Michel Six (71) en Martine Vandorpe (68), twee erg gekende gezichten op de kermissen in Zuid-en Midden-West-Vlaanderen, hangen binnenkort de hengels van hun viskraam aan de haak. Hun kermiskraam is verkocht. “We doen het seizoen nog uit en stoppen in Menen. Daarna ben ik wel bang voor het zwarte gat”, aldus Michel die tijdens de kermis in Roeselare werd geboren en daar inmiddels al jarenlang een vaste waarde is.
Roeselare Kermis is momenteel volop aan de gang en daar mag Michel Six (71) zeker niet op ontbreken. “Ik werd geboren tijdens Roeselare kermis en stam af van een echte kermisfamilie”, aldus Michel die samen met zijn vrouw Martine in Beveren-Leie woont, maar ook een appartement heeft in Izegem. De grootouders van de gekende foorkramer hadden vroeger een koperen fietsmolen op de kermis. Zijn ouders Noël Six en Mariette Vervacke runden jarenlang een kindermolen. “Ik studeerde in een school in Evergem speciaal voor schipperskinderen en kinderen van foorreizigers, maar was van jongs af aan vooral geïnteresseerd in de bouw van dergelijke kramen. Op mijn achttiende heb ik mijn eerste viskraam gebouwd. Daar sta ik vandaag nog mee op verschillende kermissen zoals die in Krottegem in Roeselare.”
Op de kermis verliefd
Door het werk van zijn ouders stond Michel ook van jongs af aan vaak op de kermis. Tijdens één van die kermissen merkte hij Martine op. “Ik ben eigenlijk een boekhoudster van opleiding, maar hielp tijdens de weekends vaak in een oliebollen-en frituurkraam.” In de warme zomer van 1976 werden Michel en Martine op de kermis verliefd. Een jaar later stapten ze in het huwelijksbootje. “De perfecte vrouw. Als boekhoudster weet ze weg met de cijfertjes en ze kende ook onmiddellijk het kermisgebeuren.” Het koppel startte met een schietkraam in Oost-Vlaanderen, maar kon na vijf jaar terug naar West-Vlaanderen keren. “In 1983 namen we de kindermolen over van mijn ouders die toen voor een visspelkraam kozen.”
Toen de ouders van Michel in 2000 stopten werden Michel en Martine de vaste gezichten van het eendjesvissenkraam Snoopy. “In al die jaren groeiden we uit tot gekende en gewaarde foorkramers in de regio Midden-en Zuid-West-Vlaanderen. Zowel bij de klanten als bij andere foorkramers.” Na 48 jaar op de kermissen komt er dit najaar echter een eind aan de indrukwekkende carrière van het koppel. “Nu staan we nog in Roeselare. Na Staden, Hulste, Dadizele, Diksmuide, Wevelgem, Lauwe, Geluwe nemen we in Menen afscheid van het kermisgebeuren. Eigenlijk wil ik het niet en heb ik al jaren een probleem om er mee te stoppen. Maar onze leeftijd is er en we hebben geen kinderen of kleinkinderen. We gaan stoppen op een hoogtepunt. Het zou een drama zijn mochten we bijvoorbeeld ons kraam moeten sluiten omdat er iemand ziek is”, aldus Michel.
Fantastische jaren
Maar de kermis missen zal het koppel zeker. “We kunnen terugblikken op fantastische jaren. In Roeselare kwam ik erg graag, het is een beetje mijn tweede thuis. In Wervik maakt men telkens werk van een mooie kermisprogramma. De zotste momenten beleefden me wellicht in Poperinge. Daar was de band tussen de horeca en de foorkramers zo intens dat er ook na onze openingsuren nog zoveel te doen was.“
De voorbije dagen maakten Michel en Martine hun afscheid wereldkundig op de kermis in Roeselare. “Het valt zwaar, maar zeker het komende jaar zullen we nog vaak op kermissen te zien zijn. De kopers van ons kraam hebben gevraagd of we hen wat willen begeleiden bij de opstart.” Ondertussen spoken er in Michel zijn hoofd nog kermisdromen. “Ik heb gedurende mijn leven tal van kermisattracties gebouwd. Ik zou graag nog een treintje bouwen dat kermisbezoekers van de ene plaats naar de andere voert, want kermispleinen liggen vandaag vaak ver uit elkaar. Martine houdt me voorlopig tegen”, lacht Michel.
Maar wat brengt de toekomst dan wel voor het kermiskoppel? “We hebben al 25 jaar een eigendom in Izegem, maar hebben er misschien al vijf keer geslapen. Nu slapen we vaak in onze woonwagen in Beveren-Leie. Als kermiskramer ben en blijf je een nomade. De voorbije jaren hebben we voortdurend als seizoensarbeider gewerkt. We zijn doodop, maar genieten nog van elk moment. Zeker vanaf maart 2026, wanneer de zon uitkomt en de dagen langer worden, zal het serieus aanpassen zijn. Tussen het lange rechtstaan in ons kraam gaan we graag wandelen, misschien dat we dat straks ook terug vaak zullen doen.”
The post Bekende foorkramers Michel (71) en Martine (68) stoppen er mee: “We kunnen terugblikken op fantastische jaren” is provided by KW.be.
