Al tien jaar timmert ze aan een indrukwekkend palmares op televisie en de theaterplanken en toch maakt Anne-Laure Vandeputte nu pas haar debuut op Theater Aan Zee in Oostende. Dat doet ze met ‘My Body is a Commodity’, een voorstelling waarbij ze de gelijkenissen verkent tussen een performer en een sekswerker. “Het laatste wat ik wil is een eenduidig statement afleveren.”
Sinds woensdag kunnen theaterliefhebbers opnieuw hun hartje ophalen in Oostende met Theater Aan Zee. Een van de voorstellingen om naar uit te kijken is My Body is a Commodity van Anne-Laure Vandeputte. De actrice, geboren in Brugge, maakt al jaren furore op de theaterplanken met onder meer JR van FC Bergman. Ook op het kleine én grote scherm is ze een vertrouwd gezicht met passages in Grenslanders, All of Us, De Bende van Jan De Lichte, Bathroom Stories, Red Light en recent de reeks Drift op Streamz.
My Body is a Commodity is naar eigen zeggen het resultaat van een onderzoek van vijf jaar. “Ik heb in het verleden al een paar keer een sekswerker gespeeld, en dat beroep fascineerde mij enorm”, aldus Anne-Laure. “Ik merkte heel wat gelijkenissen met acteren. We zetten in zekere zin ons lichaam professioneel in en moeten vaak voldoen aan een bepaald rolmodel of beeld. Bovendien komen er veel vooroordelen bij kijken. Er hangt een gigantisch stigma rond het beroep van sekswerker. Ik moet bekennen dat ik tijdens die boeiende gesprekken ook vaak op een vooroordeel ben gebotst. Sekswerkers worden bijvoorbeeld vaak enkel gelinkt aan de slachtofferrol binnen mensenhandel of uitbuiting. Die wantoestanden bestáán, maar ik ontmoette ook ontzettend veel vrouwen van wie het verhaal een pak genuanceerder was dan dat, of die deze job gewoon graag deden.”
Reflectie
In haar voorstelling ontmoet Anne-Laure verschillende mensen in een sfeer waar grensoverschrijdend gedrag nooit heel ver weg is. “Het laatste wat ik wil is een eenduidig statement afleveren. Ik breng verhalen als een soort reflectie, als een uitnodiging om er samen over na te denken. Een voorstelling is een kunstwerk. Er komen waargebeurde feiten aan te pas én het is fictief én politiek én persoonlijk. Wat mijn verhaal daarin is, laat ik in het midden. Ik benoem dat ook in mijn voorstelling, omdat ik zo het narratief in handen kan houden.”
Het hoeft geen betoog dat je van veel verhalen niet bepaald vrolijk wordt. “Tuurlijk ben ik kwaad geweest, en dat ben ik soms nog. Dat ik denk: maar dit kan toch niet, dat soort levels van onrecht? Kwaadheid is een emotie die een eindje met je mee wandelt en soms zelfs brandstof geeft, maar met kwaadheid alleen maak je geen voorstelling. In het beste geval is het een vertrekpunt van nieuwsgierigheid.”
Maar ook binnen haar eigen sector zijn het woelige jaren geweest met #MeToo. “Er is veel veranderd in het werkveld”, erkent Anne-Laure. “Zeker als ik het vergelijk met de periode toen ik net afgestudeerd was. Dat is fijn. Langs de andere kant wil ik niet naïef zijn. Ik zie ook wat figuren als Andrew Tate (vrouwonvriendelijke influencer, red.) teweegbrengen of de cijfers van femicide die voor het eerst in jaren niet dalen. Als mijn voorstelling iets teweegbrengt, hoop ik dat het herkenning is. Zoveel mensen uit het publiek zeggen dat ze veel verhalen herkennen. Dat is ook de reden dat ik jaren geleden dit vak heb gekozen. Omdat ik heel hard geloof dat jezelf herkennen het gevoel kan geven dat je niet alleen bent. Maar of ik daarmee op de barricades sta? Er zijn gerichtere manieren, door pakweg in het middenveld of de politiek te gaan, maar ik geloof ook dat je een verschil kan maken via de kunst. Het is de combinatie ervan die ons vooruithelpt.”
Jaarlijkse afspraak
Anne-Laure krijgt op het podium muzikale ondersteuning van Andrew Van Ostade, maar toch staan de schijnwerpers – in tegenstelling tot veel vorige stukken – alleen op haar. “Fysiek is dat uitdagend, ja. Maar het is niet zo dat ik achteraf kapot ben. Voor mij is dit spélen. Ik ben zo blij trouwens dat ik straks op Theater Aan Zee sta. Ik heb er keiveel zin in. Door toevalligheden heb ik er zelf nog nooit gespeeld, maar het festival is wel een jaarlijkse afspraak om professionele contacten te onderhouden en naar collega’s te gaan kijken. Dit jaar check ik er ook een afstudeerproject (Anne-Laure geeft les aan het Conservatorium in Antwerpen, red.) en vrienden van mij staan er met Queen of the Flies, dat zeker ook de moeite wordt.”
“Als mijn voorstelling iets teweegbrengt, hoop ik dat het herkenning is”
Maar vooraleer Anne-Laure schittert in Oostende, is het ook nog even alles geven op de set van Breendonk. Deze internationale historische reeks (wellicht volgend jaar te zien op VRT 1, red.) draait rond een jong koppel dat tijdens de Tweede Wereldoorlog uit elkaar wordt gerukt en hoopt elkaar terug te vinden. Anne-Laure speelt de hoofdrol naast Koen De Bouw, diens zoon Jolan en Kevin Janssens. Die laatste is een van de bedenkers en regisseurs. “Heel spannend, en ik heb het toch wat onderschat, moet ik bekennen. Het is evenwel gemaakt met een bijzonder team dat snoeihard werkt, in elk departement. Heel gedreven en met veel zorg. Het is ook een hele fijne set ondanks het zwaarwichtige thema. Met Koen werkte ik eerder al samen in Grenslanders en Kevin kende ik vooral van ziens. Hij is al vijf jaar bezig met de reeks en weet héél goed wat hij wil.” Na haar passages in Theater Aan Zee en het TheaterFestival geniet Anne-Laure van een welverdiende vakantie. “Dit najaar en in het voorjaar ga ik weer op tournee met My Body is a Commodity, ook in West-Vlaanderen. Daarnaast ligt mijn focus dan weer op de studenten van het Conservatorium. Door de drukte van het voorjaar, schoot dat er wat bij in. Het is zo tof om met die jonge mensen te werken, tegelijkertijd inspirerend en rustgevend. Dus nee, ik ga me nog niet vervelen.” (lacht)
‘My Body is a Commodity’ speelt op dinsdag 5, woensdag 6 en donderdag 7 augustus in de Loods NMBS in Oostende. Tickets en info: www.theateraanzee.be.
The post Anne-Laure Vandeputte (32) maakt debuut op Theater Aan Zee: “Met kwaadheid alleen maak je geen voorstelling” is provided by KW.be.
