Artistiek leider van de KVS, Michael De Cock, kondigde Alice Toen, ondertussen al 101 jaar, vrijdagmiddag in het Kursaal van Oostende aan als ‘jong werk’. Een knipoog naar de jonge makers die een podium krijgen tijdens Theater aan Zee, maar het klopt ook. Haar debuutplaat kwam immers pas vorig jaar uit naar aanleiding van haar 100ste verjaardag. Wij waren bij haar voorlopig laatste optreden.
Alice mocht woensdag TAZ openen en voegde er vrijdag nog een middagvoorstelling aan toe. De twee concerten sluiten een minireeks af nadat ze eerder ook al in de KVS en de Roma stond. Het is voorlopig het laatste optreden, maar het vuur brandt duidelijk nog bij de 101-jarige actrice. Ze pakte het publiek dan ook volledig in met haar humor, levensvreugde en haar krachtige en tegelijk doorleefde stem.
Sappige verhalen
De 101-jarige kreeg van bij het opkomen een hartelijk applaus van het publiek. Ze nam hen meteen mee naar het verleden, toen ze mee aan de wieg stond van de voorloper van Theater aan Zee, toen nog Toneel aan de kust in 1964.
Ze vertelt heel wat verhalen over haar leven en werk. Ze vertelt over haar vrijers en de gitaar die ze op afbetaling kocht van Bobbejaan Schoepen. Die gitaar bleef later in de hoek staan, toen ze koos voor een leven als actrice, maar op haar 77ste leerde ze er alsnog op spelen in de muziekschool. Het publiek hangt aan haar lippen en barst in lachen uit bij het horen van de sappige verhalen.
Alice heeft niets méér nodig dan een stoel, “want haar poten willen niet meer mee”, en een microfoon om de zaal in te pakken. Ze zingt, brengt gedichten en vertelt. En dat meer dan een uur lang. Afsluiten doet ze met het nummer Wat een weelde en het publiek zingt mee: “Wat een weelde, wat een leven, wat een eeuw.”
Voorlopig laatste optreden
Na de voorstelling brengt een vrijwilligster van het festival haar naar de foyer om de bezoekers te begroeten. De vrouw die haar begeleidt, is onder de indruk. “Wat een krachtige stem én dat op 101 jaar.” Alice is nog vol vuur nadien. “Ik krijg energie als ik op het podium sta. Ik doe het gewoon. Ik ben ook niet zenuwachtig of zo. Ik ken de teksten al en dat gaat.”
Het is voorlopig het laatste optreden in het kader van Bij leven en welzijn, maar of het ook echt de laatste keer is, zal nog moeten blijken. “Ik zeg altijd dat het de laatste keer is, maar dan komt er weer iets bij. Je weet het nooit, hè. Ik zie wel wat er nog langskomt. Ik plan het niet op voorhand.”
The post “Ik zeg altijd dat het de laatste keer is, maar dan komt er weer iets bij”: Alice Toen (101) geeft voorlopig laatste optreden op Theater aan Zee is provided by KW.be.
