Ria Melis (51) overleed aan kanker, exact twaalf jaar geleden, maar haar vrijwilligerswerk blijft voelbaar in de palliatieve eenheid van Jan Yperman. Haar nalatenschap wordt zelfs zichtbaar in elke kamer.
“Dit is een droom.” Chris Santy (73) en haar man Danny Pieters (74) zijn onder de indruk van de palliatieve eenheid in het Ieperse Jan Yperman Ziekenhuis. “Wat is het hier aangenaam voor mijn vrouw”, stelt Danny. “En voor mezelf om haar er dagelijks te komen bezoeken.”
Zeker twintig jaar geleden werkte Ria Melis uit Roesbrugge mee aan deze kenmerkende sfeer. “Mijn vrouw begon er met vrijwilligerswerk nog voor de verhuis van de palliatieve eenheid van Poperinge naar Ieper”, vertelt Eddy Ameloot (65). “Ze maakte er prachtige bloemstukken en zorgde mee voor een warme, menselijke sfeer voor patiënten en hun families.”
Bloemsoorten
Het idee groeide om met behulp van fotowanden verschillende bloemsoorten en natuurtaferelen te vereeuwigen in de kamers. Om het werk en de nalatenschap van zijn vrouw als het ware verder te zetten, deed Eddy een grote gift. “Met meer dan tachtig familieleden en goede vrienden vierde ik dit jaar mijn 65ste verjaardag. Sinds het overlijden van Ria weet ik dat bepaalde mijlpalen als een huwelijksjubileum voor mij niet meer aan de orde zijn. Net daarom wou ik dat deze mijlpaal betekenisvol is en verder reikt. In plaats van geschenken vroeg ik mijn gasten een bijdrage voor de fotowanden. Ik ben iedereen erg dankbaar.”
Meer dan 4.200 euro
Want in totaal werd meer dan 4.200 euro geschonken aan de palliatieve eenheid. De wanden zijn klaar, ook in de kamer van Chris. “De bloemen lopen mooi door naar de tuin buiten”, wijst de vrouw uit Alveringem. “Het resultaat is spectaculair”, vindt haar man. “Groen is de kleur waar je ogen op kunnen uitrusten. Chris ligt hier nu twee weken. Eerst was het wat confronterend. ‘Danny, ik lig eigenlijk in mijn eindstation hé’, zei ze. Ik was wat perplex. Ja, dat is zo, maar wát een ongelooflijk station. Als ze pijn heeft, krijgt ze direct gediplomeerd volk en apparatuur om haar te helpen. Dat kan ik haar niet geven in ons huis. Voor mij is het een geruststelling dat ze in goede handen is. Dit voelt aan als een echte thuis. Ik hoop dat ze hier nog zo lang mogelijk kan genieten.”
Eerste impressie
“Bij het binnenkomen van een kamer word je niet meer onmiddellijk geconfronteerd met het zicht van een ziekenhuisbed en de medische toestellen”, aldus Eddy. “De fotowand geeft voortaan de eerste impressie.”
“Hier vertoeven mensen die al heel lang geconfronteerd zijn met opnames en ziekenhuizen”, zegt hoofdverpleegkundige Kobe Sercu. “Een palliatieve eenheid moet een huiselijk karakter hebben, dat mag geen kliniek zijn. Ria had daar veel oog voor. Ze bakte, decoreerde en maakte van de afdeling een gezellige plek. Nog steeds steken vrijwilligers daar veel werk in.”
“We zijn ontroerd door dit cadeau, we waarderen het enorm”, vervolgt Kobe. “De fotowanden bestrijken de volledige muren achter de bedden. Het ziekenhuis trekt een beetje weg en de buitenwereld komt binnen. De beelden zorgen voor natuur, rust, warmte en schoonheid. Een erg mooie indruk voor wie de kamer binnenkomt en een prachtig eerbetoon aan Ria. We denken nog vaak aan haar.”
Boom met zitbank
Ook buiten de kamers, in de tuin van de palliatieve eenheid, prijkt een herinnering aan de geliefde vrijwilliger: een pad in natuursteen en een boom met zitbank. “Als het niet te warm is, gaan mensen er zitten om wat te zonnen”, weet Kobe. “De boom is goed gegroeid de voorbije jaren en brengt elke lente mooie bloesems voort.”
Toen Ria hoorde dat ze ongeneeslijk was, bleef ze zich inzetten: haar verhaal werd verteld in het boek ‘Ria haar leven onDANKs’ en de opbrengst ging naar Think Pink. “Men is pas dood als er niet meer over je gepraat wordt”, stelt Eddy. “Het doet deugd te horen dat patiënten en families de palliatieve afdeling zien als ‘thuis’ in plaats van ziekenhuis. Het project van de fotowanden heeft voor mij een diepe betekenis. Het verbindt verleden en toekomst, verdriet en schoonheid. Het bewijst dat zelfs een feest, bedoeld om het leven te vieren, een plek kan zijn voor troost, herinnering en het doorgeven van liefde.”
“De bloemen op de wanden sluiten op een mooie manier de cirkel: ze herinneren aan het werk dat Ria met liefde en zorg verrichtte. Haar aanwezigheid leeft verder. Niet alleen in onze herinnering, maar ook tastbaar in de sfeer van de afdeling die haar zo dierbaar was.” (TP)
The post Ria (51) leeft verder in palliatieve eenheid van Jan Yperman: “Ze blijft zorgen voor warme, menselijke sfeer” is provided by KW.be.
