Tine Devoghel werd geboren in Veurne, maar sinds ze als 14-jarige zich aansloot bij KH Ypriana draagt ze Ieper in haar hart. Muziek is haar lust en haar leven. Ze is muziekleerkracht, dirigente bij Chorus en speelt onder meer bij het professioneel ensemble Bois de Vivre.
Hoe zou je jouw band met Ieper omschrijven?
“Het is vooral de muziek en de liefde die me in Ieper heeft gebracht. Ik ben heel blij dat dit op de dag van vandaag nog steeds zo is. Op 14-jarige leeftijd startte ik bij de jeugdharmonie van Ypriana. We maakten concertreizen, speelden wedstrijden en maakten muzikale dromen waar. In 2006 stelde Johan Coulembier me de vraag of ik ‘zijn’ Chorus, het vierstemmig gemengd koor uit Ieper, wou leiden. Een hele eer, maar ook grote schoenen om te vullen. Intussen zijn we 19 jaar verder en is Chorus uitgegroeid tot een korenfamilie bestaande uit vier enthousiaste groepen: Chorus Amica, Lumina, Canta en Cordia. Iets waar ik best wel trots op ben. Nog een sterke Ieperse link: ik ben getrouwd met een geboren en getogen Ieperling, Nico Logghe.”
Wat is je mooiste jeugdherinnering aan Ieper?
“De muzikale tijd en vrienden bij jeugdharmonie Ypriana. Een tijd waar ik met veel dankbaarheid en een rugzak vol prachtige herinneringen op terugkijk. Ik herinner me nog dat we terugkeerden van een wedstrijd in Rostock, die we gewonnen hadden. We hadden gespeeld in blauwe jeans met gele T-shirts, met de kat van Ieper op. Toen we in Ieper aankwamen, marcheerden we door de straten zonder onze instrumenten en stond de pers ons op te wachten. Dat was het overwinningsgevoel van weer in Ieper te zijn. Iedereen die dan mee was, zal zich dat moment wel nog herinneren.”
En je favoriete plek?
“Ieper is zo rijk aan mooie locaties. De Menenpoort laat steeds een indruk op mij na. En wat zijn we verwend met de prachtige vestingen. Maar ook buiten de stadsrand kan ik genieten van prachtige plekken om te gaan wandelen of tot rust te komen.”
Welke lokale horecazaak raad je iedereen aan?
“Oh, ook hier zijn we in Ieper verwend met heerlijke horecazaken. Een vaste stek heb ik niet echt. Dat hangt uiteraard ook af van de gelegenheid. Maar als we met de kinderen een goeie steak met friet willen eten, gaan we graag langs op de hoek van de straat, in de Kribbe.”
En om te shoppen?
“Ik vind het stadscentrum best wel een gezellige plek om te gaan shoppen, vooral omdat het allemaal op wandelafstand ligt en er een divers aanbod is. Eén zaak eruit pikken is moeilijk, omdat je dan de andere winkels tekort doet. Je kan me ook wel tegenkomen op de Tooghedagen, Dolle Dagen of de kerstmarkt.”
“Een openluchtpodium op de Grote Markt of de Leet is een stille droom”
Wat is er het meest veranderd in Ieper sinds je jeugd?
“Vroeger concerteerden we in de Stadsschouwburg of de Lakenhallen, nu kan dit in cc Het Perron. Ik hou wel van de charme van de Stadsschouwburg, maar in Het Perron is er meer ruimte en zijn er meer mogelijkheden.”
Wat zou je graag anders zien in Ieper?
“Voor mij mag er gerust wat meer groen in de stad. Ik zou het ook super vinden mocht de Stadsschouwburg weer volledig operationeel zijn voor kleine en minder kleine voorstellingen.”
Als je één ding mocht realiseren voor Ieper, wat zou dat zijn?
“Een openluchtpodium voor lokale verenigingen, maar ook voor de vele gastkoren of -orkesten. Met Chorus deden we onlangs een koorreis en één van onze tussenstops was in Rotterdam. Op een plein achter een kerk was er een podium. Het zag er simpel uit, een platform met dak, maar eens je er stond, gaf dat akoestisch heel veel klank. Dat zag er ook heel praktisch uit. Het is toch een stille droom mocht zo’n podium er ooit komen op de Grote Markt of de Leet, in de schaduw van onze machtige kathedraal en Lakenhallen.”
Welke persoon of vereniging verdient volgens jou meer erkenning?
“Culturele verenigingen in het algemeen. Het is zo broodnodig, zeker in deze tijden. Het verrijkt, verenigt en verbindt mensen, zeker ook in onze stad.”
Zou je hier willen oud worden?
“Heel zeker. Ik ben dan wel geen geboren en getogen Ieperlinge, maar in al die jaren die ik er ondertussen woon, heb ik er wel mijn hart verloren.”
Tine Devoghel werd geboren in Veurne op 2 juli 1983 in een gezin van acht kinderen. Ze is gehuwd met Nico Logghe (53) en (plus)mama van Florian (25), Elias (24) en Elise (17). Na haar bachelor ‘muzikale opvoeding en biologie’ behaalde Tine ook een ‘Master of Arts’ dwarsfluit. Ze is voltijds verbonden aan de Stedelijke Kunstacademie in Poperinge als leerkracht dwarsfluit en groepsmusiceren.
Daarnaast speelt ze in een professioneel houtblaaskwintet: Bois de Vivre, dirigeert ze drie van de vier koren van Chorus en speelt ze fluit en piccolo in de KH Ypriana en het Houtlands Harmonieorkest in Torhout. Haar tomeloze passie voor muziek en inzet voor muziekverenigingen leverde haar de titel van Krak van Ieper 2022 op, verkozen door de lezers van deze krant.
The post Muzikante Tine Devoghel is thuis in Ieper: “Culturele verenigingen zijn broodnodig, zeker in deze tijden” is provided by KW.be.
