Eddy Kinsabil mocht vorige maand 80 kaarsjes uitblazen. De Menenaar, die kan terugblikken op een geslaagde voetbalcarrière, is nog altijd bij de pinken, vooral wanneer het over voetbal gaat, de rode draad in zijn leven. Eddy Kinsabil was vroeger een topper bij SC Menen en mocht later bij SV Waregem proeven van eerste klasse. Daarna speelde en scoorde hij menig doelpunt voor KV Kortrijk. Later vierde hij met FC Izegem een titel en droeg hij de kleuren van Dottenijs.
Ter gelegenheid van zijn 80ste verjaardag verzamelde Eddy Kinsabil zijn vrienden en maakte er een onvergetelijke dag van. Een van de gasten was Franky Dury, ooit meerdere seizoenen met succes aan het sportieve roer bij Zulte Waregem. “Aan vrienden geen gebrek”, opent Eddy Kinsabil. “Ook met Raoul Lambert leef ik op goede voet, zelfs bij Aimé Antheunis, ex-bondscoach van de Rode Duivels, ben ik kind aan huis. Zelfs onze nationale trots Eddy Merckx en zijn kompaan Paul Van Himst kennen mij goed. Onlangs werd ik zelfs nog uitgenodigd bij Jean-Marie Pfaff.”
Enkelletsel
Eddy Kinsabil was amper zeventien toen hij bij SC Menen in de eerste ploeg kwam. “De inmiddels overleden Cyriel Delaere zwaaide er toen als T1 de sportieve plak”, weet Eddy nog. “Menen deed toen zijn ding in bevordering, wat nu de derde afdeling is. Het Waalse Ecaussinnes was de tegenstander. We wonnen met 2-0. Het was de start van een geslaagde carrière. Met Sporting mocht ik in het seizoen 1967-1968 een titel vieren door het toenmalig Kortrijk Sport achter ons te houden. En al zeg ik het zelf, ik had toen een groot aandeel in dat succes.”
Eddy Kinsabil zou na de titel nog één seizoen bij Menen blijven om daarna de stap te zetten naar eersteklasser SV Waregem. “Het was de tijd van Prudent Bettens, André Vanmaldeghem, Guy Lammens en Hervé Delesies. Het voetbal zat toen anders in elkaar dan nu. Ik speelde weliswaar in eerste klasse, maar moest nog dagelijks in de vroege ochtend aan de bak om mijn brood te verdienen. Profvoetbal was toen nog niet voor alle eersteklassers weggelegd. In mijn derde en laatste seizoen bij Waregem kroonde ik mij tot topscorer, maar werd zwaar aangepakt door tegenstanders en hield er een enkelletsel en een operatie aan over.”
Scoutingwerk
Na drie seizoenen Waregem koos Eddy voor KV Kortrijk. “KVK deed toen zijn ding in derde nationale”, vervolgt Kinsabil. “In een testwedstrijd tegen Waterschei had ik met een doelpunt en een assist een groot aandeel in de 1-3 zege en de bijbehorende promotie naar tweede afdeling. De twee volgende seizoenen kroonde ik mij bij KVK telkens tot topscorer. Na drie seizoenen Kortrijk, en na een knieletsel en opnieuw een operatie, maakte ik de overstap naar FC Izegem. Ook bij Izegem mocht ik een titel vieren. Daarna droeg ik nog de kleuren van Dottenijs en werd uitgeroepen tot laureaat van de Zilveren Voetbal, om uiteindelijk mijn carrière af te sluiten na het seizoen 1977-1978 bij Excelsior Moeskroen, opnieuw na een knieletsel.”
“Ik werd zelfs onlangs nog uitgenodigd bij Jean-Marie Pfaff”
Na zijn actieve voetbalcarrière werd Eddy Kinsabil trainer bij Dottenijs. Met een titel in bevordering zette de Menenaar zich meteen in de schijnwerpers. Later volgden passages bij Wevelgem, Zwevegem, Moeskroen, KV Kortrijk, SV Waregem, Wervik, Francs Borains, opnieuw Wevelgem en KV Kortrijk. Nadat hij het trainershabijt aflegde, deed hij bij Anderlecht scoutingwerk voor de Nederlandse trainer Aad De Mos. “Ik heb Europa afgereisd op zoek naar talenten”, zegt Eddy Kinsabil met enige trots. “De voetbaltempels van FC Barcelona, Ploiesti (Roemenië), Grasshoppers Zürich en de Italiaanse Sampdorias zijn mij niet vreemd. Toen De Mos bij Anderlecht ontslagen werd, heb ik eveneens de handdoek in de ring gegooid. Ook bij Club Brugge ben ik nog aan de slag geweest voor scouting en wedstrijdanalyses. Zelfs bij het toenmalig SV Roeselare heb ik mijn bijdrage geleverd, net als bij KV Oostende en KV Kortrijk. Bij KVK gooide ik wegens niet nagekomen afspraken de handdoek in de ring. Zelfs bij onze nationale ploeg, toen onder leiding van Roberto Martínez, heb ik nog mijn strepen verdiend.”
Te vroeg geboren
“Tot ik op een bepaald ogenblik met mijn gezondheid sukkelde. Voetbal beheerste mijn leven en heeft geen geheimen voor mij. Ik kan er tevreden op terugblikken. Van de inmiddels overleden Robert Goethals, de voormalige coach van SK Beveren en AA Gent, kreeg ik ooit een deugddoend compliment: wie Eddy Kinsabil in zijn rangen heeft, beschikt over twee aanvallers. Maar ik werd te vroeg geboren en ben er zeker van dat ik toen niet alles uit mijn mogelijkheden haalde. Nu worden talentvolle spelers op jonge leeftijd door grote ploegen weggeplukt en krijgen zij een uitstekende opleiding. Ze worden ook beter opgevolgd en begeleid.”
“In mijn tijd moest je alles zelf ontdekken inzake voeding en fysieke conditie. Op straat leerden we dribbelen en een ‘een-twee’ deden we met de borduur. Als spits in de vuurlijn heb ik ook veel moeten incasseren. Toen speelden alle ploegen achteraan met een libero en een mandekker. Die mandekker kleefde als lijm aan het lijf van de diepste spits zodat je voortdurend zijn adem in je nek voelde. Ik ben er sterk van overtuigd dat je nu als aanvaller meer vrijheid krijgt.”
“Mooie herinneringen? Ik heb er een heel pak. Met de nationale ploeg van de RTT, waar ik toen dagelijks aan de slag was, mocht ik in het Italiaanse Pescara deelnemen aan het internationaal Torneo Internazionale P. T. T.&R. T. T. Di Calcio. Tegenstander was niemand minder dan Duitsland. Maar na amper tien minuten werd ik er met een rechtersleutelbeenbreuk afgevoerd. Gelukkig kreeg ik de volgende morgen het goede nieuws dat de transfer naar SV Waregem rond was”, besluit Eddy Kinsabil.
The post Eddy Kinsabil viert 80ste verjaardag met voetbalvrienden: “Ik heb vroeger niet alles uit mijn mogelijkheden gehaald” is provided by KW.be.
