vergallen.
Dinsdagochtend las en zag ik op diverse nieuwskanalen dat het fenomeen toch vele duizenden Belgen had weten te bekoren. Zij die niet onder de wolken woonden om 20.12 uur. Gelukkig krijg ik een nieuwe kans op 3 maart 2026 en desnoods rijd ik dan de gehele provincie rond om een gaatje in de wolken te vinden.
The post Bloedmaan is provided by KW.be.
