Een week lang vertrok Dirk Vaneeckhout (68) uit Anzegem elke ochtend met zeven kleinkinderen (tussen 14 en 22) voor een stevige tocht van telkens 25 kilometer. “Zes dagen samen wandelen, dat is puur geluk”, zegt hij. Elke dag rond 9 uur vertrokken ze met hun rugzak richting natuur: Petegem, Vichte, Otegem, Avelgem, Waregem en zelfs over de Patersberg.
De wandelingen vormden bloemblaadjes rond het grootouderlijke nest van Dirk en Claudine in de Zijptestraat. “De laatste twee kilometers deden ze op dinsdag 29 juli met iedereen die erbij kon zijn. Zo sloten we als familie samen af. Dat zal zowat iedereen zijn, uitgezonderd een gezin dat op reis is in Zweden.”
Onbekende wegen
Drie van de kleinkinderen wonen in Finland, maar wilden er absoluut bij zijn. “De drie kleinkinderen die in Finland wonen, zijn speciaal afgekomen om mee te stappen met ons. Ik denk er nu al aan om het misschien nog eens te doen met de volgende generatie. Gewoon genieten van de natuur, de schoonheid van wat ons omringt, samen eten, dingen vertellen die anders minder aan bod komen.”
Cas (17): “Zes dagen samen wandelen, ik was er meteen voor te vinden. Ik kijk er al een jaar naar uit. En vind het jammer dat het gedaan is. Het is een andere manier om contact te hebben met mijn neven en nichten, zeker ook met mijn twee neven en nicht uit Finland die we veel minder zien. Ik ken de streek goed, maar toch bleef opa afkomen met nieuwe paden en onbekende wegjes. Ik sport veel, maar toch was het uitdagend en kreeg ook ik blaren onderweg.” Ondertussen heeft iedereen er. “Opa was de laatste en heeft er nu ook één op zijn kleine teen.”
Dirk nam zijn kleinkinderen mee langs geheime paadjes, oude verhalen en onverwachte ontmoetingen. “Ik las een dik jaar geleden een artikel over een grootouder die met de kleinkinderen op stap ging. Het zette me aan het denken en aan het verlangen. Het waren 7 van onze 21 kleinkinderen die onmiddellijk zeiden dat ze meegingen, de oudste generatie.”
Plan
“Het was ergens eind vorig jaar. Ik ben dan beginnen plannen om zes dagen aan een stuk te wandelen. Het eerste idee was om een wandelroute te doen, maar praktisch gezien kwam het beter uit om telkens vanuit Anzegem te starten en dan ongeveer 25 kilometer af te leggen. En zo gezegd, zo gedaan.”
“Je bent ook op pad met familie en dat maakt het alleen maar leuker”
“Qua weer zat het ons super mee en al snel werd het duidelijk dat het ons dichter bij elkaar bracht”, zegt hij lachend. Jasper (22), de oudste van het gezelschap: “Ik ben één van de pluskinderen. Het was een zeer leuke ervaring om er via deze tocht bij te mogen horen. We slapen ook allemaal samen in hetzelfde huis en hebben elk onze eigen ruimte. Wat typeert opa? Hij is zeer actief, en houdt van mopjes maken. Het zijn heel mooie routes, veel paden waar ik nog niet ben geweest, en we hadden tijd om de omgeving in de ons op te nemen.”
Unieke ervaring
Nom (15): “Het was een zalige wandeling met de familie waarbij iedereen zichzelf kon zijn en zowel momenten van stilte als momenten van zottigheid een plaatsje kregen.” Lotte (18): “Het is een leuke en unieke ervaring. Het is niet alleen wandelen, maar je bent ook op pad met familie en dat maakt het alleen maar leuker.” Isa (16) uit Finland voegt daaraan toe: “Pijn aan de voeten is niets als je met deze mensen op stap bent.”
Tomas (14) uit Finland: “Ook al is het lastig, je bent voor jouw dromen aan het werken.” Benjamin (19) uit Finland vond het een grote uitdaging om te leren omgaan met het gebrek aan mentale stimulatie zes dagen lang: “Het is toch wel lang om al die tijd in mijn eigen hoofd te zitten.”
“Opa vertelt vaak over zijn jeugd of over plekken waar hij verhalen over heeft. Ook leren we veel over Finland via de neven en nicht. Alles is er anders. Ik ben er nog niet geweest, maar de goesting om ernaar toe te gaan is nu nog toegenomen. We moeten daar werk van maken!”, besluit Cas.
Hotel oma
Oma Claudine volgde de tocht op de voet van thuis uit. Ze zorgde telkens voor warme maaltijden en zachte bedden wanneer iedereen thuiskwam. En voor blarenpleisters. “Het is teamwork”, lacht Dirk. “Zij deed de catering, ik de kilometers.” Of het voor herhaling vatbaar is? “Misschien met de volgende generatie”, mijmert Dirk. “Maar dit pakken ze me niet meer af: zes dagen lang de stilte, de zottigheid, de verhalen en de verbondenheid. Dat blijft.”
The post “Dit pakken ze me niet meer af”: Opa Dirk (68) uit Anzegem stapt zes dagen 25 kilometer met zeven kleinkinderen is provided by KW.be.
