Haar eerste zes maanden zitten erop: we blikken samen met Annelies Dewulf terug en vooruit op het burgemeesterschap. “Er komt veel meer bij kijken dan toen ik schepen was. Nu heb ik over alles de eindverantwoordelijkheid”, vertelt ze.
De riem mag er even af wanneer we haar ontmoeten op het gemeentehuis. “Je bent mijn laatste werkgerelateerde afspraak”, lacht ze.
Waar gaat het heen?
“De eerste week hebben we een huisje geboekt nabij de Gorges du Verdon, daarna gaan we nog wel zien. De tweede week ligt nog niet vast. We zijn wel actieve vakantiegangers. Een dagje aan het zwembad vinden de meisjes ook wel eens leuk, we hebben vooral voldoende afwisseling nodig.”
Het burgemeestersleven intussen al gewoon?
“Er komt veel meer bij kijken dan toen ik schepen was. Als burgemeester heb je over alles de eindverantwoordelijkheid, en moet je dus goed het overzicht bewaren. Mensen komen ook met allerhande vragen. En dan zijn er nog de overlegmomenten met de naburige gemeenten. Ik ben daardoor wel iets minder thuis tegenwoordig en dus kijk ik er dubbel zo hard naar uit om eens te ‘deconnecteren’ en quality time door te brengen met mijn gezin. Vroeger als schepen kon ik het allemaal iets makkelijker loslaten.”
Is er gevoelsmatig een verschil?
“Burgemeester zijn is soms een beetje eenzaam. Waar je jezelf als schepen meer ‘onder de vleugels’ werkt van de burgemeester, ligt die eindverantwoordelijkheid nu dus bij mij. Er zijn wel goede contacten tussen de collega-burgemeesters, maar toch… Iedere gemeente heeft zo z’n eigen problematieken.”
Maar de neuzen van het schepencollege staan wel in dezelfde richting?
“We hebben een goed draaiend college. En meestal ook dezelfde visie. Er zijn uiteraard ook al eens meningsverschillen, maar uiteindelijk komen we daar meestal wel uit. Een van de grote sterktes van dit college, is dat iedereen bevoegdheden kreeg die goed passen bij zijn of haar persoon. Zo versterk je elkaar en leer je bij. Komen we er dan toch eens niet uit, dan is het natuurlijk wel de taak van de burgemeester om knopen door te hakken. Maar de verhoudingen zitten over het algemeen goed. Toen we in de aanloop naar de verkiezingen met de hele ploeg op ronde gingen, nuttigden we ‘s middags samen een maaltijd. Dat schepte een soort verbondenheid die gebleven is. Ook gaan we nog altijd na elke gemeenteraad samen iets drinken in ‘t Boldershof. Dat was vroeger al een traditie.”
Welke grote of belangrijke realisaties komen er binnenkort aan?
“Het meerjarenplan moet nog afgeklopt worden. In augustus zitten we daarvoor nog eens samen. Ook gaan we dan de knoop doorhakken over de Schoeringedreef: komt die alternatieve landbouwring er nu of niet? Zelf vrees ik eerlijk gezegd een beetje dat het probleem zich daarmee misschien zou verleggen. Maar goed, we moeten de pro’s en contra’s nog eens goed tegen elkaar afwegen. De veiligheid zal doorslaggevend zijn. Met het masterplan ‘DNA van het dorp’ zijn door een extern studiebureau meerdere opties onderzocht.”
Welke uitdagingen zie je nog voor Zuienkerke?
“In onze uitgestrekte plattelandsgemeente blijft het altijd wel een uitdaging om de betrokkenheid warm te houden. Daar willen we graag een bijkomende inspanning voor doen. Er is ook nood aan meer en betere sportinfrastructuur – iets wat we als kleine gemeente echter nooit alleen gaan kunnen dragen. Misschien via een PPS-constructie (publiek-private samenwerking, red.)? Het probleem is dat je daarvoor de grond zelf in eigendom moet hebben, en er zijn niet veel opties meer in Zuienkerke… Daarnaast hebben we onlangs ook eens samengezeten met Westtoer om te kijken hoe we onze toerisme- en erfgoedtroeven beter zouden kunnen promoten. Zuienkerke heeft een unieke ligging tussen Brugge en de kust, met veel open ruimte. Ook willen we de komende legislatuur nog meer inzetten op de kwaliteit en efficiëntie van de dienstverlening aan en de betrokkenheid van onze inwoners.
Dus wat is de conclusie na deze eerste maanden?
“Het zijn vaak lange dagen geweest, in de voormiddag heb ik tenslotte ook mijn job in het AZ Sint-Lucas. Als ik dan in de namiddag in het gemeentehuis ben, kom ik er ook niet altijd direct aan toe om dossiers te bekijken of door de mails te gaan. We doen aan laagdrempelige dorpspolitiek, mijn deur staat hier altijd open. Maar de mensen komen soms ook gewoon bij me thuis aanbellen om iets te vragen. Het burgemeesterschap is een boeiende en veelzijdige job.”
The post “Burgemeester zijn is soms een beetje eenzaam”: Annelies Dewulf blikt terug op eerste zes maanden aan het roer van Zuienkerke is provided by KW.be.
