Philip Milanov (34) stopt met atletiek, na vijftien nationale titels in het discuswerpen en acht in het kogelstoten. Onze journalist blikt terug op de carrière van de Bruggeling.
“Voor wie heb jij gestemd als Sportman van het Jaar? Toch niet voor die voetballer? Anders geen interview.” Getekend: Emil Milanov in het voorjaar van 2016. Gelukkig hoefde ik niet te liegen. Als licht chauvinistische WestVlaming had ik effectief voor Philip Milanov gestemd, niet voor laureaat Kevin De Bruyne. En vader-trainer Emil geloofde me. Oef.
Na de kennismaking wisten we alvast waarom Philip zijn trainingen in Brugge zo minutieus afwerkte. Of waarom hij zijn woorden slim afwoog tijdens interviews. Vader Emil keek mee over zijn schouder en stuwde hem naar zijn grootste successen.
Want die stem voor Sportman van het Jaar was zeker niet alleen chauvinisme. Integendeel. Milanov had er net een boerenjaar opzitten. Zilver op het WK atletiek in Peking, zilver op het EK in Amsterdam, Belgische records bij de vleet. Bovendien waren de concurrenten allemaal véél ouder. De toekomst was van hem. Milanov werd dé olympische hoop van West-Vlaanderen en zelfs heel België.
“Liefst 23 nationale titels staan op naam van Milanov. 15in zijn geliefkoosde discuswerpen en zowaar ook nog 8 in het kogelstoten”
Het draaide een beetje anders uit. Op de Olympische Spelen, Rio de Janeiro in 2016 en Parijs in 2024, kwam hij niet in de buurt van zijn records. Zonde, maar geen schande. Het palmares van Philip Milanov blijft ronduit indrukwekkend. Liefst 23 nationale titels staan op zijn naam. 15in zijn geliefkoosde discuswerpen en zowaar ook nog 8 in het kogelstoten. Driemaal triomfeerde hij in de internationale Diamond League. En hij hield het Belgisch record stevig in West-Vlaamse handen. Tieltenaar Jo Van Daele zette het in 2001 op 64,24 meter, Milanov verbeterde het record liefst zesmaal in twee jaar. Zijn 67,26 meter in 2016 werd uiteindelijk het hoogtepunt.
De voorbije jaren kende Milanov te veel blessures om zijn oude niveau nog te benaderen. Het werd een weg met ups en downs. Zo torende hij op het BK nog wel boven de rest uit, maar internationaal was het te weinig om nog echt te schitteren. “Eerst een resultaat behalen”, reageerde Philip dan ook op de laatste aanvraag voor een interview. Het is er niet meer van gekomen. Van de schijnwerpers hield hij nooit. Veel liever maakte hij muziek op zijn laptop of tekende hij grafische figuurtjes uit. Een creatieve ziel in het lijf van een topatleet.
Echt afscheid nemen van de werpkooi doet de Bruggeling niet. Bij zijn afscheid kondigde hij aan dat hij voortaan als coach door het leven gaat. Als er ooit een kleine Milanov komt, weten we meteen wat dat betekent. Merci, Philip!
The post OPINIE – “Het palmares van Philip Milanov blijft ronduit indrukwekkend. Merci, Philip!” is provided by KW.be.
