Altijd raak, vlijmscherp, maar fair. Zo tackelen onze huisanalisten Henk Vanhee (Club) en Roel Jacobus (Cercle) week na week de meest opvallende voetbalgebeurtenissen van het afgelopen weekend en werpen ze hun blik op hun volgende thuiswedstrijd. Stevig en zuiver op de bal, zoals een uitstekende tackle hoort te zijn.
Dode letter
Geen competitievoetbal dit weekend voor blauw-zwart. Sinds een paar jaar hebben de bonzen van de Belgische Voetbalbond het licht gezien en hebben ze dan toch een gaatje vrijgelaten in de belachelijk drukke agenda om Europees spelende ploegen die in augustus al vol aan de bak moeten wat ademruimte te schenken om de groepsfase te kunnen halen. De tijden waarin een voetbalploeg klaar werd geacht als het circus zich weer op gang trekt in de zomer liggen namelijk ver in het verleden. Conditie en longinhoud zullen wel goed zitten na zo’n buitenlands oefenkamp, maar vooral de transferperiode sleurt clubs door een geldcarrousel waardoor je voor 6 september amper weet waar je aan toe bent. Bij Club beleven we wat dat betreft een heel woelige periode. Door de uitstekende prestaties vorig seizoen staat elke bepalende speler wel ergens op een shortlist in Europa. Niet de lengte van een contract tussen ploeg en speler zijn van belang, maar de cijfertjes waardoor een handtekening soms dode letter blijkt. Na Jashari en Ordoñez wordt nu ook volop aan de mouw van Christos Tzolis getrokken. Gelukkig is de minzame Griek al door een paar Europese watertjes gewassen en kan hij zich vinden in het strijdplan dat Club voor ogen heeft met deze topper, want zonder de straffe statistieken en de hartverwarmende inzet van deze jongen zijn we absoluut nog niet thuis, zowel in Europa als in de eigen competitie.
“Iedere week worden we een beetje wijzer, iedere match wordt alles een beetje duidelijker”
Flitsen
In de eigen competitie is het pad voorlopig hobbelig, we moeten daar niet flauw over doen. Ons rapport met 9 op 12 is mooi meegenomen, maar zegt bijlange niet alles. Ook in Waregem werd alles nipt beslist door details die liggen in nét dat ietsje meer ervaring gekoppeld aan – dit keer – een snuifje Zuid-Afrikaanse branie in de onvoorspelbare voetjes van Shandre Campbell. Wie denkt dat de overwinningspegel een zondagstreffer was, denkt beter twee keer na. Ik zie deze groeibriljant genoeg bezig bij Club NXT om te weten dat Campbell vanuit iedere hoek het net durft te viseren en daar zeer geregeld in slaagt ook. Hopelijk hebben we met deze jongen, Carlos Forbs en Mamadou Diakhon terug dat swingende op beide flanken waardoor Jan Breydel, zoals tegen Salzburg, letterlijk en figuurlijk door het dak gaat. Ik miste na het vertrek van Skov Olsen en Talbi toch een beetje dat grillige genie, die flitsende verrassingen vanop de flanken waardoor elke verdediging gaat kraken in zijn voegen, ook deze van de beste ploegen in Europa. Niet enkel op de flanken is Club voorlopig een team in transitie. Want naast de onverwoestbare as Mignolet (of Jackers), Mechele en Vanaken is het voorlopig zoeken naar evenwicht en naar zekerheid. Iedere week worden we een beetje wijzer, iedere match wordt alles een beetje duidelijker. En dat Club verstandig het budget probeert te beheren, ondanks druk van buitenaf via pers en publiek juich ik toe. Kortetermijnoplossingen in de vorm van extreem dure inkomende transfers, daar loop ik altijd wat ongemakkelijk van. De balans moet zowel op de bankrekening als tussen de A-kern keurtroepen en de jongens van NXT gezond blijven.
Vloeken en juichen
In de komende week staat alles bij Club opnieuw in het teken van de Champions League. We gaan dus all-in tegen Rangers FC, eerst op het mythische Ibrox in Glasgow proberen een goeie uitslag te behalen en dan op een ongetwijfeld volgepakt Jan Breydel volop voor de kwalificatie. Dat is niet vanzelfsprekend voor een team dat volop zoekt naar de juiste automatismen. Veel vertrouwen echter in Nicky Hayen en zijn staff, ondanks het feit dat ik het niet iedere keer eens was met hen, de laatste weken. Maar zij zien de jongens iedere dag aan het werk, zij kennen de statistieken achter de keuzes, terwijl ik nagelbijtend achter mijn laptop zit te vloeken of te juichen zoals het een volbloed fan betaamt. Ik ken mijn plaats, ik kies sinds oudsher mijn kleuren en leg zodoende mijn lot in de handen van het grillige traject van de bal!
The post Tackle: “Zonder de hartverwarmende inzet van Christos Tzolis zijn we nog niet thuis” is provided by KW.be.
