Op 29 augustus verschijnt het titelloze debuutalbum van Dressed Like Boys, het soloproject van Ingelmunstenaar Jelle Denturck van DIRK. Op Festival Dranouter lichtte Jelle alvast een tipje van de sluier. Hij trad vrijdag om 18 uur op in de Cirque, het kleinste podium op het festival. “Het deed echt deugd”, aldus een tevreden Jelle Denturck vlak na zijn optreden.
Hoe belangrijk was dit optreden voor u?
“Het voelde een beetje als thuiskomen. Ik merkte het ook aan het publiek dat ik een thuismatch speelde. Er was meteen veel respons. Ik kwam hier al als klein manneke met mijn ouders. Lou Reed heb ik hier nog gezien. Veel goeie optredens. Ik ben Ingelmunster afkomstig en daar had je Labadoux, het lokale folkfestival, maar Festival Dranouter was voor écht. De eerste keer dat ik meeging ben ik er meteen een beetje verliefd op geworden. Latere edities deed ik met maten en daarvan weet ik nog dat het een hele zatte bedoening was op de camping (lacht, red.). Ik heb heel mooie herinneringen aan dit festival en dan is het extra fijn om hier zelf te kunnen spelen.”
“En om hier te spelen in een echt editie. Want ik heb hier eens gespeeld met DIRK. maar dat was een coronaeditie. Er mochten maar een x-aantal mensen in de tent die bovendien afstand moesten houden. Nu was het eens voor echt.”
Was de Cirque de goeie locatie ?
“Ik vond dat wel fijn. Met Dressed Like Boys zijn we nog nieuw. De eerste plaat moet nog uitkomen. Dan kan je niet verwachten dat we al op de mainstage gaan staan. Ik heb dan liever een wat kleiner podium waar het vol staat. Dat deed me echt veel deugd. Ik voelde heel veel steun.”
Er was ook bekend volk in het publiek. Ik herkende onder meer Lennert Coorevits van Compact Disk Dummies en Wouter Deprez.
“Wouter heb ik ook gezien. Ik heb vroeger nog met hem mee op tour geweest. Hij was zichtbaar aan het genieten en aan het meezingen. Het doet met echt deugd.”
Met Dressed Like Boys heb je ook een queer-boodschap. Viel die in goede aarde?
“Heel hard. Ik had het gevoel dat de mensen op voorhand al wisten dat die boodschap ging komen. Ze stonden klaar om hun steun te betuigen. Dat was voelbaar in de tent. Toen ik bijvoorbeeld een nummer opdroeg aan Jaouad Dalloul bleef het applaus maar duren. Dat was echt wow. Ik heb zelfs een filmpje gemaakt om door te sturen naar Jaouad.”
“En op het einde met Stone Wall, een nummer was veel queer-geschiedenis in zit, zag ik same-sex couples elkaar eens goed vastnemen. Oh man, ik kreeg er traantjes in de ogen van. Dat is zalig. Een warme gloed, heerlijk om mee te maken.”
Had je dat verwacht?
Ik ga eerlijk zijn. Zeker in comedy is het algemeen geweten: als je in West-Vlaanderen gaat spelen, dan is dat soms werken. Een West-Vlaming – en ik ben zelf ook zo – gaat een beetje de kat uit de boom kijken. Die gaat met zijn armen gekruist staan kijken als om te zeggen: bewijs het maar. Dan komen ze achter de show zeggen hoe geniaal dat het was. Snap je? Ik ging ervan uit: we spelen in West-Vlaanderen, het zal een beetje gezapig beginnen en in het beste geval rustig opbouwen. Amai, niks van! Het was van in het begin veel steun. Mensen klapten alsof hun leven ervan af hing. Zalig! Ik heb er oprecht van genoten.”
Ik zag dat de touragenda nog goed gevuld is, met onder meer passages in Pukkelpop.
“Daar spelen we met Antwerp Queer Choir. Dat is opgericht speciaal voor queer mensen. In een klassiek koor worden mannen en vrouwen heel rigide opgedeeld. Maar wat als je een transpersoon bent in de overgang en je stem is aan het veranderen. Waar gaan ze je indelen? In het Queer Choir zeggen ze: kies maar welke zanglijn je wilt pakken, we fixen het wel. Dat brengt een sfeer van vrijheid mee. Wees maar je mooie zelf!”
Nu het zo goed gaat met Dressed Like Boys, maakt dat de kans op een comeback van DIRK. kleiner?
“We zeiden dat we er een komma achter zetten, geen punt. Ik blijf daarbij. Ik kan gewoon niet zeggen over hoeveel jaar we zeker zullen terugkomen. Dressed Like Boys is zo goed aan het gaan, en de plaat moet nog uitkomen. Als ik kijk naar wat er allemaal zit aan te komen, dat wordt de moeite. Intussen heb ik zelfs al demo’s klaar voor een tweede plaat. Deze zullen we in januari al beginnen opnemen, dus we zijn vertrokken voor een eindje. Ik kan niet inschatten waar het ons zal brengen, waardoor ik ook niet kan inschatten wanneer er weer ruimte zal zijn voor DIRK. Ik moet ook wel zeggen dat het voor mij op was bij DIRK. En ik wil ook geen plaat maken om een plaat te maken. Dus ik ga dat efkes gewoon laten rusten, maar mezelf kennende – ik ben dingen rap beu – zie ik het wel gebeuren dat ik weer goesting krijg om weer lawaai te maken en dan is DIRK. daar weer.”
Dressed Like Boys speelt ook op 30 oktober in de AB in Brussel.
The post Queer-boodschap van Dressed Like Boys valt in goede aarde op Festival Dranouter: “Een warme gloed, heerlijk om mee te maken” is provided by KW.be.
