“Ik heb het al geregeld, ik laat jouw muziek spelen op mijn begrafenis”, fluisterde Hans De Baene (58) zondagavond backstage in het oor van de Engelse gitarist Richard Hawley tijdens het Cactusfestival in het Brugse Minnewaterpark. De psycholoog is terminaal ziek, de voorzitter van Cactus Muziekcentrum vervulde een van Hans’ laatste wensen: op het podium en een babbel met zijn groot idool.
Twee jaar geleden werd een agressieve longkanker vastgesteld bij de Brugse psycholoog Hans De Baene. “Die is uitgezaaid naar mijn hoofd, de dokters gaven mij nog anderhalf jaar te leven. Ik heb al zes maanden extra gekregen”, vertelde hij. Hij leeft van dag tot dag en probeert van elke dag extra te genieten.
Omdat hij evenwichtsproblemen heeft door zijn ziekte, wandelt hij moeizaam met een wandelstok, bijgestaan door zijn vrouw Nathalie. Een muts maskeert het haarverlies na zijn chemokuur.
Sheffield
“Ik heb de muziek van Richard Hawley leren kennen in 2005, toen hij zijn derde album ‘Coles Corner’ uitbracht. De manier waarop hij in zijn liedjes de sfeer in de arbeiderswijken van zijn geboortestad Sheffield vertolkt, is grandioos”, zegt Hans De Baene, die zijn idool al vijf keer live zag optreden. Een keer in de Brugse stadsschouwburg, twee keer op het Cactusfestival en twee keer in de Ancienne Belgique in Brussel.
Toen het Cactusfestival in 1987 van het Sint-Amandsplein naar het Minnewaterpark verkaste, werd Hans De Baene een van de 700 vrijwilligers die dit evenement mee in goede banen leiden. “Ik heb de bar bemand en was lid van het veiligheidsteam. Ook aan de Belgian Blues Night die voormalig Cactus-directeur Patrick Keersebilck vorige eeuw enkele keren op touw zette, heb ik nog meegewerkt.”
Wens ingewilligd
Toen Filip Desmit, voorzitter van de vzw Cactus Muziekcentrum, vernam dat deze trouwe medewerker terminaal ziek was, willigde hij een van de laatste wensen van de Brugse psycholoog in: een zitje op het podium tijdens het concert van Richard Hawley.
Hans De Baene genoot met volle teugen van het concert. De Engelse gitarist, gehuld in een retropakje en met veel gel in het haar, zoals het een echte rocker betaamt, had er duidelijk zin in. Met ballades als ‘Open Up your door’ en ‘Tonight the streets are ours’ kreeg hij het publiek stil.
Zwarte rook
Richard Hawley putte vooral uit zijn album ‘Coles Corner’ dat na twintig jaar heruitgebracht werd: een cd vol rockabilly nummers, die live gekruid werden door stevige gitaarsolo’s. Zwarte rook op het podium moest de sfeer van de industriestad Sheffield verbeelden.
Achteraf mocht Hans De Baene nog even zijn idool ontmoeten voor een babbel. Vol begrip luisterde Richard Hawley naar de Brugse psycholoog, die hem vertelde over zijn terminale ziekte en over het positieve feit dat hij al ruim een half jaar de termijn overschreden had die de artsen hem twee jaar geleden nog gegeven hadden.
Zichtbaar ontroerd wenste de Britse muzikant hem het beste. “Jouw muziek zal op mijn begrafenis weerklinken, dat heb ik al geregeld”, zei Hans De Baene met een krop in de keel.
Zonder kapsones
Een traantje dook op in zijn rechter ooghoek, tegelijkertijd straalde hij: zijn dag kon niet meer stuk na het ongedwongen gesprek met de sympathieke Britse zanger en gitarist: een artiest zonder kapsones, maar met een karrenvracht aan gitaren. Voor elk nummer bespeelde hij een andere gitaar…
The post “Jouw muziek zal op mijn begrafenis weerklinken”: Terminaal zieke Brugse psycholoog mocht tijdens Cactus mee op het podium met Richard Hawley is provided by KW.be.
