Ereschepen Dries Vermeesch blijft op zijn 83ste een bezige bij en volgt nog steeds de politiek op de voet. Met zijn Jacqueline (79) vierde hij de 60ste huwelijksverjaardag. “Het groot feest is voor eind augustus”, zegt Dries, die mijmert en scherp blijft. “Ik kan helemaal opgaan in het schilderen”, vertelt de gewezen UNIZO-baas, die trots is dat zijn kinderen in zijn voetsporen traden.
“In mijn studententijd was er een discussie over Vlaamsgezindheid. Ik opperde dat het moeilijk was om elk Frans woord te vertalen. Waarop Hilaire Demunter me ‘Dries’ noemde in plaats van André. Iedereen volgde en ik nam die naam over bij mijn eerste sollicitatie”, zegt de bekendste Dries van de badstad.
Vermeesch was in de jaren ‘70 en ‘80 het boegbeeld van zelfstandigenorganisatie NCMV/Unizo en was politiek actief bij de CVP. Hij drukte als schepen 18 jaar zijn stempel op het toeristische beleid. Hij stopte een kwarteeuw geleden met politiek en ging in 2002 op zijn zestigste met pensioen.
“Ik ben gelukkig. Mijn pensioen bevalt me. We doen geen grote reizen, maar wandelen veel. We wonen in Nieuw Helmond in het centrum van Oostende. De zee is dichtbij en ook alle andere voorzieningen zijn op wandelafstand. Ik kan niet stil zitten en ben ook na mijn pensioen actief gebleven in het bijeenbrengen van mensen. We hebben hier in het gebouw jaren een barbecue georganiseerd. Met de opbrengst daarvan gaf ons feestcomité voor de bewoners een nieuwjaarsdrink. Ook nu geniet ik van het samenzijn met vrienden. Ik ben een sociale mens”, zegt Dries.
CD&V
“Eén iets doet me hartzeer. De partij waarvoor ik jaren heb gewerkt, is fel achteruitgegaan. Ik kon het duizendste lid vieren. Nu is het ledenaantal herleid tot een fractie daarvan. Dat mijn partij in een kartel stapte bij de jongste verkiezingen en niet meer alleen opkwam, vond ik een teken van zwakte”, zegt Dries.
Hij blijft lid: “Gedane zaken nemen geen keer. Ik zit niet meer in het bestuur, maar woon elke vergadering bij. De CD&V-ploeg die het nu doet, met vier gemeenteraadsleden, zorgt voor een nieuw elan. Ze doen dat goed en zijn enthousiast. Het stemt me positief dat het niet meer achteruit gaat. Maar het blijft een kleine partij.” Echtgenote Jacqueline Clybouw (79) vult bezorgd aan: “Het raakt hem. Dat zie ik als hij na een vergadering thuis komt.”
Jacqueline
Dries stond in 1997 aan de wieg van Theater aan Zee en was ook jarenlang een trouwe bezoeker. “Dit jaar waren we te laat voor tickets. We pikken dan wel wat buitenactiviteiten mee”, klinkt het teleurgesteld bij Jacqueline. “Ik heb zelf gewerkt bij West Belgium van Rudolf Vanmoerkerke en later bij de bank BBL. In zijn actieve loopbaan was Dries bijna nooit thuis. Het verwonderde me dat hij na zijn pensioen bijna overal mee naartoe ging. Ook met de kleinkinderen naar het voetbal, de paardrijles of het zwembad. Ik had dat niet verwacht van hem. Het was ook even wennen voor mij, maar het valt al meer dan 20 jaar reuze mee”, zegt Jacqueline. “We zijn ook nu nog steeds samen op pad.”
Schilderen
“Ik lees veel. De Zeewacht al decennia lang. Ik haal die bij een lokale dagbladhandel. Zo steun ik de zelfstandigen waarvoor ik mijn hele leven ben opgekomen”, klinkt het. Schilderen is de grote passie van Dries: hij doet het al zijn hele leven en sinds zijn pensioen drie voormiddagen per week. “Dan ben ik te vinden in mijn atelier. Met olieverf schilder ik marines, bloemen, stillevens of stadszichten. En op vraag van de kinderen en kleinkinderen ook hun huisdieren of andere opdrachten. In mijn atelier ben ik dan zo geconcentreerd bezig dat ik al de rest vergeet. Ik zien ton weg van de weireld.”
Opa en Opi
“Ik ben trots dat mijn drie kinderen, Tine, Peter en Steven, ook zelfstandig geworden zijn. Het ondernemen een aanpakken zit in hun bloed. Een kleinzoon heeft ook een eigen restaurant”, luidt het. Er zijn drie kinderen, negen kleinkinderen en al vijf achterkleinkinderen. “De kleinkinderen noemen me opa en voor de volgende generatie is het al opi”, zegt Dries. Het diamanten paar wijst trots naar de familiefoto’s.
Groot feest
“We werden ontvangen op het stadhuis en kregen felicitaties voor onze 60ste huwelijksverjaardag. Het feest met de hele familie vindt pas eind augustus plaats. Na het seizoen is het voor iedereen haalbaar”, zegt Jacqueline. Dries heeft een plan: “Er komen 30 mensen aan tafel en ik maak voor iedereen een kunstwerkje. Ik geef graag en hou van mensen rondom me.”
Dries bekent en geeft een kwinkslag: “Soms laat mijn geheugen me in de steek. Als Jacqueline me aanvult, dan weet ik dat het klopt. Of ik lees mijn boek Politiek aan Zee om de precieze toedracht te kennen.”
Lees ook het Mercatorgesprek met Dries Vermeesch: “Oud-burgemeester Goekint noemde me ooit een masochist”
The post Ereschepen Dries Vermeesch en Jacqueline 60 jaargetrouwd: “Sinds zijn pensioen steeds samen op pad” is provided by KW.be.
