Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief. Deze week richt hij zich tot Tim Declercq, die vorige week aankondigde dat hij op het einde van het seizoen zijn koersfiets aan de haak zal hangen. ‘El Tractor’ mag altijd antwoorden: [email protected].
Beste Tim,
Zaterdagavond 5 juli 2025. Jasper Philipsen heeft een paar uur eerder de eerste Tourrit in Lille gewonnen en de gele trui veroverd. Jij bent samen met je vriend Yves Lampaert te gast in ‘Vive le Vélo’. We zitten in villa Cavrois net buiten Roubaix. Met Tim Merlier (ploegmaat van ‘Lampie’) en Jonathan Milan (jouw teamgenoot) dachten we met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid iemand uit het kamp van de winnaar aan tafel te hebben.
Niet dus. Wat maakt het uit. Het zou een schone en eerlijke avond worden. Jij en Yves reden de Tour dit jaar niet. Ik keek naar jullie vlak voor de uitzending en dacht aan de zomer van 2022. Lampie die geel pakte in Kopenhagen en jij die als een leprapatiënt een paar dagen vroeger naar huis moest omdat de wisser in je neus covid-19 aan het licht bracht.
Had je vrouw Tracey je toen niet van de trapladder geplukt, was je je haag aan het scheren op het moment dat je beste koersmaat het hoogtepunt uit zijn carrière beleefde. Je zou het een half uur later vertellen in de uitzending. Geen koers in de benen op die zaterdag in Roubaix, wel de sereniteit van iemand die afscheid neemt zonder dat al expliciet uit te spreken. Je praatte zoals je altijd gekoerst hebt: gedreven, maar doordacht.
Naast de grimas van de inspanning was er ook altijd de glimlach van de dankbaarheid
En ergens in je blik zat het besef dat het goed was geweest. Dat je alles had gegeven en ook veel had gekregen. Het werd de kroniek van het aangekondigde afscheid. Je trok de gemiddelde leeftijd van de ploeg omhoog waardoor ze besloten hadden om je geen nieuw contract aan te bieden. De waan van een simpele ziel die denkt dat alleen wat jong is goed kan zijn, bepaalde dat je je blik op de uitgang moest wenden. Bij Lidl-Trek gaan ze je ervaring nog missen, alleen beseffen ze het nog niet.
Je hebt een hele weg afgelegd, Tim. Geen carrière van het grote gebaar, wel een van de grote waarde. In een peloton waarin schijnwerpers meestal gericht zijn op wie wint, straalde jij in de schaduw. El tractor. Je bijnaam zei alles. Urenlang op kop van het peloton, ploegend en borend tegen de wind in. Een menselijk metronoom die het tempo bepaalde, die kopmannen veilig door gevarenzones loodste en losgeslagen kopgroepen terug in de weide dreef.
Achter je naam staat op Pro Cycling Stats nul overwinningen. Niets meer dan een statistiek. Iedereen die iets van koers begrijpt, weet dat jij het fundament was waarop successen werden gebouwd. En daarin schuilt een zeldzame grootsheid. Jij gaf het woord ‘ploegmaat’ een diepere betekenis, Tim. Niet klagen, niet zagen, niet wijzen met het vingertje. Gewoon doen wat gedaan moet worden. Een koerssoldaat met de ziel van een bruggenbouwer. Altijd respectvol, altijd correct. Je behandelde iedereen met dezelfde waardigheid. Of het nu ging om een ploegleider, een verzorger, een collega-renner, een journalist of een supporter aan de kant van de weg. Naast de grimas van de inspanning was er ook altijd de glimlach van de dankbaarheid.
Je hebt getoond dat er veel schoonheid in dienstbaarheid zit
Je carrière is geen aaneenschakeling van headlines geworden, maar wel een verhaal dat beklijft. Jouw relaas zou jonge renners moeten inspireren. Je hebt getoond dat er veel schoonheid in dienstbaarheid zit, dat om groots te zijn niet altijd de klokken moeten worden geluid. En nu stopt het stilaan. Je draait nog een laatste rondje, nog een paar koersen waarin je – zoals altijd – alles zal geven wat je in je hebt. En zoals je het zelf omschrijft: “Wielrennen heeft me meer gegeven dan ik ooit had kunnen dromen: onvergetelijke herinneringen, ongelooflijke hoogtepunten en dieptepunten en vriendschappen voor het leven.”
Het was een eer je te mogen zien rijden en om commentaar te mogen leveren op koersen waarin je op kop van het peloton reed. Het was een voorrecht je aan tafel te hebben. Geniet van je wielerpensioen en je gezin, beste Tim. Ik wens je heel veel succes in wat je ook gaat doen. En waar je ook belandt: er zal altijd ‘rook ut de buzze kommn’.
Warme groet,

The post Karl Vannieuwkerke schrijft een brief naar Tim Declercq: “Jij gaf het woord ‘ploegmaat’ een diepere betekenis” is provided by KW.be.