“Ik ben nog nooit bij Melissa thuis geweest” “Museeuw ook niet bij mij hoor”: Midzomernachten met ploegleiders Conner Rousseau en Patrick Lefevere

Neen, dit eerste zomerse dubbelinterview leek niet meteen evident. Conner Rousseau (33) wilde graag eens Patrick Lefevere (70) uitgebreid ontmoeten. Alleen had de voorzitter van Vooruit niks met koers. En had de net gepensioneerde ‘godfather’ van het wielerpeloton maar weinig met politiek. “Echt, Rousseau koos voor mij…? Ik heb ‘diene mens’ nog maar één keer ontmoet.” Maar dát het een gezellig en interessant onderhoud werd, urenlang daar op het zonnige terras van Thermae Palace! Met al of niet off the record een boel anekdotes en onderonsjes over Trump, hoofddoeken, wijnen, dure sneakers, gezamenlijke BV-vrienden…

Die ene vorige ontmoeting van de twee dateert al van enkele jaren geleden, in het bekende café Sunset in Gent.

Lefevere: (grijzend) “Het zat er bomvol en toen ik die ene vrije hoek wilde innemen zei men mij: neen, die is gereserveerd voor Conner Rousseau. Ik antwoordde: maar nu is die zetel voor mij! Even later zaten onze compagnieën naast elkaar.”

Rousseau: “Ik weet dat nog. Waarom ik nu eens uitgebreider wilde kennismaken? Vooreerst omdat Patrick een West-Vlaming is. Mijn broer, mijn zus, mijn vader wonen hier allemaal. En ik ben als Sint-Niklazenaar tweetalig opgevoed…”

Lefevere: (geamuseerd) “Ach, dat is tweetalig?”

Rousseau: (in perfect dialect) “Als ik vloek is het in het West-Vlaams. En met mijn familie spreek ik altijd West-Vlaams.”

De toon is gezet: een ontspannen partijvoorzitter en een vaak geamuseerde ex-koersbaas gaan verder in het West-Vlaams.

Rousseau: “Patrick was ploegleider en dat ben ik bij Vooruit ook zo’n beetje, hé. Ik wilde vooral graag eens met Patrick Lefevere praten over leiding geven, over peoplemanagement en zo. Doe ik ook wel eens met mijn broer Steve, CEO van House of Talents, maar die heeft intussen zo’n 6.000 werknemers, dat is van een andere orde.”

Dan is het medewerkersbestand van Rousseaus partij – zo’n 100 M/V/X – beter vergelijkbaar met dat van Soudal Quick-Step waar Lefevere leiding gaf aan zo’n 150 mensen.

Lefevere: “Ik ken je broer, we zijn eens met een gezamenlijke vriend gaan eten. Een winnaar, hé, zijn basketbalteam Spurs Kortrijk doet het geweldig. En hij droomt van een nieuw stadion, niet?”

Rousseau: “Dat komt er ook. Je kan dat moeilijk van jezelf zeggen maar als een Rousseau zich gooit, laat hij niet meer los. Zie je ook de gelijkenissen in onze jobs, Patrick? Ook enorm veel ego’s in de politiek, enorm veel druk, enorm resultaatgebonden…?”

Lefevere: “Het gaat altijd om resultaten en winnen, ja.”

Rousseau: “Ik ben een tennisfreak en zie communicatie als het proberen winnen van vier Grand Slams. Alleen zien wij niet meteen onze resultaten, die komen pas met de peilingen en de verkiezingen. Maar onze strategie blijft altijd: opkomen voor de koopkracht van de mensen en de partij zijn van de zorg en van de pensioenen. Hebben jullie dan ook zo’n strategie: wij zijn de ploeg van de voorjaarsklassiekers, van de groene trui…?”

Lefevere: “We waren altijd by far de ploeg van de klassiekers. Met de komst van Remco kwam de vraag: kan je een Tour-ploeg rond hem bouwen? Dat heb ik twee jaar gedaan.”

Rousseau: “Hoe doe je dat dan?”

Lefevere: “Zonder geld lukt dat niet en alles hangt af van de sponsoring die ik binnenhaalde. Maar als de hoofdsponsor maar tekent voor twee jaar en een of andere manager, die 7 procent pakt en alle ploegen afgaat, een contract van drie jaar eist, dan heb je een probleem. Als er transfers waren in de koers zoals in het voetbal, was ik nu steenrijk.”

Rousseau: “Je pakt niets op een transfer?”

Lefevere: “Neen. En je leidt een jonge gast drie jaar op en dan kan hij zomaar weg.”

Rousseau: “Wij kunnen tenminste in ons streven naar onze welvaartsstaat nog proberen te denken op tien jaar. Maar anderzijds kan jij zelf jouw strategie uitwerken, wij moeten dat met vijf doen.” (doelt op de regeringspartners, red.)

Lefevere: “Weet je, ik was al van thuis uit zelfstandig en dus eerder liberaal gezind maar intussen heb ik eigenlijk geen kleur meer. Kris Declercq (CD&V-burgemeester van Roeselare, red.) vroeg me voor de laatste gemeenteraadsverkiezingen op zijn lijst te staan. Ik zei: Kris, ik ben 70 jaar en ik heb een slecht karakter: ik zeg altijd mijn gedacht.”

Die ‘parler-vrai’ kenmerkt nochtans ook Conner?

Rousseau: “Je moet in de politiek misschien iets meer rekening houden met anderen, maar ik zeg toch ook graag mijn gedacht, ja. Patrick, je lijkt mij vanop afstand nogal eigengereid, maar zolang je succes hebt kunnen ze je niets maken, niet? Duizend overwinningen, ik heb mij voorbereid, hoor.” (lacht)

Met veel liefde voor jouw coureurs en de koers. De titel van Conners Midzomernacht in augustus 22 luidde: “Ik word 30 en heb mijn jeugdjaren verspild aan die fucking politiek.”

Rousseau: (lachend) “Heb ik dat zo gezegd? Ik zie in elk geval te veel politici die het niet kunnen lossen. Mijn moeder, ex-burgemeester van Sint-Niklaas, zegt bijna dagelijks: je moet eens met die gaan klappen, Conner. (glimlacht) Mamaaaa, ik kan niet met iedereen in Vlaanderen een klapke gaan doen. Ik spring elke ochtend om 6 uur uit bed, ik vind nauwelijks de tijd om nog eens te gaan tennissen…”

Jullie zijn allebei al jarenlang ‘publiek bezit’. Hoe zwaar weegt dat?

Lefevere: (zuchtend) “Die selfies… Die vragen om iets in te spreken voor die of die…”

Rousseau: “Ik spreek dagelijks een stuk of vijf filmpjes in. Ik vind dat mijn taak als volksvertegenwoordiger, betaald door de staat. En die selfies: al word ik ondanks de security op een festival als Pukkelpop per dag 100 tot 200 keer gevraagd: geen probleem. Al ben ik ook al eens om 19 uur vertrokken omdat het mij te veel werd. Maar ik wil wel graag 5 procent van mijn tijd Conner zijn. Om naar een festival te gaan, eens te tennissen…”

Jullie houden allebei privé en job strikt gescheiden. Vorig jaar zei Patrick: “Mijn beste vrienden komen niet uit de koers” En Conner drie jaar geleden: “Ik ga nooit naar een feestje van een medewerker van Vooruit.”

Lefevere: “Die strikte scheiding is er sinds het enige interview dat mijn vrouw ooit gaf. Het was zó melig dat Patricia zei: hier komt nooit nog één journalist binnen!” (grinnikt)

Rousseau: “Ik ben zelfs niet naar het trouwfeest van Melissa Depraetere geweest. Ik heb het moeten uitleggen, hoor, dat ik geleerd heb van mijn moeder dat je in de politiek geen vrienden kan hebben. Al zijn Melissa en ik echt máten, ik ben nog nooit bij haar thuis geweest. Ik wil binnen de partij emotioneel 100 procent ongebonden blijven.”

Lefevere: “Johan Museeuw, jarenlang mijn toprenner, en Wilfried Peeters, al zowat zijn hele leven bij mij renner en ploegleider, zijn ook nooit bij mij thuis geweest. Mijn vrouw vindt dat maar best: ze kookt niet graag. (lacht) Maar ik vond het altijd wel belangrijk elke dag in den bureau met iedereen een klapke te doen. Dan kunnen ze een keer hun ei kwijt. Of je moet eens over hun kopke wrijven. Dat is feeling, dan mag je nog 17 diploma’s hebben. Tegenwoordig is het de ene meeting na de andere. Ik word gek van al die Teams-meetings.”

Rousseau: “Ik loop ook vaak rond, om hier en daar een klapke te doen met de medewerkers. Maar tegelijk is Teams wel gemakkelijk: ik heb tijdens de 2,5 uur rijden naar hier 2,5 uur vergaderd.”

Lefevere: “Mag ik vragen, Conner: geldt in de politiek niet dat je grootste vijanden binnen de eigen partij zitten? Ik herinner me de bazooka’s in de rug van Yves Leterme, indertijd. Vooral als je struikelt, staat men klaar…”

Rousseau: “Ik ben al eens gestruikeld. Ik ben er toen van geschrokken hoe iedereen binnen de partij achter mij bleef staan.”

Patrick struikelde ook wel eens. Was zogezegd dronken tijdens een uitzending van ‘Vive le vélo’, daar werd nogal heisa over gemaakt.

Lefevere: “Terwijl ik als diabetespatiënt een hypo deed. Ik had mijn gsm moeten afleggen, waardoor ik de app die aangeeft hoe hoog mijn suiker staat heb gemist. Die hypo is toen door een Leuvense professor bevestigd, maar wat heb ik toen niet allemaal over mij gekregen?”

Rousseau: “Ik herinner me dat verhaal niet meer. Het mijne (in een dronken bui racistische taal geuit, red.) weet íé-de-reen in Vlaanderen nog: ik was twee weken lang élke dag de opening van Het Journaal. Een moeilijke periode. (denkt na) Waar ik… onthechter ben uitgekomen. Geleerd dat ik mij geen fouten kan permitteren. Verder gaan we daar niet meer op ingaan, zeker?”

Er wordt nu ook even ingegaan op de outing van Rousseau. Dit volstaat voor ons: “Waarom ik zo lang heb gewacht, Patrick? Omdat ik er zelf nog niet helemaal uit was.”

Patrick outte zich vorig jaar als aanhanger van Jack Welsh, ex-CEO van General Electric: “De toppers van je bedrijf moet je in de watten leggen, de middenmoot moet je soigneren en de onderste 10 procent moet je ontslaan.” Werkt dat ook zo bij Vooruit?

Rousseau: “Neen. Wij werken niet erg hiërarchisch, wij werken vrij horizontaal: je hebt iedereen nodig. Van de basismilitant tot de minister. Ik beantwoord ál mijn mails persoonlijk, al kruipt daar heel veel tijd in. En toen ik ontslag nam, heb ik afgedwongen dat álle mensen die ik had aangeworven konden blijven. Niemand mocht de dupe worden van mijn stommiteit.”

Wat vind je eigenlijk van de arizona-regering, Patrick?

Lefevere: “Ik ben niet dom, ik zie ook wel dat De Wever het lastig heeft. Maar ik volg het niet van heel dichtbij. Ik ken niet alle ministers bij naam. Weet je waar ik mij kan over verbazen? Dat de Walen sneller een regering hadden dan de Vlamingen. En hoe kan het dat Brussel nog altijd geen regering heeft?”

Rousseau: “Ons Vlaams regeerakkoord is wel tien keer beter dan dat van Wallonië, Patrick. En Brussel is een optelsom van ego’s. Als Bouchez daar wegblijft, heb je binnen de kortste tijd wel een regering. Als Close (burgemeester van Brussel, red.) voor de PS aan tafel zou zitten, was het snel geregeld.”

Lefevere: “Close is net als ik onafhankelijk bestuurder van Anderlecht. Een héél verstandig man. I like him.”

Ja, dat doet me eraan denken: ik zit hier bij een Anderlechtsupporter en een Clubsupporter.

Lefevere: “Ik ben niet eens een echte supporter van Anderlecht. Ik geef er alleen advies. Ik kom even graag op Club Brugge.”

Rousseau: “Hoe komt het toch dat Anderlecht nu al zo lang sukkelt, Patrick?”

Er ontspint zich een lange babbel over Coucke en Vandenhaute. Off the record evenwel.

Patrick, je zit als bemiddelde gepensioneerde twee keer precies in de doelgroep van Vooruit, voortrekker in de pensioenhervorming en de meerwaardetaks.

Lefevere: “Ik krijg na 45 jaar keihard werken 1.607 euro pensioen. Enfin, twee jaar geleden was dat nog 1.550 euro.”

Rousseau: “En wie heeft daarvoor gezorgd? Zoek maar op.”

Lefevere: “Als ik een dag doortrek, is het op. Maar wat ik wil zeggen: heeft niemand dan door dat het slecht gaat in België? Neem nu alleen al maar het aantal werklozen. Een vriend kreeg zijn belastingaangifte terug. Hij had erop geschreven: 265.000 werklozen, 650.000 langdurig zieken…”

Rousseau: “Het zijn er minder, Patrick. En om in wielertermen te blijven: als altijd dezelfde man op kop rijdt en niemand neemt over, dan zegt men snel: kust ze… En dus moet iedereen een beetje helpen. Bedrijven én werknemers.”

Lefevere: “Ik heb nooit gezegd: ík heb gewonnen. Altijd wíj hebben gewonnen. En als men aan mijn volk kwam, was ik ook een pitbull.”

Aha, dat is er eentje van Conner, drie jaar geleden: “als je bijt, moet je vlees hebben”.

Rousseau: “Anders moet je zwijgen.”

Lefevere: “Je moet kloten hebben om in Parijs ASO (organisator van de Tour, red.) voor de rechtbank te slepen. En dat proces ook nog gewonnen, hé!”

Nu nog die meerwaardebelasting voor beleggers. Kort samengevat: 10 procent op de winsten met vrijstelling van de eerste 10.000 euro. Kost Patrick veel geld, denk ik.

Lefevere: (haalt schouders op) “Ik zit bij drie banken en kijk (toont zijn vermogensapp): dankzij mijn vermogensbeheerder zijn mijn beleggingen alleen maar omhoog gaan. Maar ons land gaat wel achteruit. Als ik hier zie hoe jonge allochtonen omgaan met meisjes…”

Rousseau: “Dat is áltijd verschrikkelijk, Patrick, of het nu allochtonen, Belgen of Zwitsers zijn.”

Lefevere: (op dreef) “In Zweden, vrij land bij uitstek, zei een minister dat de meisjes misschien beter minder kortgerokt zouden moeten lopen… Ja, hallo…?! En ik heb een vriendin die bij het OCMW werkt, waar Somaliërs met 15 kinderen en 3 vrouwen om steun komen vragen. En als ik een koffie drink op de markt van Roeselare zie ik alleen gesluierde vrouwen. En voor alle duidelijkheid: ik ben geen racist.”

Komen we nu bij de beruchte uitspraak van Conner in Humo: “Als ik door Molenbeek rijd, voel ik mij niet meer in België”?

Rousseau: (zuchtend) “Dat was een uitgelokte en opgeblazen titel. Mijn Marokkaanse chauffeur had zelf opgemerkt: hier lopen meer gesluierde vrouwen dan in Marrakesh! De kern van dat interview was evenwel: België moet veel meer investeren in kinderopvang en in onderwijs. Waar allochtonen Nederlands leren waardoor ze gelijke kansen gaan krijgen.”

Tot slot, Conner: hoe vond je nu Patrick Lefevere?

Rousseau: “Wel tof! Een beetje zoals ik had verwacht. Een neigen, zeggen wij in Sint-Niklaas. Een die zich geen kl…. aantrekt van de rest. Ben ik eigenlijk een beetje jaloers op. En ik apprecieer ook in hem hoe hij omgaat met zijn volk, met zijn mecaniciens en zo. Met de werkmensen.”

Lefevere: “Ik ben daar fier op: in al die jaren was er praktisch geen verloop bij mijn personeel. Vlak voor onze 1.000ste overwinning stuurde Remco mij een berichtje: Patrick, deze is voor jou… En hij heeft een schone en slimme madame, ik denk dat Oumi weldra zijn manager wordt. Wat niet gezond zou zijn.”

Rousseau: “Werk en privé…”

Klopt het dat je regelmatig contact hebt met Evenepoel, Conner?

Rousseau: “Soms, ja. Ik stuur hem wel eens een berichtje: ga je winnen…? Ik vind hem een coole gast. Een die ook zegt wat hij denkt.”

Ha, jij bent de Evenepoel van de politiek?

Rousseau: “Zou ik een compliment vinden!”

En wat denkt Patrick nu van Conner?

Lefevere: “Interessant! Al weet ik ook wel dat politici die aan het stuur zitten niet altijd álles zeggen. Maar ik heb nog een gelijkenis gevonden: is Conner de jongste partijvoorzitter ooit, ik was op mijn 25ste de jongste ploegleider ooit.”

Rousseau: (lachend) “Maar ík ga het toch niet tot mijn 70ste doen!”

Dank u wel, heren. Nog koffie?

Lefevere: “Nog een glaasje wijn, zeker?”

Rousseau: “Dan neem ik nog een glaasje bubbels.”

The post “Ik ben nog nooit bij Melissa thuis geweest” “Museeuw ook niet bij mij hoor”: Midzomernachten met ploegleiders Conner Rousseau en Patrick Lefevere is provided by KW.be.