Altijd raak, vlijmscherp, maar fair. Zo tackelen onze huisanalisten Henk Vanhee (Club) en Roel Jacobus (Cercle) week na week de meest opvallende voetbalgebeurtenissen van het afgelopen weekend en werpen ze hun blik op hun volgende thuiswedstrijd. Stevig en zuiver op de bal, zoals een uitstekende tackle hoort te zijn.
Soap
Voetbal heeft een vreemd effect op mij. De doldwaze flipperkastrit van de play-offs vreet energie alsof ik in een eindeloze voetbalwedstrijd zelf de gaten heb dichtgelopen op het middenveld waardoor ik na het laatste fluitsignaal van de allerlaatste match afgepeigerd, met afgezakte kousen, neerzijg in de zetel. Maar dat gevoel keert vlug. Na nog geen week zit ik gulzig de Europese transfermarkt te volgen in wanhopige podcasts van collega-voetbalverslaafden of zit ik trouw op post overbodige oefenwedstrijden te gluren op gratis aangeboden streams van inhalige gokbedrijven. De wereld staat onherroepelijk in brand maar toch loop je zelf alweer storm voor de meest belangrijke overbodigheid in het leven. Bovendien blijkt die liefde niet altijd wederzijds. Neem nu de soap rond Ardon Jashari. Vier weken terug stond deze ontegensprekelijk magistrale voetballer nog het Club-logo te kussen terwijl hij nu, na de avances van zijn ‘jeugdliefde’ AC Milan, het vertikt om zijn trainingsplunje terug aan te trekken. Iedereen zal wel zijn gelijk hebben in deze affaire, maar als gewone fan met enige louteringen op de teller ben je dan op zijn minst een ontgoocheling rijker. Maar ook dit zal ons alweer niet stoppen om, gepast of ongepast, een mening te hebben over zaken die draaien rond het belang en het welzijn van Club Brugge in deze ongetwijfeld nagelbijtend spannende nieuwe jaargang.
Prijsje
We zijn dus sinds afgelopen zondag terug, zelfs alweer met een prijsje op zak. Club versloeg in een spannende en fysiek intense Supercup landskampioen Union SG met 1-2. Niemand leek echt klaar voor deze eerste veldslag en beide trainers grepen terug naar zekerheden waardoor de wedstrijd een staalkaart werd van wat de Belgische competitie te bieden heeft: hoge intensiteit en fysieke duels die soms ten koste gaan van de kwaliteit van het spelletje. Bij Club leek niet zoveel veranderd, maar dat is slechts schijn. De onverwoestbare as Mignolet-Mechele-Vanaken stond alweer pal als een huis, een onnauwkeurigheid hier en daar niet te na gesproken, maar door gekende omstandigheden stelde je wel vast dat de kern voorlopig te smal is en dat een extra kwaliteitsinjectie meer dan welkom zal zijn. Onze nieuwe Nederlander Reis laat ondertussen zien dat we op hem zullen kunnen rekenen, maar voor Tresoldi en Forbs kwam deze match te vroeg om enige impact te hebben, terwijl je toch kleppers als De Cuyper, Jashari, Jutgla en Talbi moet vervangen. Ik bedoel maar: er is echt nog veel werk voor coach en leiding om straks minstens even kordaat de hoeveelheid aan opeenvolgende matchen aan te kunnen.
“Nicky Hayen treurt en talmt niet: er is altijd een duidelijke lijn en een goed plan”
Vol aan de bak
Waar de Supercup nog kan doorgaan als een veredelde oefenmatch, dan is die realiteit helemaal anders met de aankomende competitiestart. Blauw-zwart ontvangt in zijn eerste thuismatch met Racing Genk één van de betere teams in dit land en gaat de volgende week al naar KV Mechelen, toch altijd een moeilijke verplaatsing. Club moet dus meteen vol aan de bak, want ook de voorrondes van de Champions League komen er al snel aan. Na de mooie rit van vorig seizoen hebben spelers, clubleiding en supporters de smaak te pakken en al wordt het niet luidop uitgesproken, toch lijkt een nieuwe deelname aan het kampioenenbal absolute prioriteit. Vandaar dat mag worden verwacht dat Club nu snel zal schakelen om de kern voor deze jaargang compleet te krijgen. Bovendien lijkt het er sterk op dat er ook nog uitgaande beweging mag worden verwacht. Ik hou eerlijk gezegd een beetje mijn hart vast als jongens als Onyedika en Ordoñez het schip nog zullen verlaten. Dat is toch een pak kwaliteit en zekerheid dat uit het elftal wordt gehaald waardoor de druk op de nieuwe jongens zeer groot zal zijn. Gelukkig hebben we met Nicky Hayen één van de allerbeste trainers vast van de afgelopen jaren. Nicky treurt en talmt niet: er is altijd een duidelijke lijn en een goed plan. Ik ben zeker dat het ook nu niet anders zal zijn.
The post Tackle: “De wereld staat onherroepelijk in brand maar toch loop je zelf alweer storm voor de meest belangrijke overbodigheid in het leven” is provided by KW.be.
