Het eerste half jaar zit er op voor het nieuwe Kortrijkse stadsbestuur. Hoe vergaat het de politici? Vandaag vragen we het aan Axel Ronse die na de gemeenteraadsverkiezingen besliste om geen nieuw schepenambt op te nemen. Dat zorgde voor veel verbazing in de stad omdat hij met zijn 4.404 voorkeurstemmen een topscore had behaald. De politicus is nu fractieleider (N-VA) in De Kamer van Volksvertegenwoordigers.
Axel Ronse (43) is geboren en getogen in het Brugse, maar heeft inmiddels zijn hart verloren aan Kortrijk waar hij eerst jarenlang actief was als directeur van Unizo Zuid-West-Vlaanderen vooraleer hij in 2014 de politiek omarmde. We spreken af in zijn loft in een voormalige textielfabriek in de Spinnerijkaai en komen er terecht in een prachtig stukje industrieel erfgoed.
Je was zes jaar lang schepen van cultuur in Kortrijk. Waarop blik je zelf met de meeste voldoening op terug?
“Eigenlijk heb ik aan de hele periode goede herinneringen overgehouden. Dit schepenambt kunnen opnemen was simpelweg het mooiste wat ik totnogtoe in mijn leven heb kunnen doen. Concreet ben ik vooral trots op Abby, het nieuwe museum dat we in één legislatuur vanuit het niets zijn opgestart. Verder kijk ik ook met grote tevredenheid terug op de lopende renovatie van de stadsschouwburg en op de integratie van het museum 1302 in de Onze-Lieve-Vrouwekerk.”
Dat verbaast me want eerder zei je de lokale politiek verlaten te hebben omdat je niet meer kunt samenwerken met Team Burgemeester.
“Ik wil dat enigszins nuanceren. De relaties zijn zes jaar lang zeer goed geweest, maar er is een grote vertrouwensbreuk ontstaan bij de samenstelling van het nieuwe bestuur. N-VA was de grote winnaar van de verkiezingen, met een verdubbeling in aantal zetels, maar Team Burgemeester wilde niet zomaar met ons besturen. Er is toen vuil spel gespeeld en sedertdien kan ik niet meer door één deur met burgemeester Ruth Vandenberghe of met eerste schepen Wout Maddens. Het is iets persoonlijks, geef ik toe, want onze N-VA-schepenen Trui Steenhoudt en Giovanny Saelens functioneren wel perfect binnen het nieuwe stadsbestuur.”
Nu ben je fractieleider in De Kamer. Sommige van je partijleden zoals Sander Loones vinden dat je best wel minister had mogen zijn.
“Hm, ik heb nu een heel leuke functie met veel vrijheid. Als fractieleider van mijn partij sta ik echt in de frontlinie en kan ik me in de debatten gooien. Daar hou ik wel van. Ik ben bovendien veel bezig rond pensioenen en werkloosheid, dossiers waarin ik toch veel expertise heb. Als minister ben je toch meer gebonden aan het regeerakkoord en aan jouw eigen bevoegdheid.”
De sociale zekerheid is echt wel je ding he.
“Absoluut, ik ben indertijd in de nationale politiek gegaan om de sociale zekerheid mee te helpen hervormen. Pensioenen of de arbeidsmarkt, dat zijn mijn thema’s. Neem nu de beperking van de werkloosheid in de tijd. Ik ben echt tevreden dat we dit er hebben kunnen doordrukken. Dat Franse arbeiders zo makkelijk in West-Vlaamse ondernemingen komen werken, heeft onder meer te maken met een beperking van de werkloosheid bij onze zuiderburen. Dat die beperking er nu ook is in ons land zal er mogelijk toe leiden dat ook meer Waalse werklozen bij ons aan de slag willen gaan.”
Ben je trouwens nog altijd actief in je bedrijf Sixie waarmee je 55-plussers aan het werk wil krijgen als uitzendkracht?
“Ik ben nog altijd aandeelhouder, maar onze zaakvoerder Pranvera Xhemajli neemt de dagelijkse leiding op zich. Voor mij is het de ideale manier om de link te behouden met het werkveld. We kunnen al terugblikken op mooie verhalen en hebben al mensen aan een job geholpen, terwijl sommigen onder hen toch al een heel eind in de 70 waren.”
Zijn er in de regio mensen die je kunnen inspireren?
“(Denkt na). Iemand als Alexander Ververken, directeur van het cultuur- en muziekcentrum Kortrijk, is echt wel zo iemand. Door een ongeval is hij rolstoelgebruiker, maar als je hem vijf minuten hoort praten dan ben je dat helemaal vergeten. Hij is niet alleen superintelligent maar straalt ook zoveel positieve energie uit dat hij echt een voorbeeld is voor heel zijn team.”
Je hebt geen politieke engagementen meer in Kortrijk. Nooit overwogen om terug te gaan naar je heimat Brugge, toch de cultuurstad bij uitstek.
“Neen zeker niet, want op het vlak van hedendaagse cultuur is Kortrijk interessanter dan Brugge. Bovendien heb ik hier inmiddels veel vrienden en vind ik de regio Kortrijk toch the land of opportunities. Brugge is een mooie stad, maar Kortrijk voelt als mijn thuis aan.”
Is er tot slot een horecazaak in Kortrijk waar je graag wel eens naar toe trekt?
“Dan denk ik aan eetcafé L’Amitié, aan de Onze-Lieve-Vrouwestraat 2. Na een lange dag in het parlement ga ik daar ’s avonds laat wel graag eens een half uurtje aan de toog hangen. Je hoort nog eens wat en het is ook altijd zeer aangenaam om met uitbaters Gilles Verhaeghe en Angel Geldhof nog eens wat te babbelen.”
The post “Met burgemeester Ruth Vandenberghe kan ik niet langer door één deur”: In gesprek met volksvertegenwoordiger Axel Ronse is provided by KW.be.
