Na exact 118 jaar zwaait lingerie- en corsetteriekraam Liliane de maandagmarkt van Kortrijk uit. Op 28 juli stond Liliane Basyn (62) er voor de allerlaatste keer met haar kraam. Wat begon in 1907 met grootmoeder Zulma, eindigt nu — met tranen in de ogen maar het hoofd rechtop. De vaste stek op de Grote Markt, vlak bij het Belfort, maakt plaats voor nieuwe plannen, al blijft Liliane actief op andere markten én als stadsgids. “Mijn hart is nog niet klaar om stil te vallen.”
Een familieverhaal van 118 jaar
De familiegeschiedenis begon in het prille begin van de twintigste eeuw. Liliane: “Mijn grootmoeder stond hier al in 1907 met haar kraam. Drie generaties lang hebben we onze plek gehad op de maandagmarkt. Eerst mijn grootmoeder, dan mijn moeder, en uiteindelijk ik. Het is iets waar ik enorm trots op ben. Het is meer dan een job, het is wie ik ben.”
Toen Liliane het overnam, ging dat eerder vanzelf dan bewust. “Dat ging heel organisch. Ik zat op een bepaald moment thuis met ‘de langste tong van de familie’, zoals ze zeggen, en voor ik het wist stond ik zelf op de markt. Geen grote strategische beslissing, gewoon een logische stap. En ik heb daar nooit spijt van gehad.”
De jaren vlogen voorbij. Liliane was een van de eerste verkopers van het nu wereldberoemde lingeriemerk Sloggi. “Ik heb het merk vanaf het begin zien evolueren. In het begin was het gewoon een stevige slip, nu is het een volwaardig fashionmerk geworden. Je ziet ook de hele sector veranderen. Wat vrouwen zoeken in lingerie is vandaag totaal anders dan pakweg dertig jaar geleden. Comfort is koning, maar tegelijk willen mensen zich mooi en zelfverzekerd voelen.”
De markt, zegt ze, was altijd meer dan handel drijven. “Het ging om vertrouwen opbouwen met mensen. Je kent hun maten, hun voorkeuren, hun verhalen. Sommige klanten zijn echte vrienden geworden. Dat maakt het afscheid zo moeilijk. Op mijn laatste dag voelde ik het. Hoe later op de voormiddag, hoe kleiner mijn hartje werd.”
“Mijn langste tong bracht mij van het kraam naar het gidsenland”
In 2019 sloeg het noodlot toe: Liliane verloor haar man Bart. “Dat was een donkere periode. Alles leek stil te vallen, maar ik wilde mezelf heruitvinden. Op mijn vijftigste zat ik al in een soort midlifecrisis. Ik had een moto, maar geen lief dus ging ik studeren,” zegt ze met een glimlach.
Ze volgde drie jaar gidsopleiding in Brugge, werd daarna officieel gids in de Leiestreek en rondde ook een opleiding tot biersommelier af. “Dat heeft me niet alleen afgeleid, het heeft me ook rechtgehouden. De combinatie van kennis, passie en contact met mensen bleek voor mij een medicijn.”
Vandaag gidst Liliane in het Nederlands, Frans én Engels. “Ik vind het heerlijk om een connectie te leggen met mensen van over de hele wereld. Geen enkele groep is hetzelfde, je zoekt telkens naar waar hun interesse zit. Die spanning, dat menselijke contact… het is verslavend. Mijn lange tong komt daar trouwens perfect van pas,” knipoogt ze.
Of ze een voorkeur heeft voor bepaalde rondleidingen? “Niet echt. Ik geniet ervan als het klikt. Soms voel je het meteen: hier zit iets. Dat maakt het zo waardevol. Dat je met je verhaal, je kennis, een brug kunt slaan naar mensen die je tien minuten eerder nog nooit gezien had.”
Vertraagd tempo, maar zeker geen stilstand
Wie denkt dat Liliane nu achterover gaat leunen, heeft haar nog nooit ontmoet. “Ik blijf actief op de markt. Dinsdag in Moeskroen, woensdag Wevelgem, donderdag Harelbeke en vrijdag Gullegem. Alleen de maandag valt weg. Zo heb ik een beetje meer ademruimte. Al vermoed ik dat dat in praktijk nogal zal tegenvallen,” lacht ze.
In de weekends komt er wat meer tijd vrij voor haar andere passies: paarden en gidsen. “Ik wil opnieuw meer met mijn paarden bezig zijn. Er zit een nieuw projectje aan te komen, maar daar zeg ik voorlopig nog niets over. Daarnaast ben ik bezig met een nieuwe gidsenelan, om het zo te zeggen. Ideeën genoeg.”
Ver vooruitkijken doet ze bewust niet meer. “Mijn levenservaring heeft mij geleerd te leven in het nu. Te genieten van wat de dag brengt. En dat doe ik. Elke dag opnieuw.”
De klanten die haar jarenlang op de maandagmarkt bezochten, hoeft ze trouwens niet allemaal te missen. “Sommigen volgen me gewoon naar een andere markt. Dat doet deugd. Het bewijst dat het contact echt was. Geen vluchtige klantrelatie, maar iets diepers.”
De maandagmarkt in Kortrijk verliest een monument, maar Liliane verdwijnt niet uit het straatbeeld. Ze kiest voor wat meer vrijheid, voor verdieping en voor dat wat haar gelukkig maakt. Of zoals ze het zelf zegt: “Ik sluit mijn kraam, maar niet mijn hart.”
The post Einde van een tijdperk op de maandagmarkt: Liliane bergt haar corsetten op: “Ik blijf actief op markten, maar heb wat meer ademruimte” is provided by KW.be.
