Met zijn gravelfiets en vijftien kilogram bagage trok Stéphane Debevere (56) uit Rollegem deze zomer op een ongeziene uitdaging: meer dan 4.000 kilometer fietsen, van Rovereto in Italië tot helemaal boven naar de Noordkaap. Geen wedstrijd, wel een loodzware tocht langs eindeloze wegen, regen, vermoeidheid en momenten van eenzaamheid. Maar bovenal: een reis met een diepere betekenis. Stéphane deed het voor Kom op tegen Kanker en in herinnering aan Wout Van Massenhove, beter bekend als ‘Stoere Wout’.
Een droom en een verhaal dat raakte
Het idee groeide jaren geleden, toen Stéphane een artikel las over ultrafietser Kristof Allegaert en de Transcontinental Race. Via het platform dotwatcher.cc ontdekte hij de NorthCape4000, een epische tocht die deelnemers volledig zelfstandig moeten afleggen. “Dat concept paste helemaal in het type uitdagingen waar ik naar uitkeek. Toen ik bovendien het verhaal van Wout leerde kennen, viel alles in de plooi.”
Wout was een 13-jarige jongen die de strijd tegen kanker verloor, maar tegelijk symbool werd voor zovele anderen. Stéphane kende hem niet persoonlijk, maar via een vriendin van de familie kreeg hij het verhaal aangereikt. “Wat me vooral raakte, was dat Wout dankzij kankeronderzoek toch nog extra tijd kreeg. Tijd om te leven, te lachen, te reizen. Dat maakte voor zijn gezin een wereld van verschil. Ik vond dat dit verhaal verder verteld moest worden. Daarom nam ik Wout symbolisch mee onderweg.”
Elke avond schreef Stéphane een dagboekbericht op Facebook, vaak alsof hij rechtstreeks met Wout sprak. “Het werd een soort ritueel. Ik merkte dat vrienden, kennissen en onbekenden echt uitkeken naar die updates. Zo reisde Wout verder mee, en tegelijk groeide de steun voor Kom op tegen Kanker.”
Train as you fight
Dat Stéphane de tocht überhaupt kon ondernemen, is bijzonder. In 2022 liep hij bij een ongeval twee indeukingsfracturen in de onderrug en een gebarsten scheenbeen op. Lopen lukt sindsdien niet meer, lange wandelingen evenmin. Maar op de fiets vond hij zijn vrijheid terug. “Met de juiste ergonomische aanpassingen lukt fietsen fantastisch. Ik bouwde mijn voorbereiding stap voor stap op: korte klimritten, lange duurtrainingen en altijd met de fiets volledig bepakt. Train as you fight, dacht ik: je moet oefenen in omstandigheden die je straks ook tegenkomt.”
Onderweg bleken de fysieke angsten onterecht. “Natuurlijk zijn er zware dagen, maar nooit heb ik het gevoel gehad dat mijn lichaam protesteerde. Een warme douche, een stevig bord eten en een bed maakten dat ik elke ochtend opnieuw vertrok met volle energie.” Mentaal was het andere koek. “Vooral in Zweden, op die eindeloze wegen waar je uren rechtdoor moet zonder iemand tegen te komen, zat ik er soms echt door. Als je gps zegt: ‘volg deze weg 120 kilometer en draai dan links’ … dat is loodzwaar in je hoofd. En dan, na uren aftellen, sla je linksaf en moet je nog eens 83 kilometer rechtdoor. Dan moet je zoeken naar afleiding: muziek, herinneringen, het landschap, of gewoon eens stilstaan bij wat je allemaal al hebt bereikt.”
Gelukkig waren er ook lichtpunten: onverwachte gesprekken met medereizigers of toevallige passanten, de energie van online aanmoedigingen en het gezelschap van vrienden die plots opdoken aan checkpoints. Het mooiste moment onderweg? “Toen mijn vrouw me onverwacht opwachtte onder de Brandenburgertor in Berlijn. Zulke dingen vergeet je nooit.”
Aankomst met tranen
Na twintig dagen fietsen bereikte Stéphane uiteindelijk de Noordkaap. Alleen bij de iconische wereldbol kwam alles samen. “Mijn legercarrière, mijn ongeval, en vooral het verhaal van Stoere Wout. Alles viel daar op zijn plaats. Ik stond er vijf minuten alleen, puur emotioneel. Dat was voor mij het echte eindpunt.”
De tocht leverde niet enkel sportieve voldoening op, maar vooral een krachtige boodschap. “Door te herinneren, leeft Wout verder. En tegelijk hoop ik dat mensen inzien hoe belangrijk het is om kankeronderzoek te steunen. Ik ben er naïef optimistisch in, maar wie weet is het net die euro die de doorbraak brengt.”
Wat hij zelf uit dit avontuur meeneemt? “Dat ik mentaal sterker ben dan ik dacht, en dat je met de juiste motivatie veel verder geraakt dan je ooit had vermoed. Voor mij was dit een droom die werkelijkheid werd, maar hopelijk ook een verhaal dat anderen inspireert.”
Nieuwe uitdagingen? Die zullen er ongetwijfeld komen, al hoeven ze niet altijd zo episch te zijn. “Belangrijk is dat ik anderen kan blijven meenemen in een verhaal. Want uiteindelijk gaat het daar om: mensen verbinden, sensibiliseren en tonen dat elke steun telt.”
Of zoals hij het zelf samenvat: “De Noordkaap was het eindpunt van mijn tocht, maar het verhaal van Stoere Wout en de strijd tegen kanker gaat verder. En dat is misschien wel de mooiste bestemming die er bestaat.”
The post Van Rollegem tot de Noordkaap: Stéphane (56) fietst 4.000 kilometer voor ‘Stoere Wout’ en Kom op tegen Kanker is provided by KW.be.
