Wie al eens graag over de Blankenbergse zeedijk flaneert, zal ‘m misschien ook al wel gezien hebben: de ‘knuffelmobiel’ van Marcel De Wulf (85). Een eerbetuiging aan zijn grote liefde Francine, die op donderdag 17 juli exact twee jaar geleden overleed. “Dankzij mijn knuffelkarretje – háár idee – leeft ze voort in mijn gedachten”, aldus Marcel, die ondertussen een beetje wereldberoemd is geworden.
Drieënveertig jaar lang deelden ze lief en leed. Tot zijn Francine plots ernstig ziek werd. “Haar gezondheid liet het ineens afweten”, vertelt Marcel. “Ze at haast niks meer, had nergens nog zin in. Zelfs van Prutske, ons pomeriaantje, moest ze plots niks meer hebben. Terwijl Prutske voor haar een halve godheid was. Toen ze ook nog eens alles begon te vergeten, wist ik dat er iets goed fout zat. Zelfs haar eigen zoon herkende ze niet meer.”
Twee weken later moest hij zijn Francine afgeven. Dat was op 17 juli 2023, om kwart voor acht ’s avonds. “Ze woog geen 30 kilo meer toen ze overleed”, vertelt Marcel met een krop in de keel. De liefde zit duidelijk nog altijd diep. “Ik heb Francine in Blankenberge leren kennen op de schieting en het was liefde op het eerste gezicht. Bij haar ook: het was zíj die erop aanstuurde om snel te trouwen. Ze dacht zeker dat ik zou weglopen?” lacht hij. “Hoe dan ook, een maand later stonden we effectief voor het altaar.”
Kop niet laten hangen
Francine was net 70 geworden toen ze overleed. “We scheelden twaalf jaar”, zegt Marcel, “maar ik draai mijn leeftijd altijd om: 58 ben ik er nu.” Zo kan er af en toe wel een grapje af. “Na Francines plotse dood heb ik besloten dat ik mijn kop niet zou laten hangen. Ik ben ervan overtuigd dat ze hierboven toekijkt en mij haar zegen geeft. Vroeger zou ik daar eens om gelachen hebben, maar ik voel aan alles dat ze over mij waakt. Soms denk ik zelfs dat ze er nog is. Dan zit ik ik thuis voor de televisie en vraag haar wanneer we gaan eten.”
Zijn Francine was nochtans altijd een ‘harde tante’ geweest. “In die 43 jaar heb ik haar nóóit weten klagen. Ze had ook goeie genen: haar ouders zijn allebei een stuk in de 90 geworden”, aldus Marcel, die bijna 30 jaar als uitvaartverzorger werkte. “Het afleggen heb ík gedaan, en ik heb ook zelf de assen van mijn vrouw uitgestrooid. Samen met onze zoon Kenneth en kleindochter Luna. Het leven kan soms onverbiddellijk zijn hé: tiéntallen lichamen heb ik gekist en ontgraven. Maar toen mijn Francine overleed, was ik ontroostbaar. Dat ik haar zelf nog de laatste zorgen toe kon dienen, was daarbij een kleine troost.”
Háár idee
De échte troost vindt Marcel bij zijn Prutske en hun gezamenlijke avonturen met de knuffelmobiel. “Hele dagen ben ik met dat karretje op draai”, glundert hij. “Weet je, die knuffelbeertjes op mijn scootmobiel waren háár idee. Francine was een ongelofelijke dierenvriend en steunde het Vlaams Oogfonds. Voor de opleiding van blindengeleidehonden”, vertelt hij. Marcels knuffelmobiel is een eerbetoon aan haar.
“Thuis tussen vier muren zou ik zot worden”
“Ik deel mijn beestjes uit aan al wie er eentje wil. Francine zou dat zelf ook gedaan hebben. Zij zou bij wijze van spreken d’r broek van haar gat weggeven.” Marcel laat de mensen al eens raden naar het aantal knuffels op zijn karretje. “Ik wou daar aanvankelijk zelfs een wedstrijdje van maken: één week Tenerife – halfpension – voor degene die er ’t dichtste bij zat. Maar dan kwam ik in Iedereen Beroemd en werd het juiste aantal knuffels voor heel Vlaanderen te grabbel gegooid. Niks wedstrijd dus… En geld te veel, vraag je? Zeker niet, maar aan je laatste hemd zitten geen zakken hé. Ik heb destijds genoeg rijke stinkerds zien begraven worden, en ik heb daarbij nooit één corbillard vol geld gezien. Zelf zal ik later trouwens begraven worden op mijn werk: hoeveel zijn er die dát kunnen zeggen?”
Internationale beroemdheid
Hoeveel het er nu juist zijn? “Er hangen 411 knuffels op mijn karretje, allemaal netjes vastgelijmd. 18 bussen Tec7”, grijnst Marcel. De verkoper trok grote ogen toen hij binnenkwam. “Geef me ál je beertjes, zei ik tegen die brave man. (lacht) Toen ik hem uitlegde waarvoor ze moesten dienen, heeft hij ze mij meegegeven voor een prikje. Ik ben uiteindelijk nog een paar keer teruggeweest, tot ik iets meer dan 4.000 knuffels had. Pas toen ze niet meer in mijn garage konden, ben ik ermee gestopt.”
Intussen is Marcel een beetje een BV geworden. “Zeg gerust ‘internationale beroemdheid’”, knipoogt hij. “Op een keer werd ik tegengehouden door een Japanse filmploeg. Ze zagen me rijden en waren nieuwsgierig. Maar iederéén wil mijn verhaal wel horen”, klinkt het. Marcel legde vorig jaar maar liefst 5.000 kilometer af met zijn knuffelmobiel. Het maakt het gemis iets draaglijker. “Thuis tussen vier muren zou ik zot worden”, aldus Marcel. “En weer of geen weer, Prutske gaat altijd met mij mee. Ik hou zielsveel van dat beestje – mocht ik na ons moeke ook nog eens mijn Prutske verliezen, ik zou het waarschijnlijk nooit te boven komen.”
The post Marcel rijdt rond in ‘knuffelmobiel’ ter ere twee jaar geleden overleden echtgenote: “Francine was zelf een echte dierenknuffelaar” is provided by KW.be.
