Lo-Reninge werd de laatste jaren berucht voor trajectcontroles in de dorpen, maar op het platteland blijft snelheid een probleem. “In vier jaar zijn zes van onze katjes doodgereden. Hier komen ook heel wat kinderen”, waarschuwen Andy (50) en dochter Michelle (12).
“Kwak, Boemel, Stafke, Sientje, Pientje en nu Beirke.” Michelle Vanhoutte (12) somt alle katjes op van wie ze de voorbije vier jaar onverwacht afscheid moest nemen. De diertjes waren erg geliefd. “Bij ons en onze gasten”, vertelt haar vader Andy (50) die er De Poesele Fietshoeve uitbaat. “Een ruim publiek van fietsers, wandelaars en passanten houden hier halt voor rust en gezelligheid. Ons huiskamercafé is ingericht met oude meubeltjes uit grootmoeders tijd. Dat spreekt enorm aan bij de klanten.”
Aaibare katjes passen in deze warme, huiselijke sfeer. “De naam ‘De Poesele’ komt nochtans niet van onze poezen, maar van onze locatie langs de Westpoeselstraat op het platteland van Lo-Reninge. De meeste van onze katten zijn hier trouwens gedumpt. We bieden hen een thuis en sommige brengen intussen eigen jongen voort.”
Mascotte doodgereden
Beirke is geboren op de hoeve. “Hij groeide uit tot onze mascotte. Beirke was ieders vriend, liet zich door iedereen aaien, fotograferen en op de schoot nemen. Deze week werd hij recht voor de deur doodgereden. De Westpoeselstraat is een smal boerenbaantje waar te snel gereden wordt. Ik denk dat sommigen hier aan honderd kilometer per uur vlammen. Het straatje wordt ook als sluipweg gebruikt om bijvoorbeeld de zones 30 en 50 in het naburige dorp Merkem en de rioleringswerken in de buurt te omzeilen. Beirke is onze zesde poes die we moeten afgeven in amper vier jaar. Daarvoor moet je op de buiten wonen. Voorlopig hebben we vier poezen over.”
Geen flitspalen of trajectcontroles
Witje, een van de nog levende katten, nestelt zich bij de gasten en laat zich aaien door Michelle. Ze is er het hart van in. “Deze katjes zijn meer dan vrienden en vriendinnen voor mij. Ik kan er alles tegen vertellen en ze komen ‘s avonds steeds bij mij liggen. Ik geniet ervan wanneer ze beginnen te spinnen tijdens het aaien, een teken dat ze het graag hebben.”
Michelle streelt Fientje. “Een van de mama’s van onze katjes. Net als Beirke laat ze zich vastpakken. Daarom vrees ik voor haar leven: de liefste katjes lijken altijd eerst aangereden te worden. Ik word erg verdrietig van het verlies van zoveel katten op zo’n korte tijd. Doorheen de jaren bouwden we een band op met deze diertjes en plots zijn we ze kwijt. Je zou denken dat dit een rustige buurt is omdat er weinig huizen zijn. Toch zoeven ze erdoor alsof het niks is. Bijna niemand merkt dat op: hier zijn geen flitspalen of trajectcontroles. Ik hoop dat de andere katjes nog lang bij ons mogen blijven.”
Kleine kinderen
De bezorgdheid van Andy en z’n gezin reikt verder dan het welzijn van de dieren. “Hier passeren heel wat families met kleine kinderen. Wat als zij plots weggemaaid worden op dit baantje? Dat mogen we niet gedroomd hebben”, zucht Andy. “Een snelheidsbeperking? Ik denk dat de beste oplossing een vluchtheuvel is. We zullen dit aankaarten bij het lokaal bestuur. Intussen doen we een oproep: matig je snelheid, er staan levens op het spel.” (TP)
The post “Hier zijn zes katjes doodgereden in vier jaar”: Andy (50) en Michelle (12) eisen actie tegen te snel verkeer op platteland in Lo-Reninge is provided by KW.be.
