In 1970 trok Willy Ollevier (81) als scheutist naar Taiwan waar hij zich al 55 jaar onvermoeibaar inzet voor rechtvaardigheid. In bijzijn van zijn zes broers huldigde burgemeester Katrien Desomer de geboren en getogen Elverdingenaar voor zijn engagement. Hoewel hij aan de andere kant van de wereld vertoefde bleef Willy Ieper dicht bij zijn hart houden.
Als tweede van de zeven zonen van Angèle Verhaest en molenaar Gerard Ollevier, groeide Willy Ollevier (81) op in een groot, warm nest in Elverdinge. De oudste was nog geen acht toen de jongste geboren werd. Na het lager in de jongensschool van Elverdinge trok Willy naar het Sint Stanislascollege in Poperinge om er Latijn/Grieks te studeren. In 1963 besliste hij om scheutist te worden.
Eén simpele gelofte
“Dat was te danken aan Paul Buchaert en Johan Allegaert. Zij gingen bij de scheutisten het jaar voor mij. Paul was bij de Chiro en Johan bij de KSA en zij hebben een beetje aan mijn mouw getrokken om eens te gaan kijken in het noviciaat van Scheut in Zuun”, vertelt Willy. “Daar was ik zo getroffen door de atmosfeer en de gezelligheid, door hun overtuiging… Wij scheutisten hebben maar één simpele gelofte: wij verlaten ons land. Het is heel complex om in een ander land te gaan leven. Die complexiteit en vreugde hebben we samen gedeeld.”
Straatkinderen
Zijn engagement is indrukwekkend: als verantwoordelijke van een scholengroep bood hij talloze jongeren kansen op degelijk onderwijs, hij maakte deel uit van de commissie Faith and Justice, wekelijks bezoekt hij gevangenen, hij vangt Indonesische studenten in Taiwan op en begeleidt hen in hun studie en integratie. Als provinciaal voor de Chinese provincie (Hongkong, Taiwan, Mongolië) zette hij in de jaren 90 opvang en steun op voor straatkinderen in Ulan Batar en hij zetelt in de bisschoppenconferentie van Taiwan. Binnen Amnesty International en via sociaal dienstbetoon klaagt hij structurele misbruiken aan, zoals kinderarbeid en inbreuken op arbeidsrechten, en houdt hij overheid en bedrijven hierop scherp.
Lees verder onder de foto.
Redenen genoeg dus voor Stad Ieper om Willy eens te huldigen in het stadhuis. “Meer dan 50 jaar zet Willy zich met hart en ziel in voor zijn medemens, vaak ver van huis en in omstandigheden waar velen van ons al na één dag zouden afhaken. Maar Willy heeft een doorzettingsvermogen dat je enkel kunt hebben als je echt gelooft in wat je doet”, prees burgemeester Katrien Desomer. “Zijn sociaal engagement begon al vroeg: KSA, een bedevaart naar Lourdes, jarenlang leider bij de Chiro in Elverdinge… Willy was altijd iemand die zich inzette voor de groep en anderen meenam op pad. De keuze om missionaris te worden kwam dus niet helemaal uit de lucht vallen.”
Bruggenbouwer
“Doorheen de jaren heeft Willy zich onvermoeibaar ingezet voor rechtvaardigheid. Hij voerde actie tegen de doodstraf, organiseerde steun voor het Wereldvoedselprogramma en bracht thema’s als schuldkwijtschelding, ongelijkheid en seksueel misbruik onder de aandacht”, vervolgde Katrien Desomer. “Toch bleef hij altijd verbonden met Ieper. Bij elk bezoek aan België kwam hij hier terug. Hij deelde zijn ervaringen met onze Noord-Zuiddienst en bracht zijn verhalen mee naar huis. Vandaag willen we Willy niet alleen eren voor alles wat hij bereikt heeft, maar hem ook bedanken voor wie hij is: iemand die woorden omzet in daden, iemand die deuren opent tussen mensen, religies en culturen. Kortom: een bruggenbouwer in de breedste zin van het woord.”
Vredesprijs
“Ik ben geboren in een stal tijdens de Tweede Wereldoorlog”, vertelt Willy. “Mijn vader moest met zijn ouders vluchten tijdens de Eerste Wereldoorlog en was krijgsgevangene tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dat zijn allemaal ervaringen die me heel sterk verbonden hebben doen voelen met de vrede. Nu kennen we tachtig jaar vrede, dat vergeten we soms. Eigenlijk zijn wij nog kinderen van de oorlog. Daarmee dat we zo dankbaar zijn dat we nu kunnen genieten van de vrede. Dat Ieper stad van de vrede is, ligt me dan ook heel nauw aan het hart. Ik heb dan ook graag meegewerkt aan de selectieprocedure van Vredesprijs. Ik zat in de selectieprocedure voor de keuze van de vredesprijs. Diegene die ik voorgesteld heb, zuster Helen Prejean, heeft zelfs de prijs gewonnen.”
Dankbaarheid
Willy blijft slechts twee weken in België. Maandag vliegt hij terug naar Taiwan. “Ik woon in de hoofdstad Taipei, in de voorstad Panchiao. Dat is een stad van een half miljoen inwoners waar ik al tien jaar pastoor ben. Maar mijn hart blijft toch ook voor een stuk hier. Het is ook met enorme dankbaarheid. Ieper heeft ons altijd gesteund in ons werk. Dat we die voeling altijd hadden met de stad Ieper was heel speciaal”, besluit Willy.
The post Stad Ieper huldigt Scheutist Willy Ollevier voor 55 jaar inzet in Taiwan in bijzijn van zijn zes broers: “Voeling met Ieper bleef altijd bewaard” is provided by KW.be.
