Als zeventiger kwam Jo Lernout terug thuis in Elveridnge bij Ieper, op 6 kilometer van het vroegere L&H. Hij bekijkt het leven en landschap door een slimme bril. In een gezapig tempo praat hij razendsnel over de mogelijkheden en gevaren van technologie.
“In Elverdinge, daar is ’t dat ie stond.” Zo begint Willem Vermandere zijn lied Klein ventje van Elverdinge, geïnspireerd door inwoner Georges met “zwarte mutse, lappen op zijn knie’n en sigaar in zijn mond”. Het beeld van de bekende Elverdingenaar staat centraal in het Ieperse dorp, dat sinds vier jaar een nieuwe bekende inwoner herbergt: na een Filipijns avontuur settelde Jo Lernout zich met z’n gezin in een flat aan de N8, tegenover de recent vernieuwde feestzaal De Lissewal.
Pico bello
“Ik probeer mijn zondagnamiddag vrij te houden voor een wandeling, als werk en weer het toelaten. Ik probeer dan zo veel mogelijk te genieten van de velden en de rust rond Elverdinge. Een half uur per week is te weinig. Ze zeggen dat het een half uur per dag moet zijn, maar ik ben pico bello.”
“Actief bezig zijn met iets wat je graag doet, houdt me fysiek en geestelijk jong”
“Ik ben 77, maar heb nog de werkkracht van een 40-jarige en de curiositeit, spirit en het enthousiasme van een twintiger. Die technologie is mijn dada, mijn hobby… Voor mij is dat geen werk, hé. Bijna elke dag sta ik om 5 uur op om twee uur te studeren, want technologie gaat zo schroeiend hard, je kan het je niet voorstellen. Mijn vrouw houdt me nog even in bed, anders zou ik om 4 uur opstaan.”
Betikketakt
“Ik ben zo betikketakt, zoals we hier zeggen, om het technologisch nieuws te lezen. Als je niet elke dag een paar vakmagazines doorneemt, kan je een week achterstaan in kennis. De echte moeilijkheid: wat je leest omzetten naar je domme geest en businessstrategie. Het heeft geen zin dingen te ontwikkelen met de huidige stand van kunstmatige intelligentie, om dan vast te stellen dat het verouderd is tegen dat het op de markt komt. Voor mij is dat geen opgave, maar liefhebberij.”
De vroegere helft van Lernout&Hauspie werkt elke dag met hart en ziel aan Bots R Here, zijn start-up met focus op AI en robots. “We hebben veel bezoekers in onze showroom in Ieper. Aanvankelijk verkochten we vooral aan bedrijven, gemeenten, apothekers, dokters, ziekenhuizen en hotels. Voor het eerst hebben we nu iets voor de gewone consument: een goed werkende vertaalapp zonder tolk.”
Meta
Lernout wandelt met smart glasses op. “Hey Meta, what do you see? Hij zegt: Ik zie een straat met auto’s, een voetpad en huizen ernaast.” Een beschrijving van de N8 die Ieper verbindt met Veurne. We slaan af in de Klijtestraat richting platteland.
“De bril herkent zelfs dat waarschuwingsbord voor spelende kinderen. Zot jong. Die bril via bluetooth verbinden met je smartphone, ideaal voor het begeleiden van blinden bijvoorbeeld. De software bestaat, maar je moet het gewoon combineren. Ik word daar kinderlijk blij van: 400 euro, dat is twee keer niks voor zo’n bril met al die slimmigheid erin. Het gaat zo razendsnel, in de goede zin natuurlijk.”
“Of ik nog zeventigers ken die bezig zijn met technologie zoals ik? Welja, Ray Kurzweil, een hoofdconsultant bij Google, heeft mijn leeftijd. Actief bezig zijn met iets wat je graag doet, houdt me fysiek en geestelijk jong. Ik wandel hier graag omdat het doet denken aan Geluwe, waar ik opgroeide tussen boerderijen, akkers en groen.”
Lernout verwijst naar het gelukshormoon. “De serotonine in mijn hersenen werd vroeger opgewekt door wandelen in dit soort landschappen. Dat deden we toen meer dan nu: we hadden nog geen gsm en zaten niet hele dagen op ons gat. We speelden buiten en beleefden een zorgeloze jeugd.”
Enkele jonge koeien in een weide komen ons begroeten aan de afsluiting. “Gelukkig is onze chihuahua niet mee. Kijk eens, wat een voorbeeldboerderij. Die boer is al op tv gekomen met zijn technologische installaties. Indertijd gingen Pol Hauspie en ik ‘s morgens vroeg vaak wandelen. Als we in het land waren, deden we dit bijna elke ochtend rond 6 uur. We zaten toen in de volle opgang van het bedrijf.”
Kwaaie hond
“Wandelen is een goede methode om de businessplannen en andere zaken te bespreken. Discussiëren over een probleem is dan minder confronterend: de problematiek ligt als het ware voor u. Dan filosofeerden we ook veel. Kan een kunstmatig brein ook zelfbewust worden? Ik denk dat we niet verder mogen: hier wordt de straat een privéweg en ze hebben een kwaaie hond op die hoeve.”
“400 euro, dat is twee keer niks voor zo’n bril met al die slimmigheid erin”
We maken rechtsomkeer op de doodlopende Zomerbloemweg. “Heen en terug, dat is mijn wekelijks toertje van een half uur. We kunnen wel nog een ander zijstraatje nemen van de N8. Daar ligt een prachtig kasteel, park en vijver, maar het is privé. Mijn dochter ging er eens binnen toen er werken bezig waren, maar de poort was gesloten en ze raakte niet meer buiten.”
Pol Hauspie
“Ik hoor Pol nog via mail. Niet meer over de firma – we waren het destijds oneens over de verdediging – en er komt geen nieuwe samenwerking, maar we blijven spreken over zelfbewuste kunstmatige intelligentie. ‘Ben je niet bang om dood te gaan?’ Ja, antwoorden die wezens. Of we bang moeten zijn? Topwetenschappers en Elon Musk zeggen van wel.”
“Ik weet het niet. Je kan opdrachten instellen, zodat de robot de mens niet schaadt. Waarom zou dat ding dan zelfbewust denken: ‘die mensen moeten hier weg’ als oplossing voor het klimaatprobleem bijvoorbeeld? Dat is vergezocht en stemmingmakerij. En als ze beginnen zot te doen: trek de prise uit, hé. I don’t see the problem.”
Bestaat God?
‘De Heilige Livinius bepreekt en bekeert de Vlamingen’, prijkt onder een standbeeld bij de kerk. “Ik ben agnost: het bestaan van God en de herkomst van ons eigen zelfbewustzijn zijn niet te bewijzen. Zulke discussies zijn zinloos: we moeten eerst sterven om te weten of God bestaat, of er een bewustzijn is na de dood. Daarover wordt zo veel bullshit verspreid op het internet. Je moet kritisch zijn en enkel luisteren naar de echte wetenschappers.”
“Een werkweek van twee dagen voor wie nog nuttig is, om het heel brutaal uit te drukken, en de rest: enjoy your life met een universeel basisinkomen”
Lernout droomt van uitzendkracht met robots. “Voor minder dan 8 euro per uur en de robot werkt voor twee: zestien uur aan een stuk. Dat zal massaal worden toegepast. Maar wat met de mensen die niet kunnen ‘gerecycleerd’ worden? Ik zou niet weten hoe we dat socio-economisch probleem kunnen oplossen.”
Bill Gates
“Volgens Bill Gates, die ik vroeger meermaals ontmoet heb, is er maar één oplossing. Een werkweek van twee dagen voor wie nog nuttig is, om het heel brutaal uit te drukken, en de rest: enjoy your life met een universeel basisinkomen. Is dat het model van de toekomst? Wat gaan we dan doen met onze massale vrije tijd?”
“Komt dat er? Je mag er gif op innemen. Wat kan, zal geautomatiseerd worden. Dat zeg ik al heel m’n leven. De menselijke jobs zullen blijven. Zelfs al is een robot slimmer, dan nog wil ik mijn dokter. Er komen massaal huis-, tuin- en keukenrobots aan, maar daarmee kan je geen glas wijn drinken in de zetel. Zorgverstrekkers hoeven zich geen hernia meer te heffen, maar kunnen zich focussen op een babbel en het bieden van troost. Stel dat jij volledig kloonbaar bent en als een robot naast mij wandelt? Binnen afzienbare tijd kan het. De robot in onze showroom kan nu al naast mij lopen en ik kan tegen hem praten. Zou ik dan een interview willen doen? Nee. Dat kan enkel tussen mensen van vlees en bloed.”
We komen aan het einde van de route, bij het beeld van ‘t Klein Ventje, met de sigaar in de mond. Lernout steekt een sigaret op.
The post “Mijn slimme bril herkent zelfs dat waarschuwingsbord voor spelende kinderen”: met Jo Lernout (77) door Elverdinge, waar hij zich eindelijk settelt is provided by KW.be.
