Joost Bonte (65) werd gevormd in een café in Ingelmunster, groeide aan het Kortrijkse Sint-Amandscollege uit tot a rebel with a cause en zette de eerste stappen in zijn carrière in Gent als maatschappelijk werker bij het Masereelfonds. Na enkele omzwervingen settelde hij uiteindelijk in Kortrijk, waar hij niet meer zal wegtrekken.
“Ik ben oorspronkelijk van Ingelmunster. Mijn vader besloot om ons in te schrijven aan het Sint-Amandscollege in Kortrijk vanaf mijn zesde leerjaar. Ik heb er acht jaar op internaat gezeten. Na het middelbaar ging ik studeren aan de IPSOC in Kortrijk (Instituut voor PsychoSOCiale opleidingen (IPSOC), een katholieke sociale hogeschool en de voorloper van VIVES, red.).”
Joost Bonte (65), de ‘vader van de straathoekwerkers’, groeide op in Ingelmunster, liep school aan het Kortrijkse Sint-Amandscollege en studeerde aan het Stedelijk Hoger Instituut voor Sociale Studies in Gent.
Hij raakte bij het brede publiek bekend door zijn medewerking aan het VRT-programma ‘Zorgen voor mama’. Op politiek vlak engageert hij zich voor Vooruit. Met de jongste gemeenteraadsverkiezingen werd hij verkozen als gemeenteraadslid. Hij gaf uiteindelijk zijn zetel door aan Eloïs Rousseau en focust zich op zijn mandaat in het Bijzonder Comité voor de Sociale Dienst.
Hij is getrouwd met Martien D’Heygers en vader van drie kinderen.
Wat is je favoriete plek in de stad?
“Mijn favoriete plekken zijn die waar ik met vrienden naartoe kan. Mijn zoon is bijvoorbeeld trainer bij KV Kortrijk, dus ik zit wel één keer per week op de tribune te supporteren. Verder vind ik het stukje Leie tussen Bissegem Plage en Kuurne heel rustgevend om te fietsen en wandelen. In Abby en het Begijnhofpark is het ook goed vertoeven.”
Heb je een horecazaak waar je geregeld zit?
“Voor mij doet de plek er niet echt toe. Het gaat over de mensen met wie ik weg ben. Als het de juiste mensen zijn, dan maakt het helemaal niet uit waar ik ben. Opnieuw zijn er wel plekken waar ik geregeld zit: de terras van Irish Mary’s en Den Bras om er twee te noemen.”
Ga je ooit shoppen in de stad?
“Shoppen doe ik echt niet. Als ik dan toch nog ergens snel iets nodig heb, dan is dat vaak ’s avonds laat en ga ik naar de nachtwinkel (lacht).”
Wat is er het meest veranderd in Kortrijk sinds je jeugd?
“Destijds was het een provinciestadje, vol ‘patisseriecultuur’ – verder dan een koffie en patisserie op de Grote Markt kwam het bij wijze van spreken niet. Nu is er een dynamiek van verjonging, en de stad is diverser. En nog het belangrijkst van al: er is een soort openheid gekomen. Op mobiliteitsvlak is er ook meer plaats voor de zwakkere weggebruiker, de stad is kindvriendelijker en er is een uitnodigend sociaal beleid gekomen: Kortrijk was bijvoorbeeld een van de eerste steden met een sociaal tarief.”
Wat zou je graag anders zien?
“Ik vind het té proper. Er is geen plaats voor ‘vuiligheid’ in de stad. Neem nu de ‘Carapilsdrinkers’ op het Schouwburgplein. Waarom moeten die geweerd worden van het Schouwburgplein? Enkel en alleen omdat ze daar zitten en iets drinken? Deze zomer mag je gerust op een terras aan het plein zeven sterke bieren drinken en goed beschonken naar huis gaan, maar vanaf je zelf een biertje opent is dat strafbaar (er geldt deze zomer een alcoholverbod, red.). Daarnaast vind ik ook dat we waakzaam moeten zijn voor kraakpanden en huisjesmelkers.”
Als je één ding mocht realiseren voor Kortrijk, wat zou dat zijn?
“Dan zou ik willen dat er geïnvesteerd wordt in elke mogelijke vorm van creatief wonen én samenwonen. De maatschappelijk druk op wonen is gewoonweg te groot aan het worden! Dan bedoel ik voor een deel investeren in sociale huisvesting, maar ook in de winkelstraten – waar sommige bovenverdiepingen niet gebruikt worden – of we kunnen zelfs in hangars en fabriekspanden modulewoningen plaatsen.”
Welke persoon of vereniging verdient volgens jou meer erkenning?
“De Unie Der Zorgelozen! Ik ben er ondertussen twintig jaar voorzitter. De Unie is voor mij de emanatie van wat de stad zou moeten zijn. Er gebeuren heel veel mooie dingen, denk maar aan de theatervoorstellingen. Toch gaat het me niet om het product dat de Unie aanbiedt, maar om de intentie die er is.”
Zou je hier willen oud worden?
“Ik ben hier écht thuis. Ik heb enkele jaren gewoond in Gent en heb erna een kruidenierswinkel opengehouden in Ingelmunster, waar we toen ook terug woonden. Van zodra ik de beslissing maakte om de winkel te verkopen, trok ik met mijn echtgenote op huizenjacht in Kortrijk We hadden het er onlangs nog over: we zien ons niet meer wegtrekken uit Kortrijk.”
The post “Favoriete plekken zijn die waar ik met vrienden naartoe kan”: Joost Bonte is thuis in Kortrijk is provided by KW.be.
