Altijd raak, vlijmscherp, maar fair. Zo tackelen onze huisanalisten Henk Vanhee (Club) en Roel Jacobus (Cercle) week na week de meest opvallende voetbalgebeurtenissen van het afgelopen weekend en werpen ze hun blik op hun volgende thuiswedstrijd. Stevig en zuiver op de bal, zoals een uitstekende tackle hoort te zijn.
Het kan ook anders
Een reeks van zeven op negen bracht ons weer tussen de mensen. Het was genieten van energiek en vaak fraai voetbal, waarbij het scoreprobleem collectief aan flarden werd geschoten. Goed voor de volle winst tegen Westerlo en op Standard, gevolgd door een correcte draw tegen leider Sint-Truiden. We durven hopen dat die lijn zondag tegen Charleroi doorgetrokken wordt.
Met welke jongens dit zal gebeuren, is een open vraag. Tegenwoordig neemt de transfercarrousel hallucinante vormen aan. Naast het komen en gaan van coaches, zijn ook spelers passanten geworden. Het voelt dubbel spijtig wanneer gasten uit de jeugdopleiding “moeten vertrekken voor speelminuten”. Dat kan ook anders, zag ik vorige week tijdens een sportieve trip naar Noord-Spanje.
Lokale herkenbaarheid van Bilbao
In de pronkstad van de moderne architectuur Bilbao vergaapten we ons aan stadion San Mamés, de kathedraal van Athletic Club Bilbao. Nog indrukwekkender is de ziel van de vereniging: die speelt sinds 1912 alleen met Basken of wie er geboren is. Dit creëert een onverzettelijke mentaliteit en helpt om een gemotiveerde, vaste kern te bewaren. Deze strategie kan een anachronisme lijken, maar het recept werkt nog steeds: AC Bilbao is een vaste waarde en leidt momenteel de Spaanse competitie.
“De schaarste aan lokale spelers in het type-elftal is een thema voor het supportersoverleg op 23 september”
Tegelijk schept dit voor de supporters een tijdloze herkenbaarheid in een wereld waarin alles op los zand staat. Zulke sterke band met de ploeg missen we nu bij Cercle. Sinds het vertrek van Bruggeling Tibo Somers spreekt in ons type-elftal enkel nog Christian Ravych West-Vlaams. Dit wordt ongetwijfeld een thema in het supportersoverleg op dinsdag 23 september.
Palestijnse vlaggen en Brugs Bierfestival
Aan het stadion van Bilbao startte daags nadien een rit van de Vuelta. Bij de ploegvoorstelling was er al enig pro-Palestijns protest en bij de arrivé in het stadscentrum stonden we plots middenin een rumoerige betoging. Talrijke oudere betogers droegen ook Baskische vlaggen en verwezen naar de vernietiging van Guernica onder de Spaanse dictator Franco. Ze wisten dus drommels goed waarom ze betoogden. De Baskische politie kende zijn pappenheimers en bleef rustig. Onder vreedzaam maar passioneel geschreeuw gingen evenwel dranghekkens omver, waardoor de rit vroegtijdig beëindigd moest worden.
Twee dagen later beklommen we als in een bedevaart met duizenden Spanjaarden en Portugezen het smalle baantje naar de top van de Angliru. Deze zwaarste col ter wereld is twintig keer na elkaar de Koppenberg: twaalf kilometer omhoog met lange stroken tot 23%. Je moet fit en nuchter zijn voor dit lange traject te voet of met de fiets. Dit is een compleet andere supporterscultuur dan de Vlaamse pensenkermissen. Laten we zondag ook eerst onze sportieve plicht doen en dan blijgezind afzakken naar het Brugs Bierfestival in het beursgebouw.
The post Tackle: “Naast het komen en gaan van coaches zijn ook spelers passanten geworden” is provided by KW.be.
