Vakantie. Ruim twee maanden lang genieten van de zon, festivals afschuimen, op kamp gaan, misschien herexamens afleggen en als het nog even kan, een reisje erbij pakken. Tenminste, zo ziet deze periode eruit voor een groot deel van de West-Vlaamse jeugd. Ben ik nog iets vergeten in dit jaloersmakend to-do-lijstje? Oh, juist ja, hard werken. En dat doen ze ook écht.
Van de 130.000 15 tot 24-jarigen die onze provincie telt, kiest meer dan de helft ervoor om zowel tijdens het schooljaar als in de vakanties ergens bij te klussen. Horeca, supermarkten of bandwerk: als tiener of twintiger anno 2025 zou ik mijn keuze vooral laten afhangen van het loon, kwestie van te kunnen (over)leven in deze economie. Maar wat blijkt? De jongeren van tegenwoordig laat zich tegen alle stereotypen in toch vaker leiden door hun moreel kompas. Meer dan 1 op de 10 jobstudenten steekt namelijk een handje toe in de zorgsector, en dat zijn er meer dan ooit.
Het is nochtans allesbehalve een eenvoudige taak, zorgen voor mensen. Eentje waar – zeer onterecht – zelfs nog vaak op wordt neergekeken. Zelf stond ik als communicatiestudent ook vier jaar lang in de keuken van een woonzorgcentrum tijdens de zomervakantie. Soep uitdelen, maaltijden bereiden, boterhammen smeren… voor een vijftigtal lieve en – overwegend – dankbare 70-plussers. Geen onbekende wereld voor mij: mijn mama is jobcoach voor mensen met een beperking en mijn plusmama werkt al jaar en dag als zorgkundige. Toch moet ik eerlijk toegeven, ik wist al snel dat er in die sector geen toekomst voor mij was weggelegd.
Hoezo, zijn dan toch niet alle jongeren rotverwend, ondankbaar en egoïstisch?
Met grote bewondering luisterde ik dan ook naar het verhaal van de jonge Talina, die haar hart verloren heeft aan zo goed als elke tak binnen de gezondheidszorg. Als ze maar mensen kan helpen, daar draait het voor haar om. Zij is een van de meerwaardezoekers die haar vrije tijd met alle plezier opoffert om er te zijn voor anderen. “Meer dan vroeger wil de jeugd iets bijdragen aan de maatschappij”, klinkt het bij de sectorfederatie van de zorg.
En dat terwijl net die enthousiaste werklustigen maar al te vaak kritiek moeten slikken van dezelfde generatie die ze binnenkort met veel liefde een schone, oude dag zullen bezorgen. Hoezo, zijn dan toch niet alle jongeren rotverwend, ondankbaar en egoïstisch?
Misschien ziet de toekomst er toch rooskleuriger uit dan we onszelf soms toelaten te geloven.
The post OPINIE – De jeugd wil iets betekenen op de arbeidsmarkt, maar krijgt toch bakken kritiek is provided by KW.be.
