Stan Vanthourenhout (17) reed op 17 mei in Wielsbeke noodgedwongen zijn laatste wielerwedstrijd uit zijn carrière. Tijdens het provinciaal kampioenschap voelde hij zich plots onwel en stapte hij uit koers. Na een reeks onderzoeken en een hartoperatie was het verdict erg zwaar: blijven koersen op hoog niveau houdt risico’s voor zijn gezondheid in.
Met twee toptienplaatsen in nationale wedstrijden zoals Staden en Kortemark was Stan Vanthourenhout sterk aan het seizoen begonnen. De renner van WP Molenspurters stond met hoge verwachtingen aan het provinciaal kampioenschap in Wielsbeke. “Ik had een goede voorbereiding en mikte op de prijzen in Wielsbeke. Halverwege de wedstrijd werd ik opeens licht in mijn hoofd. Het was toen erg warm, dus ik weet het aan de temperatuur”, vertelt Stan.
“Ik kan een hoge hartslag halen, maar 250 slagen per minuut had ik nog nooit gehaald” – Stan
Toch bleek er meer aan de hand. Vijf ronden voor het einde toonde zijn hartslagmeter abnormaal hoge cijfers. “Ik kan een hoge hartslag halen, maar 250 slagen per minuut had ik nog nooit gehaald. Ik ben meteen gestopt om mijn hartslag te laten zakken, wat na en tijdje wel lukte”, zegt Stan. “Aanvankelijk dacht ik dat er een storing in mijn meter zat. Maar toen mijn dokter de file met mijn hartslagen van de wedstrijd zag, stuurde hij me meteen naar het ziekenhuis.”
Schade aan het hart
Bij AZ Sint-Jan in Brugge startten de dokters meteen een reeks onderzoeken. Er werd bloed getrokken en daaruit konden de artsen al afleiden dat de renner schade aan het hart had opgelopen. “Ik verbleef vijf dagen in het ziekenhuis en ging van echo naar katheterisatie. Meteen daarna onderging ik een operatie waarbij ze het stukje hartweefsel dat hartritmestoornissen veroorzaakt, bevriezen. Vervolgens onderging ik nog een MRI en een fietsproef om na te gaan of alles na de ingreep beter onder controle was.”
Een week na de ingreep moest Stan opnieuw onder de scanner en vijf weken later volgde een finaal gesprek met de dokter. Het verdict was duidelijk: competitiewedstrijden zullen steeds een risico voor zijn gezondheid vormen. “Hij liet eigenlijk weten dat ik mag blijven sporten, maar dat er altijd een risico is waarbij de hartproblemen kunnen terugkomen. Aanvankelijk was ik blij dat ik op papier nog mag koersen. Nadat ik het even liet bezinken, kwam dat nieuws stevig binnen”, zegt Stan.
Snel op dezelfde golflengte
Vader Sven, die zijn zoon ook coachte, treedt Stan bij: “In de eerste plaats ben je op dat moment ouder. Aangezien ik zelf ook in de koers zit, heb ik ondertussen ervaring met dergelijke situaties waarbij jonge renners hartproblemen hebben. Ik heb ook weet van jongeren die het niet meer kunnen navertellen. Ik kan de impact dus een beetje inschatten, maar natuurlijk ben je erg bezorgd. De mama van Stan en ikzelf zaten snel op dezelfde golflengte; als de cardioloog verdere problemen niet kan uitsluiten, is competitie rijden geen optie meer. De cardioloog gaf de voorzet, wij namen de finale beslissing”, vertelt hij.
Vrienden, familie en ploeggenoten toonden de voorbije week al veel begrip voor de situatie van Stan. “Ik heb al veel mooi reacties gekregen, maar denk ondertussen al een beetje aan andere dingen. De eerste vijf weken mocht ik helemaal niks doen, zelfs niet met de fiets naar de bakker. Dat is echt niks voor mij. Sinds de beslissing is genomen, heb ik al een paar rustige ritjes gemaakt. Bovendien ga ik geregeld vissen, dat is ook fijn om het hoofd even leeg te maken”, zegt Stan.
“De cardioloog gaf de voorzet, wij namen de finale beslissing” – papa Sven
De 17-jarige jongen loopt school aan het KTA in Brugge, waar hij naast de lessen de kans kreeg om ook te trainen. “Mijn leerkrachten leefden enorm mee met mijn situatie. Ook van hen kreeg ik veel steun. Nu is het tijd voor vakantie. We gaan enkele dagen naar Frankrijk, ik ga af en toe fietsen en vissen. Bovendien koerst mijn broer nog en zal ik dus nog geregeld gaan kijken.”
Triatlon of granfondo
In de toekomst droomt Stan nog van sportieve prestaties. Vooral duursporten zoals triatlon of een granfondo lijken een nieuw doel te kunnen worden. “Daarbij ligt de hartslag meestal lager, dus dat kan misschien nog een optie zijn. Sowieso is dat toekomstmuziek. Als ik nu een ritje maak, ben ik al minder met data en snelheden bezig. Ik heb nog een hartslagmeter aan ter controle, maar voorts fiets ik vooral voor de fun. Nu kan het geen kwaad als ik eens stop voor een kopje koffie”, lacht Stan.
The post “Een moeilijke beslissing, maar blij dat er duidelijkheid is”: Stan Vanthourenhout (17) – zoon van Sven – hangt fiets aan de haak na hartproblemen is provided by KW.be.
