Op 29 augustus verschijnt het titelloze debuutalbum van Dressed Like Boys, het soloproject van Jelle Denturck. Geen geplande coming-outplaat, maar wel een bijzonder eerlijk zelfportret in elf nummers. “Wat me bezighoudt, vloeit vanzelf naar mijn songs. Deze plaat is het resultaat van lang en diep zelfonderzoek. Ik heb mezelf, mijn meest pure zelf, hervonden”.
Vergelijkingen met Sufjan Stevens, Perfume Genius of Elton John zijn niet vergezocht, maar Denturck zoekt vooral zijn eigen pad. “Van Sufjan en Perfume Genius heb ik geleerd dat fluisteren soms krachtiger is dan schreeuwen. Ik probeer een muzikaal universum te creëren dat een weerspiegeling is van mijn ziel”. Daarnaast is er ook zijn liefde voor klassieke songschrijvers. “Ik heb een zwak voor piano ballads. Denk aan Randy Newman, Joni Mitchell of Harry Nilsson. Zij hebben de lat gelegd. Het is mijn uitdaging om die te proberen aantikken”.
De plaat is kwetsbaar én pop. “Ik schrijf altijd pop, of ik nu wil of niet. Bij DIRK. moesten ze me soms intomen omdat mijn zanglijnen te melodieus waren. Ik hou van buitelende zanglijnen en meezingers. Zoals je bij een goede film lacht en even later huilt, zo wil ik ook muziek maken”.
Een titel kreeg het album niet. “Geen enkele voelde juist. Dressed Like Boys is nog zo nieuw dat het tegelijk nom de plume en titel is. Sommige van mijn favoriete platen, zoals die van Fleet Foxes, zijn ook titelloos”.
Koor als klankbord
Op 16 augustus staat Denturck met het Antwerp Queer Choir op Pukkelpop. Die samenwerking ontstond vorig jaar in de Minard in Gent en groeide spontaan uit tot een vaste waarde. “Het Antwerp Queer Choir is een schitterend initiatief. Queer mensen vinden er een veilige omgeving, waarin ze hun stem kunnen gebruiken zoals ze dat zelf willen. Dat is voor transpersonen in klassieke koren vaak niet mogelijk”.
Het koor zingt ook mee in de Ancienne Belgique op 30 oktober. “We brengen samen een doorvoelde, uitbundige ode aan de liefde en de vrijheid”.
Naast de AB staan ook Paradiso en Ekko op de planning. “De AB is waar ik mijn eerste concerten zag. Ik heb er al veel traantjes gelaten, van vreugde en ontroering. Dat ik mijn plaat daar mag voorstellen, is een godsgeschenk”. Ook over Paradiso is hij enthousiast. “Je ademt er de geschiedenis en de liefde voor muziek. Het is een eer om er met mijn eigen songs te mogen staan”.
Zichtbaarheid zonder drang
Zichtbaarheid is voor Denturck geen doel op zich. “Ik wil niet per se gezien worden. Maar ik weet dat er mensen in het publiek staan die worstelen met zelftwijfel of zelfhaat. Zij hebben artiesten nodig die tonen dat ze mogen zijn wie ze zijn”. Zelf beleefde hij dat tijdens een concert van Perfume Genius in de AB. “Zijn queer songs snoerden mijn keel dicht van ontroering. Hij heeft me anders naar mezelf doen kijken”.
Ook zijn artiestennaam ontstond intuïtief. “Ik had eindeloos veel opties overwogen, maar niets voelde goed. Tot ik de zin ‘We strapped our breasts down, and dressed like boys’ zong uit de song Stonewall Riots Forever. Plots wist ik: dit is het”.
Wat hij hoopt dat jonge queer mensen voelen bij zijn muziek, laat hij graag open. “Muziek werkt voor iedereen anders. Maar het is mooi hoe mensen mij berichten sturen over wat ze voelen. Het lijkt alsof de eerlijkheid van mijn songs hen ook eerlijk maakt tegenover zichzelf”.
Voor Denturck is deze plaat geen soundtrack van protest of feest. “Mijn plaat is er voor de stilte erna. Als woede en vreugde zijn uitgeraasd, is mijn muziek er om zachtjes op adem te komen – en alles wat je als queer persoon meedraagt een plek te geven”.
The post Debuutalbum van Jelle Denturck heeft geen titel: “Geen enkele voelde juist” is provided by KW.be.
