We staan tegen ons keukenblok geleund. Twee mannen. Twee zestigers. De avond van onze tweede dag samen. Koen Vanmechelen neemt zijn smartphone en toont mij een foto. “Kijk. Dat was Inge.” Kippenvel jaagt over mijn armen. Ik zie een vrouw in zwartwit en weet wat komt. De gerenommeerde kunstenaar knijpt zijn ogen fijn. Zacht zoekt hij zijn woorden.“Dat is de vrouw die altijd in mij heeft geloofd.”