Al 30 jaar vind je Marc Bailliu terug achter het orgel in de Sint-Martinuskerk in Roesbrugge. Zijn carrière als koster-organist begon in juli 1976 in Reninge. “Weten dat je voor iemand iets kan betekenen, doet mij deugd,” zegt Marc, die naast vreugde ook teleurstellingen kende in zijn jarenlange inzet voor de kerk.
“Zuster Marcelline zaliger leerde me orgel spelen. Tijdens de zomervakantie oefende ik elke dag in het klooster en de kerk”, blikt Marc Bailliu (66) uit Sint-Jan-ter-Biezen terug. Al 30 jaar is Marc de vaste koster-organist in de Sint-Martinuskerk in Roesbrugge. Sinds 2009 combineert hij de kerkdiensten in Roesbrugge en Watou. “Vijf jaar geleden had ik gemiddeld 270 ‘optredens’ per jaar in de kerk. Dat is sterk verminderd, want het aantal vieringen is flink afgenomen. Het aantal begrafenissen in de kerk daalt terwijl diensten in de aula toenemen”, zegt Marc. “Ik ga verschillende uitvaarten voor bij begrafenisondernemer Demuys. Het werk als organist is afgenomen, terwijl het aantal vieringen waarin ik voorga sterk gestegen is.”?
Aanspreekpunt
De functie van koster-organist heeft Marc door de jaren heen zien veranderen. “Her en der merk je dat muziek op cd primeert boven de zang van een organist. Het kosterwerk, zoals alles klaar zetten voor de viering, blijft ongewijzigd. Ondertussen zet Marc zich ook op andere vlakken in. “Sinds een paar jaar ben ik het aanspreekpunt in de kerk van Sint-Jan-ter-Biezen en Watou, bijvoorbeeld voor aanvragen voor vieringen, financiële en administratieve zaken. Daarnaast ben ik lid van de kerkraad van beide kerken en van het Team Pastorale Eenheid dat het beleid helpt vormgeven”, legt Marc uit.?
“We kunnen veel praten over respect en vergevingsgezindheid, maar de praktijk is toch soms anders.”
Ontgoocheling
Naast een andere functie-invulling kreeg ook de samenwerking met pastoor, kerkraad en vrijwilligers een andere vorm. “Ik ben geen moeilijk mens om mee samen te werken. Dat ik me niet altijd kan vinden in sommige visies, dat zal wel, maar ‘water bij de wijn doen’ verricht soms wonderen, zo lang het niet allemaal water wordt. Veranderingen brengen spanningen mee. Een paar jaar geleden werkte ik met iemand die gefrustreerd was door, en zich verzette tegen, het ontstaan van de Pastorale Eenheid en de bijhorende veranderingen”, vertelt Marc. “Ik heb toen zaken gehoord en gezien waarvan ik dacht: ‘Zijn dit de mensen die in onze kerk voorgaan?’ Het heeft me diep gekwetst en getekend. We kunnen veel praten over respect en vergevingsgezindheid, maar de praktijk is toch soms anders. Dat ik hiervoor weinig luisterend oor kreeg bij de verantwoordelijken, raakte mij te meer.”??
(lees verder onder de foto)
Het aantal kerkgangers ziet Marc niet groeien, maar hij ervaart wel dat veel mensen er blijven van houden om in hun eigen kerk naar een viering te gaan. “Ik merk ook dat er tal van andere initiatieven rond waarden, beleving, verbinding… ontstaan. Daar mogen we blij om zijn.” In die 30 jaar koster-organist was Marc aanwezig op heel wat vieringen. “Wij zijn allemaal kinderen van onze tijd. Ik groeide op in een christelijk gezin. De kerk is voor mij een ruimte waar je tot rust en bezinning kan komen. Het geloof geeft mij een houvast. Eigenlijk haal ik uit elke viering veel voldoening. Weten dat je voor anderen iets kan betekenen en je steentje kan bijdragen, doet deugd.”
Nevenbestemmingen
Voor de Poperingse kerken zijn veranderingen gepland. Stad Poperinge en de kerkfabriek willen de toren van de Sint-Martinuskerk in Roesbrugge permanent toegankelijk maken en onder andere inrichten als een uitkijktoren. “Het aantal priesters daalt. Twee priesters voor 23 kerken brengt met zich mee dat het aantal vieringen vermindert. Wij in Poperinge-West startten meteen met gebedsvieringen zodat er toch wekelijks kon samengekomen worden in de plaatselijke kerk. De lokale geloofsgemeenschap waardeert dit. Ik ben tegen herbestemming van kerken”, zegt Marc. “Ik sta wel achter nevenbestemming. Laat de kerk een ruimte zijn waar men kan samenkomen en bied de gelegenheid tot andere initiatieven, bijvoorbeeld tentoonstelling, optredens… Het financiële plaatje voor de herbestemming van kerken is trouwens ook niet min” , aldus Marc. ?
“Het aantal kosters-organisten is ferm uitgedund. Toch zullen zij onmisbaar blijven. Ik wens de volgende generatie veel voldoening en ik hoop dat ze hun werk zien als een soort ‘roeping’ die ze ten volle ter harte nemen.”
The post Koster-organist Marc over zijn plek in de Sint-Martinuskerk: “Geloof geeft mij houvast”? is provided by KW.be.
