Gunther Vanbleu (51) is verknocht aan de gemeente waar hij is opgegroeid en nog altijd woont en werkt. Alle Koksijdenaars én heel wat toeristen kennen hem als een van de paardenvissers en trotse ambassadeur van de Garnaalvisserij te paard. Daarnaast trad Gunther in het voetspoor van zijn vader als vrijwillige brandweerman en engageert hij zich in het verenigingsleven.
Hoe zou jij je band met Koksijde-Oostdunkerke omschrijven?
“De sterke band met mijn gemeente is spontaan geëvolueerd, zeker via het verenigingsleven. Ik was verscheidene jaren lid van de harmonie en speelde slagwerk. Als vrijwilliger van de brandweer engageer ik me al 31 jaar. Zo kom je met alle sociale klassen van de samenleving in contact. Intussen werk ik 12 jaar voor de gemeente, eerst als schrijnwerker en sinds zes jaar als technisch medewerker in het compleet vernieuwde Navigo Visserijmuseum. Dan is er uiteraard de link met de garnaalvisserij. Als kind ging ik al met mijn pa vissen op het strand, maar toen ik met Chris Vermote en zijn paard mee naar zee mocht, was ik verkocht! Het is louter toeval dat ik in hetzelfde jaar dat het ambacht Immaterieel Cultureel Unesco-erfgoed werd, zelf paardenvisser werd.”
Welke jeugdherinneringen koester je?
“Ik ben opgegroeid als tweede in een gezin met vier kinderen. We ravotten uren in de duinen, en toen kon je ook nog op straat spelen. Mijn vader was meubelstoffeerder, maar zijn passie was de brandweer. De vonk sloeg over, en ik erfde zijn passie, maar ook zijn liefde voor de zee, want we gingen regelmatig samen vissen op het strand. Toen ik 11 jaar was, vingen we samen een grote zalm van 4 kilogram – iemand nam er zelfs een foto van! Die zalm hebben we achteraf opgegeten.”
Wat is jouw favoriete plek?
“Dat is thuis in Oostduinkerke, bij mijn drie trekpaarden, vier schapen, drie geiten, honden en katten. Dat vergt heel wat werk, maar het schept ook enorme voldoening. De combinatie van paarden, schapen en geiten is ideaal voor de weide. Anderzijds zou ik ook de duinen en het strand niet kunnen missen.”
Als tiener wilde ik visser worden, maar dat mocht niet van thuis
Je hebt twee favoriete horecazaken, waarin onderscheiden die zich?
“Ik schuif graag de voeten onder tafel in De Spelleplekke, op het IJslandplein in Oostduinkerke. Je krijgt er eerlijke, originele gerechten, anders dan elders, maar het zijn ook geweldig toffe mensen die de zaak runnen. Ook Brasserie ’t Zand op de Zeedijk heeft voor mij een authentieke charme, waar het hartelijke personeel zijn steentje aan bijdraagt!”
Waar ga je graag shoppen?
“Winkelen is echt niet aan mij besteed!”
Welke anekdoktes zijn je bijgebleven als brandweerman of als paardenvisser?
“Bij de brandweer zijn er in 31 jaar wel meerdere accidenten die je bijblijven. Ik denk hierbij in de eerste plaats aan de potvissen die in 1994 aanspoelden op het strand van Koksijde, waar we bewakingsdienst hadden. Als paardenvisser ontmoet je veel bekende en speciale mensen, onder meer bij kunstprojecten en er waren ook bijzondere fotomomenten. Elk jaar trekken we ook naar ons koningshuis om er onze garnalen aan te bieden.”
Wat zag je veranderen en wat zou je graag anders zien in je gemeente?
“Al meerdere decennia steunt het bestuur alle verenigingen, en er werd flink geïnvesteerd in sportinfrastructuur. Onze gemeente is erg in trek als toeristische bestemming, maar dat heeft een impact op de betaalbaarheid van woningen. Ook weiden voor de paarden van onze garnaalvissers zijn onbetaalbaar geworden. Waar ik woon, staan er heel veel vakantieverblijven, daar zou men beter betaalbare woningen van maken.”
Wat zou jij zelf graag snel veranderen in Koksijde?
“Dan zou ik snel alle vergunningen in orde brengen om te kunnen vissen op garnaal op zee, met betalende bezoekers als begeleider van de N116 Nostalgie, het oude gerestaureerde vissersvaartuig van het Navigo. Eigenlijk wilde ik als tiener altijd visser worden, maar ik mocht niet van thuis! Toch heb ik in mijn leven alles kunnen doen wat ik wilde, dus ik klaag niet!”
Is er een persoon of vereniging die volgens jou meer erkenning verdient?
“Alle verenigingen krijgen voldoende erkenning, maar ik heb enorme bewondering voor Inspirant aan Zee. Hoe ze daar omgaan met die gasten! Ik ben ooit gaan vissen voor hun sportdag, en heb bij hen de garnalen gekookt. In het algemeen vind ik dat het zorgpersoneel een dikke pluim verdient. Dat merk ik bijvoorbeeld elk jaar wanneer ik met mijn paard naar wzc Dunecluze trek en er garnalen kook.”
Zie jij jezelf oud worden in je gemeente?
“Dat staat als een paal boven water! Er zijn hier zoveel mogelijkheden als je ouder wordt: verenigingen, wandelen, fietsen, sporten, we hebben een prima seniorenbeleid. En je hoeft je niet te verplaatsen om van de natuur te genieten.”
The post Paardenvisser Gunther Vanbleu (51) is thuis in Koksijde: “Ik zou de duinen en het strand niet kunnen missen” is provided by KW.be.
