Voor de 13-jarige Kobe Nyssen was leren fietsen niet vanzelfsprekend. De ontwikkelingsstoornis waarmee hij kampt, speelt hem in het dagelijkse leven vaak parten. Op zaterdag 28 juni vraagt Kobe aandacht voor de stoornis én zamelt hij fondsen in met wat voor hem een heuse uitdaging wordt: niet minder dan honderd kilometer fietsen in en rond Brugge.
Developmental coordination disorder (DCD) of dyspraxie is een motorische ontwikkelingsstoornis. Boodschappen uit de hersenen worden daarbij minder goed doorgegeven aan het lichaam, wat het moeilijker maakt om motorische vaardigheden aan te leren. Dat uit zich in trager en onhandiger eten, aankleden, schrijven, balspelen… maar kan ook invloed hebben op het concentratievermogen. De diagnose wordt tegenwoordig gesteld bij één op 20 kinderen, in meer of mindere mate, en meer bij jongens dan meisjes. Over de oorzaak is nog maar weinig geweten.
“Mensen denken vaak onterecht dat kinderen met DCD onhandig of gewoon lui zijn”
Dat hun zoontje Kobe zich minder snel ontwikkelde dan leeftijdsgenootjes, viel Ilse Dumarey en Benjamin Nyssen uit Brugge al vroeg op. Toen de jongen in de tweede kleuterklas zat, riepen ze de hulp in van een kinesist die therapie opstartte om zijn motorische vaardigheden aan te scherpen. Een jaar en diverse testen later kreeg Kobe de diagnose DCD. “Dat betekende dat hij meer tijd nodig heeft dan leeftijdsgenoten om bijvoorbeeld zijn veters te leren strikken, figuurtjes uit te knippen of te kleuren, maar ook moeite had om zijn evenwicht te behouden op een loopfietsje, wat coördinatie tussen voortbewegen en sturen vraagt”, schetsen zijn ouders. Maar de intensieve kinesitherapie werpt vruchten af, en ook in de klas wordt Kobe zo goed mogelijk ondersteund. Zo werkt hij uitsluitend op computer, omdat typen beter lukt dan schrijven. Een speciaal programma dat hij daartoe al vroeg aanleerde, helpt hem vooruit.
Doorzetter
Iets nieuws aanleren, zal van Kobe altijd veel inspanning vragen “in een touw springen, lukt me bijvoorbeeld ook na veel oefenen niet” -, maar opgeven doet hij niet gauw. Zo leerde hij fietsen met veel vallen en opstaan, maar zette hij door tot het hem lukte. En hij het nog graag bleek te doen ook. Geregeld maakt hij samen met papa Benjamin een flinke tocht in de omgeving van Brugge. (lees verder onder de foto)
Toen hij twaalf werd, mocht Kobe net als andere jongeren die de overgang naar een volwassen leven vieren met een plechtige communie of lente- of groeifeest, kiezen hoe hij die mijlpaal in zijn eigen jonge leven zou vieren. Hij besloot dat het geen vrijblijvend feestje met veel cadeaus zou worden, hij wilde er graag ook een zinvolle betekenis aan geven. Samen met zijn ouders bedacht hij daarom een groei-spurt-feest: opgroeien, met veel fietsplezier dus, én een challenge waarmee hij een goed doel liefst voor kinderen zou kunnen steunen.
“Er is me al beloofd dat ze me gaan opwachten met een kussentje, want na zo’n tocht zal mijn zitvlak dat wel kunnen gebruiken!”
Dat laatste vonden ze in vzw Dyspraxis, een organisatie die kinderen met DCD en hun ouders steunt en informeert. De vzw verkoopt chocolade om de ontwikkeling van een spel te financieren, dat op een leuke manier uitlegt aan de omgeving van een kind met DCD wat de stoornis inhoudt, maar het hen ook zelf laat ervaren. Want net doordat DCD zich op verschillende manieren toont, en niet altijd even zichtbaar is, denken mensen vaak onterecht dat kinderen met DCD onhandig zijn, of zelfs gewoon lui. Het spel leidt dan ook tot meer begrip in de omgeving.
Aankomst met kussentje
En daarmee was voor Kobe de puzzel gemaakt: hij gaat tijdens zijn groei-spurt-feest op zaterdag 28 juni een heuse challenge aan: een fietstocht van 100 kilometer in een wijde lus rond Brugge. De opbrengst daarvan schenkt hij aan vzw Dispraxis om het spel mee te helpen produceren. (lees verder onder de kaart)
Hij start om 8 uur bij hem thuis voor de eerste 70 kilometer rond de stad in de voormiddag, na de middag fietst hij de resterende 30 kilometer tot in Sijsele (Damme) waar zijn feest gepland staat en familie, vrienden en sympathisanten hem zullen opwachten. “Er is me al beloofd dat ze me gaan opwachten met een kussentje”, lacht hij. “Want na zo’n tocht zal mijn zitvlak dat wel kunnen gebruiken!”
Het volledige parcours staat op de website, hem aanmoedigen onderweg wordt zeker geapprecieerd. Kobes actie financieel steunen nog meer: “Ik mocht ook al in de klas tonen wat ik ga doen, en dat vinden mijn klasgenootjes alleszins heel tof. Sommigen hebben me zelfs al gesponsord”, kijkt hij enthousiast uit naar zijn dag. De uitdaging is groot, maar Kobe heeft er vertrouwen in. Hij kan twee weken voor de start al ruim 70 kilometer ononderbroken fietsen, en de adrenaline geeft hem vast extra vleugels.
Meer over DCD en Kobes actie lees je op www.dyspraxis.be
The post Schrijven lukt niet… 100 kilometer fietsen wél: Kobe (13) gaat straffe uitdaging aan voor goede doel is provided by KW.be.
